Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
29-08-2009
29 augustus 2009 (Westouter - Wulvergem GR 5A)
Nog niet zo lang geleden arriveerden we over GR 5A in Westouter, en vandaag willen we het vervolg van het pad stappen, echt de West-Vlaamse heuvels in, dus. En inderdaad, er moet nu wat meer geklommen worden dan in het vorige stuk, want de heuvels liggen nu niet langer ver aan de einder. Rodeberg en Kemmelberg staan centraal, en de ontwerpers zijn er in geslaagd een aangenaam parcours uit te stippelen, vaak over niet-verharde wegen en wegjes, wat resulteert in een TWQ van 54 %. Dat is misschien niet uitgesproken hoog, maar het landschap maakt veel goed. Overigens zijn de meeste andere wegen van het rustige type. Onze tocht is iets langer dan 16 kilometer.
De commentaar: Ik had wel al ergens gelezen dat men van plan was de TD-stellen die in de week van Liège naar Quiévrain rijden op zondag in te zetten voor de IR Quiévrain - Leuven, maar toch is het nog een verrassing als ik zo'n stel uit de Tunnel van Halle zie komen. Ook de trein die ons onderweg in de tegenrichting kruist bestaat trouwens uit M4. Mooi, zeker op een milde zomerdag is het aangenaam rijden. De aansluitingstijd in Brussel-Zuid is sinds de vorige keer zo ongeveer gehalveerd, maar toch hebben we nog altijd 32 minuten, wat meer dan voldoende is, natuurlijk. We rijden met 1 break tot Ieper, dat we stipt bereiken, ondanks de opnieuw opgelegde vertragingszone tussen Komen en Ieper. Het is een rit zonder geschiedenis, een ander echtpaar deelt ons coupé van Brussel tot Ieper.
Met belbus 79 hebben we een afspraak aan het Ieperse station om 10:30. We hebben ook nu weer medereizigers, van wie een man met een 5-tal kinderen opvalt. Zij gaan stappen in Kemmel. Het duurt even voor hij voor iedereen biljetten heeft gekocht: het wordt een combinatie van Buzzypass, dagkaart voor kinderen en een gewone Lijnkaart, dat alles betaald met een stevige lap van 50 EURO. De chauffeur mort er niet eens over, maar we vertrekken wel 9 minuten later dan voorzien uit Ieper. We hebben geluk en de chauffeur koerst eerst naar Westouter, waar we als eerste het schip mogen verlaten.
In de namiddag hebben we een afspraak in Wulvergem, aan de Kerk, om 16:37. De belbus heeft eerst al iemand opgepikt en zal na ons nog reizigers meenemen in Nieuwkerke en Dranouter. Deze belbussen hebben onmiskenbaar succes in een streek die het anders ongetwijfeld met weinig openbaar vervoer zou moeten doen. Bus van dienst is ab5077, een stuk jonger dan die van vanochtend, maar de airco weigert dienst, al is de bus de dag voordien voor controle weg geweest, dicit de behulpzame chauffeur. Maar met een geopend dakraam is er niet echt een probleem. We rijden dus ook langs Nieuwkerke, waar het oude trambruggetje het blijkbaar nog altijd uithoudt. Het moet zo'n 30 jaar geleden zijn dat ik er onverwacht tijdens een wandeling op uitkwam. Het lag destijds in de tramlijn Ieper - Nieuwkerke (De Seule), waarvan we het tracé vandaag ook al kruisten (en zelfs volgden) voorbij Kemmel. Omdat de tram daar gewoon de hoofdweg volgde is er geen spoor meer van terug te vinden.
De terugrit per trein verloopt even rustig als de heenrit. In Kortrijk moeten we wel even wachten op de aansluiting van de IC uit Oostende, maar dat levert nauwelijks een minuut vertraging op. Die is in Brussel-Zuid al lang ingelopen, en dus wordt het opnieuw 32 minuten wachten. De IR die ons naar Halle brengt, bestaat uit hetzelfde stel als vanmorgen. Alleen nog even vermelden dat we vanaf de brug van Lot afremmen, zodat we toch nog 2 minuten vertraging hebben bij aankomst in Halle. Er moet toch iets mis zijn met dat sein, denk ik, of met de communicatie tussen Brussel en Halle...
GR 576 is de Tour du Condroz Liégeois. We stappen vandaag iets meer dan 17 km over het meest oostelijke deel van de lusvormige GR, tussen Remouchamps en Florzé, van N30 naar N30. Het wordt een zware tocht, met klimwerk dat ofwel kort en krachtig, ofwel langdurig maar gestaag is, vaak over met stenen bezaaide paden. De TWQ bedraagt 86 %, en dat is veel, zelfs bezuiden Samber en Maas. Het is een schitterend tracé, deels langs de oude GR OA, die bij een reorganisatie van het GR-net gered werd door ze op te nemen in deze GR 576. Verwacht veel bossen, en later ook weiden, met Deigné halfweg als een aangenaam rustpunt: het is niet voor niets een van de mooiste Waalse dorpen, al is ravitaillering of een lekkere pint op een terras hier een vrome wensdroom. Wie de wandeling wil doen, moet er wel rekening mee houden dat het tracé verkeerd is ingekleurd in de topogids van 1997, en dat tussen het Bois de Warnoumont en Florzé. In afstand zal het wel niet zoveel verschil maken, maar het traject loopt noordelijker dan in de topogids uitgetekend werd.
Zoals meestal kunnen we ook vandaag in Halle een vroegere trein nemen dan de geplande. Het valt op dat de coupés stilaan weer beter gevuld raken tegen het einde van deze zomervakantie aan. IR 3106 bereikt Brussel-Zuid zonder vertraging, en in een oogopslag is het duidelijk dat de spits vrij regelmatig verloopt. Wel hebben de Thalyssen naar Duitsland en Nederland vertraging, en de eerste kan ook voor ons voor problemen zorgen. Profetische gedachten, zoals achteraf zal blijken.
IC 506 sleept zich door de NZV, zoals we stilaan gewend zijn. Hij vertrekt met 1 minuut vertraging in Brussel-Zuid, dat zijn er 4 in Brussel-Centraal en ook Brussel-Noord rijden we uit met 4 minuten vertraging. Dat zou normaal gezien geen probleem mogen zijn, maar toch is de vertraging bij aankomst in Leuven al gegroeid tot 6 minuten, o.a. omdat we moeten uitwijken om de snellere Thalys door te laten. Het vertrek in Leuven gebeurt dan ook al 7 minuten later dan voorzien. Ergens in de buurt van Hoegaarden wordt er plots vrij bruusk geremd. Even later krijgen we te horen dat de Thalys die ons in Leuven voorbijgereden is, problemen heeft, en dat we zelf enige tijd geïmmobilisserd zullen blijven. De aankondiging gebeurt in het Nederlands, zoals de wet het voorschrijft, maar even later passeert de TBG in de hele trein om ook de Franstaligen op de hoogte te stellen, mocht dat nodig zijn. Meteen krijgt hij ook een beeld van de aansluitingen in Liège. Na een tijdje krijgen we te horen dat de problemen met de Thalys opgelost lijken, en dat de TBG informeert naar de aansluitingen in Liège. Als de IC uit Liège naar Oostende ons kruist om 9:09, bereken ik dat onze vertraging op dat moment ongeveer 18 minuten bedraagt; ook de TBG heeft zijn sommetje gemaakt, en komt tot hetzelfde besluit. Wat later krijgen we in het Frans te horen, dat de aansluitingen naar Luxemburg en Maastricht zullen wachten, en dat die naar Aachen in Verviers verzekerd zal worden. De afdaling naar de Vurige Stede verloopt ook nog moeizaam, zodat we ten slotte met 23 minuten vertraging in Liège-Guillemins aankomen.
Met de aansluiting naar Maastricht zal het wel snor zitten, want die trein volgt op korte afstand de onze, en heeft zelf al wat vertraging (7 minuten). Ook de IR naar Luxemburg staat keurig te wachten, maar tijd om het nummer van de locomotief te noteren heb ik niet. Uiteindelijk vertrekt de trein met 9 minuten vertraging. We zitten opnieuw in een rijtuig van de vroegere Memling, en het is echt wel aan wat vernieuwing toe. Tussen Tilff en Esneux wordt gewerkt, en de vertraging groeit nog wat. Aywaille bereiken we met 11 minuten vertraging.
Hier hangen wel Aribusborden, maar de bus van lijn 42a is - getuige een dame die met de 65 naar Liège moet - net vertrokken. Vermoedelijk was de vertraging te groot om een bus die bijna volgens uurdienst rijdt, te laten wachten. Voor ons wordt het dus lijn 64, die ons 24 minuten later dan gepland in Remouchamps afzet.
Voor de terugrit zijn we aangewezen op lijn 65. We stappen in bij de halte Florzé Étoile. Florzé - heb ik thuis gemerkt - komt niet voor in de gemeentelijst van infotec, maar een echt probleem vormde het niet. We hebben maar 7 minuten aansluitingstijd in Liège, en de bus pikt ons op met meteen al 2 minuten vertraging. Dat zullen er uiteindelijk 4 zijn bij aankomst in Liège. De bus heeft dan ook aan bijna elke halte reizigers meegenomen, en de chauffeur moet ons blijkbaar ook tellen, op een niet bepaald handig papiertje. Drie minuten is niet veel, en er loopt veel volk in de weg. De deuren gaan net dicht op het ogenblik dat we de trap afdalen. De IC naar Quiévrain van 17:08 staat al klaar, en ik wil wel eens weten of we daarmee sneller in Brussel zijn dan met die van 17:41. Even denken we eraan de Thalys te nemen, "maar we zijn er niet echt op gekleed..." Ik raadpleeg dus de gele affiches, en merk dan dat de IC van 17:00 nog altijd niet vertrokken is. De deuren zijn zelfs opnieuw ontgrendeld; achteraan komt een 13 tegen de trein aan. Wat een buitenkansje: zo halen we toch nog onze aansluiting. De reden voor het oponthoud wordt even later meegedeeld: achteraan wordt een locomotief toegevoegd (die 13 dus) en een nieuwe remproef is vereist. De TBG, van het optimistische type, weet ook nog te vertellen dat we daardoor met 5 à 10 minuten vertraging zullen vertrekken, maar dat die vertraging grotendeels zal ingelopen worden op het traject naar Brussel. Maar Murphy is vandaag alom aanwezig: het worden 15 minuten bij vertrek in Liège, en in Ans lijkt het even alsof we over lijn 36 zullen gaan, maar we moeten "alleen maar" opzij voor de Thalys die achterop komt. Resultaat: 27 minuten (bij aankomst) en 28 (bij vertrek) in Leuven. In Brussel-Noord zijn dat er zelfs al 32. We zien de IC naar Quiévrain, onze tweede optie, gelijk met ons in Brussel-Noord binnenrijden, en ook de IC van 17:41 in Liège (onze derde optie) staat al ongeduldig te wachten tot onze IC het spoor vrij maakt. Onze oorspronkelijke aansluiting is natuurlijk al lang vertrokken. Het wordt nu de IR naar Binche, die stipt vertrekt in Brussel-Noord maar in de NZV toch weer 3 minuten vertraging oploopt. Onder de viaduct van Lot begint de trein af te remmen. Ik vraag me af waarom men dit sein niet gewoon vast op dubbel geel zet. Het aantal keren dat een trein hier NIET afremt, is gewoon te verwaarlozen. De stremming duurt wel niet lang, zodat we uiteindelijk met de aanvankelijke 3 minuten vertraging in Halle aankomen, in feite 25 minuten dan voorzien.
Ik weet het, onze uitstap is normaal verlopen: de wandeling, waar het allemaal om begon, is meegevallen, en we hebben ons niet eens moeten haasten. Toch zit ik met een wrang gevoel, want het spoorwegsysteem, dat ik toch wel een warm hart toedraag, hapert dezer dagen langs alle kanten, en dat niet eens zo een klein beetje. Ik noteer vertragingen sinds 1976 en het is nog nooit zo slecht geweest als in 2009; en dit is geen boutade of hyperbool, al besef ik dat mijn cijfers niet echt statistisch bruikbaar zijn. Maar bruikbaar of niet, 81.8 % rijdt nog op tijd, en 6.8 % rijdt met meer dan 10 minuten vertraging. En dat is mijn realiteit als treingebruiker. Zelfs in de glorietijd van Loco haalden we dergelijke zwakke cijfers niet.
Nog niet zo lang geleden arriveerden we over GR 5A in Westouter, en vandaag willen we het vervolg van het pad stappen, echt de West-Vlaamse heuvels in, dus. En inderdaad, er moet nu wat meer geklommen worden dan in het vorige stuk, want de heuvels liggen nu niet langer ver aan de einder. Rodeberg en Kemmelberg staan centraal, en de ontwerpers zijn er in geslaagd een aangenaam parcours uit te stippelen, vaak over niet-verharde wegen en wegjes, wat resulteert in een TWQ van 54 %. Dat is misschien niet uitgesproken hoog, maar het landschap maakt veel goed. Overigens zijn de meeste andere wegen van het rustige type. Onze tocht is iets langer dan 16 kilometer. 
GR 576 is de Tour du Condroz Liégeois. We stappen vandaag iets meer dan 17 km over het meest oostelijke deel van de lusvormige GR, tussen Remouchamps en Florzé, van N30 naar N30. Het wordt een zware tocht, met klimwerk dat ofwel kort en krachtig, ofwel langdurig maar gestaag is, vaak over met stenen bezaaide paden. De TWQ bedraagt 86 %, en dat is veel, zelfs bezuiden Samber en Maas. Het is een schitterend tracé, deels langs de oude GR OA, die bij een reorganisatie van het GR-net gered werd door ze op te nemen in deze GR 576. Verwacht veel bossen, en later ook weiden, met Deigné halfweg als een aangenaam rustpunt: het is niet voor niets een van de mooiste Waalse dorpen, al is ravitaillering of een lekkere pint op een terras hier een vrome wensdroom.
