Brenda ik zal je missen.

Deze nacht hebben jij en ik niet geslapen.

Jij was zo ziek en alleen mijn hand op je kop kon je troost geven, wat een voorrecht dat ik dat mocht doen.

Vanmorgen heel veel geruimd maar met heel veel liefde gedaan, maar met pijn in mijn hart om dat ik mij nu begin te realiseren, dat het einde gaat naderen.

Ik wil je troosten met alles wat ik in mij heb.

Ik wil jouw pijn en verdriet verminderen maar ik sta machteloos, o wat hou ik veel van je en ik zal je zo verschrikkelijk missen.

Er zullen momenten zijn dat niemand mij kan troosten, wat zal ik dan eenzaam is.

Wij samen hadden een verleden met een lijntje naar mijn dochters, die nimmer zullen weten wat voor pijn ik voel, maar jij wel, o mijn lieve onbaatzuchtige trouwe mensen hond, mijn grote steun al voor meer dan 12 jaar.

Ik zal je steun zijn, ook in je laatste momenten en je zult geen pijn lijden, daar zal ik voor zorgen.

Charmaine gebeld en ik heb gehuild, voor het eerst in 11 jaar, o wat heb ik een verdriet.

Jij slaapt nu, ik streel je kop en wacht tot je wakker wordt.

Ik zou zo graag willen dat je bij mij blijft maar onze tijd van samen zijn op deze wereld is bijna op.

Jouw mensen vriend Evert

ECOS

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />