Luttre, Ghlin, Neufvilles, Aalter, Pécrot en nog enkele minder spectaculaire ongevallen van de voorbije 40 jaar: ik kan ze me nog allemaal herinneren. Dat alleen is al een aanwijzing dat onze treinen nog altijd voor een veilig alternatief zorgen voor de weg.

Maar vandaag wordt weer een zwarte bladzijde geschreven in de geschiedenis van de NMBS. Niet zo maar een zwarte bladzijde, mogelijk (en hopelijk) een van de zwartste van de 21^ste eeuw. Want dit is niet zo maar een ongeval, het is een ongeval met internationale allure, een waarvan je denkt dat het alleen maar op minder beveiligde netten kan gebeuren, ergens in Azië of Afrika. Mens zijnde denk je dan in de eerste plaats aan de slachtoffers en hun familie en naasten, en dat je zelf ook een van de slachtoffers had kunnen zijn.

Een spoorwegmaatschappij die zichzelf respecteert moet in een geval als dit op zoek naar een oplossing die kan vermijden dat een dergelijk ongeval zich opnieuw voordoet. Een maatschappij die zichzelf respecteert moet er voor zorgen dat haar spoorwegen voldoende geld krijgen om te investeren in veiligheidssystemen die dergelijke ongevallen vermijden, en erop toezien dat het toegestoken geld ook voor die veiligheid gebruikt wordt.

In de voorbije jaren heeft die samenleving massa's geld geïnvesteerd in soms belachelijk goedkope tarieven, omdat riante reizigersaantallen nu eenmaal mooi ogen in de media, die ook vandaag weer overvloedig geïllustreerd hebben dat treinen en spoorwegen niet hun ding zijn. Bepaalde berichten van vandaag zouden bepaald hilarisch zijn, mocht de aanleiding niet zo dramatisch zijn.

15-02-2010 om 21:01 geschreven door overweg13