Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
11-07-2007
11 juli 2007
GR130 loopt van Maldegem naar Stavele, of zoals de topogids (uit 1992, bij de Vlaamse GR zijn ze niet snel met het vernieuwen van hun boekjes) het zelf zegt: van Krekengebied naar IJzervallei. Wij naderen het eindpunt. Vandaag zullen net geen 23 km ons van Vladslo naar Oostvleteren brengen. Wandelen in (West-)Vlaanderen heeft altijd iets onzekers. Ook vandaag lopen we ettelijke kilometer over asfalt of beton, steeds weer door hetzelfde vlakke landschap, dat zuinig gekruid is met kapelletjes, kerken en boerderijen. Het sombere, af en toe natte weer voegt nog wat troosteloosheid toe, al heeft ze ook haar charme, die bewolking die altijd weer iets lager lijkt te hangen dan bij ons. Tot overmaat van ramp breekt men in Diksmuide net de julifoor op, wat het Marktplein uiteraard niet tot zijn recht laat komen. Gelukkig zijn er wat genietbaardere stukjes: tussen Vladslo en Diksmuide, grotendeels langs de Handzamevaart; en op het einde volgt nog een flink traject langs de IJzer, met in Fintele een welkome drankgelegenheid, waar we dan maar een Sint-Bernardus degusteren, het op één na echte streekbier in de streek.
Het openbaar vervoer in de streek is voornamelijk uitgebouwd rond lijn 73 naar De Panne; De Lijn heeft enkele frequent bediende buslijnen, maar het echte platteland is toch aangewezen op een uitgebreid belbusnet. Ik heb niets tegen belbussen, maar ik prefereer toch nog altijd vaste lijnen, al was het maar omdat die toch wel wat meer comfort bieden, en omdat je die niet hoeft af te bellen wanneer er iets mis gaat. We zullen het geweten hebben: zowel bij de heenreis als bij de terugreis worden we geconfronteerd met reusachtige aansluitingstijden tussen trein en bus.
Halle - Brussel-Zuid 3706 7:42 7:53 (stipt) in ms 304 Brussel-Zuid - Diksmuide 3630 8:14 9:43 (+3, door de aansluitingen in Lichtervelde) ms 404 en dan 42 minuten wachten: Diksmuide - Vladslo lijn 64 10:35 10:42 (+1) met ab 2887, een Van Hool A600.
De terugrit verloopt als volgt: Oostvleteren - Ieper lijn 50, die in juli en augustus bijna volgens een uurcadans rijdt, 18:23 18:47 (stipt) met ab 2630, ook een Van Hool A600. Wie de dienstregeling van deze lijn raadpleegt, moet allerlei valkuilen ontwijken: 1. het is een van de boekjes die ik in het kader van mijn abonnement nog altijd niet ontvangen heb; 2. als je de dienstregeling opvraagt wordt nergens vermeld dat er in juli en augustus volgens een andere dienstregeling gereden wordt, tot je pdf 2 opent, waar dan weer alleen de zomerdienstregeling vermeld wordt; 3. als je die eindelijk gevonden hebt, wordt voor een aantal ritten vermeld dat ze alleen in juli en augustus rijden, wat uiteraard geldt voor alle ritten in die tabel. Goede leraars onderscheiden zich van slechte doordat ze de problemen en de kennis vanuit het standpunt van de leerling benaderen; dat zou ook voor de planners van de OV-maatschappijen moeten gelden. In Ieper is het opnieuw 42 minuten wachten, maar in dit geval heeft dat als voordeel dat alle Bellewaerdegangers al met de vorige trein(en) vertrokken zijn; en van het bezoek van de Queen 's anderendaags is eigenlijk weinig te merken. Ieper - Brussel-Zuid 2319 19:39 21:15 (+2) met ms 440 en dan nog even Brussel-Zuid - Halle 1591 21:23 21:35 (stipt) in ms 624 (zoals 2 dagen geleden), deze keer wel op tijd want er hangt even geen onweer in de lucht.
Het weer is al een tijdje onzeker, dat hoef ik niet te zeggen, en ook voor maandag staan er onheilspellende buienlijnen, mogelijk vergezeld door onweer op het programma. Maar we wagen het er toch op, richting Oostkantons, in de stille hoop dat de buien deze prachtige regio vergeten. En inderdaad, de eerste druppels vallen pas als we al op de bus staan te wachten die ons terug moet brengen. Elders in het land is de maandag niet zo vlekkeloos verlopen, dat merk ik later thuis op de radarbeelden. Weer is altijd weer wat geluk hebben. Onze inspiratie hebben we deze keer gezocht op een wandelkaart van het NGI die de streek van Sankt-Vith en het dal van de hoge Amel (de Amblève, ja ja) bestrijkt. Ook in Recht zijn wat wandelingen uitgezet, en wij kiezen voor die van de Hinderburg en die van het Hubertuskreuz. Onnodig te zeggen dat we de hele wandeling afwisselend kunnen genieten van heerlijke stroken bos, dan wel van knappe vergezichten, die nog niet te fel gestoord worden door hoogspanningen, gsm-masten en windmolens. De aantrekkingskracht wordt nog wat vergroot doordat we een tijdje parallel lopen met de vroegere spoorbedding van wat in 1935 lijn 47A heette, die Vielsalm met Sankt-Vith verbond. Vandaag vinden we alleen nog de steunmuren van een brugje middenin het bos, breed genoeg voor 2 sporen, en het voor kenners min of meer duidelijke tracé in het landschap. Geen treinen meer vandaag, wel een van die lange busritten die al sinds jaar en dag worden ingelegd om dit gebied ook min of meer met het openbaar vervoer te ontsluiten. Lijn 395 verbindt Verviers via Malmedy met Reuland, en de enkele ritten per dag maken het voor ons vrij eenvoudig om hier in Recht bijna 14 kilometer te stappen en 's avonds toch in het eigen bedje te slapen. We hoeven er niet eens vroeg voor uit de veren: Halle - Brussel-Zuid 1559 9:25 9:37 met ms 645 - stipt; Brussel-Zuid - Verviers-Central 508 9:57 11:25 in rijtuig 11811, duwloc is de 1349 - stipt; Verviers-Central - Recht 395 11:40 13:02 - stipt met ab 7531-03 van de firma LIM-Collard-Lambert. Deze Van Hool A600 (en zijn chauffeur) verdient een medaille voor moed en zelfopoffering: het aantal reizigers hou ik op zo'n 70-tal, want de Vlaamse jeugd- en andere bewegingen plannen weer een bezetting van de mooiste delen van Wallonië. Nogal wiedes als je zelf in het lelijkste land ter wereld woont. In Verviers-Central stappen er al zo'n 35 op, en dat kan nog net, maar als er aan de eertsvolgende halte Verviers-Palais ook nog eens 25 extra bij moeten, dan wordt het stilaan hopeloos. De "madame" die obstinaat weigert om haar bank te delen verdient dan weer een medaille voor verregaand egoïsme; ten slotte heb je wel ergens recht op als je gratis reist, zal ze gedacht hebben. Allemaal moeten ze mee tot Malmedy, toch bijna een vol uur rijden, over een lijn die klimt en daalt en bocht. In Francorchamps staat nog een groepje van 7 meisjes te wachten, bepakt en bezakt, maar volgens de chauffeur kunnen die er niet meer bij. Twee uur wachten dus, terwijl wat doorschuiven naar achter ongetwijfeld net voor genoeg ruimte in de bus gezorgd zou hebben. Even een voetnootje: die tweede groep van 25 stapte ook uit "onze" trein; je vraagt je dan ook af waarom ze hun bus niet gewoon in Verviers-Central genomen hebben. Ik verdenk een of andere elektronische planner ervan, dat ze deze mensen eerst nog een overstapje op de L-trein naar Welkenraedt in de maag hebben gespitst (of een wandeling van een 10-tal minuten), en de overstap in Verviers-Palais hebben gesitueerd. Aan het vroegere station van Malmedy braakt de bus zijn reizigers uit; de rest van de rit zal hij voor een 8-tal mensen rijden, en dat is al een heel stuk prettiger.
Een ouder echtpaar (2 kranigeTachtigers) stapt net zoals wij in Recht uit, en 's avonds staan ze ook opnieuw op onze bus te wachten. Die blijft lang genoeg weg voor een gezellige babbel, waarin mevrouw haar hele geschiedenis uit de doeken doet: meer dan een jaar geleden op een zebrapad weggemaaid door een stuk onbenul in een BMW, langzaam hersteld, en nu opnieuw aanknopend met de vroeger hobby: wandelen. Dat dat vandaag in Recht gebeurt, komt omdat ze daar ook nog een lekkere bol kaas rechtstreeks van de boer wilden kopen.
De terugrit gebeurt met overstap in Malmedy, dat eigenlijk een belangrijk knooppunt is van buslijnen, zonder enige ondersteuning van Aribus of andere apparatuur. De chauffeurs lijken gewoon te weten op welke bussen ze moeten wachten (in deze overigens vertragingsarme streek) en meestal loopt het wel los. De twee bussen zijn een Jonckheere Transit 2000 ab7531-13 tot Malmedy, en dan weer een Van Hool A600, ab 7531-09, allebei van dezelfde firma als uit de heenreis. Ondanks de lengte van de rit zet de bus ons stipt om 19:19 af in Verviers-Central.
De treinreis verloopt vlot tot Brussel-Noord, met trein 542, verzekerd door hetzelfde treinstel als de 508. Deze keer kiezen we voor rijtuig 11802, waar het op dit moment van de dag al heerlijk rustig is. Naarmate we Brussel naderen, wordt het duidelijk dat het weer niet overal even vriendelijk is geweest, al lijkt het ergste al achter de rug. En ja hoor, trein 1591 die ons naar Halle moet brengen, wordt in Brussel-Noord aangekondigd met 15 minuten vertraging, als gevolg van een blikseminslag in Lebbeke. Uiteindelijk zullen we 11 minuten later dan voorzien in Halle aankomen, met ms 624. Bij ons in Buizingen is er 5 liter neerslag gevallen, maar wij mogen van geluk spreken: een half bewolkte, droge dag in de Oostkantons, het kan slechter in dit leven. (Filosofische noot om te eindigen...)
GR130 loopt van Maldegem naar Stavele, of zoals de topogids (uit 1992, bij de Vlaamse GR zijn ze niet snel met het vernieuwen van hun boekjes) het zelf zegt: van Krekengebied naar IJzervallei. Wij naderen het eindpunt. Vandaag zullen net geen 23 km ons van Vladslo naar Oostvleteren brengen. Wandelen in (West-)Vlaanderen heeft altijd iets onzekers. Ook vandaag lopen we ettelijke kilometer over asfalt of beton, steeds weer door hetzelfde vlakke landschap, dat zuinig gekruid is met kapelletjes, kerken en boerderijen. Het sombere, af en toe natte weer voegt nog wat troosteloosheid toe, al heeft ze ook haar charme, die bewolking die altijd weer iets lager lijkt te hangen dan bij ons. Tot overmaat van ramp breekt men in Diksmuide net de julifoor op, wat het Marktplein uiteraard niet tot zijn recht laat komen. Gelukkig zijn er wat genietbaardere stukjes: tussen Vladslo en Diksmuide, grotendeels langs de Handzamevaart; en op het einde volgt nog een flink traject langs de IJzer, met in Fintele een welkome drankgelegenheid, waar we dan maar een Sint-Bernardus degusteren, het op één na echte streekbier in de streek.
Het weer is al een tijdje onzeker, dat hoef ik niet te zeggen, en ook voor maandag staan er onheilspellende buienlijnen, mogelijk vergezeld door onweer op het programma. Maar we wagen het er toch op, richting Oostkantons, in de stille hoop dat de buien deze prachtige regio vergeten. En inderdaad, de eerste druppels vallen pas als we al op de bus staan te wachten die ons terug moet brengen. Elders in het land is de maandag niet zo vlekkeloos verlopen, dat merk ik later thuis op de radarbeelden. Weer is altijd weer wat geluk hebben.
