Je streelt zacht door mijn haren sla je armen om mij heen jij bent de bron van al mijn liefde en de reden van mijn bestaan Je bent het water als ik dorst heb... Jij bent mijn schouder als ik eenzaam ben... Jij bent de hoop waar ik mij aan koester... Maar bovenal ben jij mijn allerliefste schat.
Jij bent altijd degene geweest die mij opving. Jij trok mij omhoog, toen ik boven de afgrond hing. Jij was er altijd toen ik verdriet leed. Ik weet dat ik dit nooit vergeet.
Jij bent degene geweest die mij in de goede richting blies. Toen ik ten einde raad was om mijn verdriet. In jou heb ik alle vertrouwen. Ik weet dat ik altijd op je kan bouwen.
Jou heb ik nodig. Iemand anders is dan op dat moment overbodig. Ik vindt het niet moeilijk om naar jou toe te gaan. Heb geen spijt om volop in het leven te staan.
Door al je lieve woorden. Ben ik zoals nu geworden. En met dit gedicht bedank ik jou, wil dat je weet dat ik van je hou..
Iedere dag zie ik jou slapend gezicht,zo zacht zo teder.
Iedere ochten jou lach,je kus,zo zoet en zo warm. Iedere dag jou ogen die mijn hart verwarmen. Iedere ochtend opnieuw een warm gebaar van jou. Medic ik hou van je Sweetheart
Liefde kan toch zo mooi en verwarmend zijn. Niemand is gemaakt om alleen te zijn,een band hebben met iemand is ook liefde. Liefde hang af van de simpelse dingen in het leven,een lief woordt en hand-knuffel een goede daad,alles en overal hang vol liefde.
Een hart voor dieren,dat zijn er heel wat,honden-poezen-vogels-zeeleven-wild enz... elk dier tel voor mij mee,al ben ik een vleeseter. Maar een hart voor dieren dat heb ik alvast,iedere dier heeft er nood aan,hoeveel dieren werden niet mishandeld of verwaarloosd of noem maar op. Als ik kon maakte ik grote schip en zou ik alle dieren aannemen,maar ondanks mijn ziekte kan dit echt niet en hou ik het maar bij de dieren die ik in huis houd,ook buitenhuis de vogels en poezen probeer ik zoveel mogelijk te voorzien van hun eten en dat is toch al goede daad.
Ik wil leven om gebruik te maken van het leven die mij aangeboden is. Ik leef ten eerste voor mezelf omdat ik er recht op heb en dat leven ook vreugde en deug met zich meebrengt. Zomaar niet doodgewoontjes blij ben ik! Echt gelukkig en blij dat ik leef. Dat ik hier nu ben,hier kan zitten praten-luisteren en lachen,blij dat ik leef en kan doen waar ik zin in heb,mijn kinderen zien
genieten en opgroeien. Zelf genieten van de simpel kleine dingen,genieten met mijn man van een avondje uit alleen genieten van een glasje wijn met een goeie film op de buis. Heerlijke geuren opnemen in de siezoenen van het jaar. Echt mijn uitleven voor m'n ware hobby ( de dieren en voor de natuur) Daarom beste mensen wil ik leven om alles te kunnen doen waar ik echt zin in heb in de positieve zin.
Opwaaiende bladeren, stille getuigen van iets dat voorbij flitst. De bladeren zwijgen, vertellen niets, geen enkel woord, wordt door hen verspild. Alles is er veilig en nooit weten ze dat er iets is gebeurd. Dus als je treurig bent en huilt en loopt door het stoffige bos, bedenk dan dat het veilig is, je mag hier jezelf zijn. Hier oordeelt niemand, of je goed bent of niet. Wees jezelf zo vaak je kan, huil maar om je verdriet.
Historie van de Roos De roos is al heel oud. Uit fossielen is vastgesteld dat er rozen waren lang voordat de mens er was.
De oudste fossiel is in North Carolina gevonden en is ruim 40 miljoen jaar oud.
Rozen drongen al zeer vroeg in tuinen door. Waarschijnlijk rond het jaar 2700 voor het begin van onze jaartelling is het beginpunt van rozen in tuinen begonnen in China.
In de oudheid kwam de roos ook al in Perzie voor . De Perzen waren bekend om de produktie van rozenolie.
In de 5e eeuw voor Christus dichtte Anacreon een ode waarin de roos geprezen werd.
" Laat ons van Eros' rozen
Omstrenglen vreugd van wijn;
Laat rozen schoongebladerd
Ons om de slapen zijn,
Bij drinken en bij lachen
In weelde van festijn.
Gij rozen, lente's liefsten
Rozen Gij, lust der goôn,
Gij, die om gulden krullen
U vlecht van Kupris' zoon,
Waar dartel hij ten rei gaat
Met Gratiën alschoon.
Kom en omvlecht ook mij thans,
En 'k zing U;- hel mijn lier!
Bij de kapel, Deunusos,
Met weelge deerne hier,
Wil dansen ik, - maar 't kransen
Van rozen ons omsiert."
Ook in Egypte werd de roos bekend en werd in vele tuinen gekweekt.Zo zien wij een ode van Horatius (65-8 v. C.):
" O Nijl, de Romeinse rozen zijn nu mooier dan de Uwe!
Uw rozen zijn niet meer nodig, maar zendt ons Uw graan."
In de loop der eeuwen is de roos bij de Perzen erg belangrijk geweest. De produktie van rozen en rozenolie en het verband tussen rozen en allerlei aspecten van geestelijke, culturele en handelsleven heeft eeuwenlang deel uitgemaakt van de Perzische traditie.
Veel rozenkenners geloven dat de rozen die nu gekweekt worden in het westen, oorspronkelijk uit Perzië kwamen.
Een belangrijke perzische dichter Omar Khayy`am (1020-1123)
is erg bekend geworden met zijn gedichten over de roos.
Ook werd hij door diverse andere dichters geeerd:
" Reign here, triumphant rose, from Omar's grave,
Borne by a dervish o' er the Persian wave;
Reign with fresh pride, since here a heart is sleeping
That double glory to your Master gave."
Na de ondergang van het Westromeinse Rijk (476 n C.) raakt de roos in de vergetelheid.Pas na 1200 is de belangstelling voor de roos weer groter geworden.
Pas in de zeventiende eeuw is de grote doorbraak van de roos.
Zeker door de Chinezen is de populariteit van de roos toen groter geworden. Doordat de bloei van de chinese rozen langer was dan de europese werd met in Europa gefascineerd door de roos en dit is zeker te danken aan de eerste vrouw van Napoleon, Joséphine de Baurharnais.
Zij ging zich interesseren voor planten, in het bijzonder de rozen.Voor haar werd er rosarium aangelegd. Bij haar dood (1814) stonden meer dan 250 soorten rozen in haar tuin.
De invloed van Josephine op het kweken van rozen in Frankrijk duurde na haar dood nog lang voort. Gedurende de 19e eeuw gold Frankrijk als het land van de beste rozen., die overal naartoe ge'exporteerd werden en over de hele wereld gekweekt.Pas na de Eerste wereldoorlog werden Engelse, Ierse en Duitse kwekers belangrijk.
Maar naast Frankrijk had ook China een belangrijk aandeel in de kweek van rozen.
Rozen zijn nu niet meer weg te denken in ons leven.
Overal kom je ze tegen en dan denk ik aan de politiek, kunst, cosmetica maar ook als lekkernij en vitaminebron. Op postzegels, in de muziek.
En dan denk ik nu aan het lied van Bette Midler, the Rose.
some say love, it is a river that drowns the tender reed some say love, it is a razor that leaves your soul to bleed some say love, it is a hunger an endless aching need I say love, it is a flower and you it's only seed
it's the heart, afraid of breaking that never learns to dance it's the dream, afraid of waking that never takes a chance it's the one who won't be taken who cannot seem to give and the soul, afraid of dying that never learns to live
when the night has been too lonely and the road has been too long and you think that love is only for the lucky and the strong just remember in the winter far beneath the bitter snows lies the seed, that with the sun's love in the spring becomes The Rose
Je wou weten wat liefde was, ik hoop dat het nu beseft. Liefde is geen spel, geen onbenulligheid, het is de grootste vorm van liefhebben, en elkaar beminnen.
Je wou weten wat passie was, het verlangen naar die ene. Passie is geen spel, maar een vurigheid, het is de grootste vorm van lust, en elkaar verwennen.
Nu heb je gevonden wat je zocht, koester die momenten voor eeuwig...
Wou dat effe kwijt en ook in de naam van mijn hond Saya
Lieve Blogger's,we blijven maar niet gespaar van andermans pesterijen omdat ze Jaloers zijn,ons niet kunnen uitstaan en nog van dat dergelijks,zoals je reeds al kon lezen op mijn andere blogje (Liefde en Verdriet) waren wij haastig op zoek naar een nieuwe woonst en eigenaar voor onze wijze Saya,nu zijn we tot een besluit gekomen hem toch te laten inslapen,daar ik geen afstand kan nemen van een hond die ik al uit zijn ellende genomen heb en uit asiel nam,Saya is de dupe van onze geburen,geburen die niet eens overeen komt met de ganse buurt waar wij wonen,het ongeluk is dat wij daar-juist naast wonen, en die mensen amuseren zich met andere maar de duivel aan te doen,reeds heb ik vroeger voor ik op therapie ging geregeld gereageerd op hun doen en laten tot ik sterker werdt door mijn therapie-groep en die mensen negeerde,doch hun plezier vonden ze dan in het huurcontract van de sociale woning,daar er vermeld stond 1 huisdier (hond of kat),wij werden opgeroepen met bevel van de huurder dat er 1 hond teveel was,wij hadden al een vermoeden,maar wachte af tot onze afspraak met de verhuurder zelf,uit zijn gesprek konden we raden van waar de klacht kwam. Toen ik die brief met bevel kreeg,ging ik in de buurt rond om te zien wie ook zo brief ontvangen had,blijkbaar niemand die ik kende met ook meer dan 1 huisdier (hond of kat) allemaal hadden ze al vermoeden's maar ik wou meer weten dus uit aanleiding uit ons gesprek met de verhuurder,kwam het van onze gebuur,proper vond ik,ik negeer ze en zij maar laten doen met pesterijen,mijn man heeft mijn dan ook kunnen overhalen niks te ondernemen dat zij ook wel eens boontje om z'n loontje zal krijgen "zij willen dit alleen maar omdat je ze nu negeerd en denken dat jij weer zou reageren-negeerd ze" zei mijne man,allemaal hoe en wel,maar ik doe wat mijn man mijn vraag,ooit zullen ze zelf eens in hun eigen lijf snijden en dan zal het gedaan zijn met hun pret.
Het kwam mijn vandaag erop neer de kasten nog een keer te kuisen, de videokast was aan de beurt,toen mijn oog viel op een film, (Perfect Storm) kon ik het niet laten die even terug te bekijken in de namiddag Echt het deed weer traantjes vloeien,iedere keer denk ik dan aan mijn neef die verongelukt is in England,hij was een visser en was gezond zoals spreekwoord zegt (gezond gelijk een visje) maar op een of andere dag werdt die mij ontnomen van hierboven,ik kon moeilijk zijn dood verwerken,wij hebben dan ook een en t'ander samen doorstaan en ineens was die er niet meer,hij was nog de enige die mijn begreep en naar mijn luisterde,vroeger ging ik dagelijks naar zijn rustplaats-nu is het om de week,daar ik ook dit een plaats moest geven,toch mis ik hem heel erg,nu vloeien er weer tranen,tranen van geluk dat ik hem heb mogen kennen,verwerkingsproces begin nu stilaan te werken tranen kan ik nu weer toelaten ervoor niet daar ik met zoveel kwaadheid zat naar mensen die ons zoveel pijn hadden gedaan,maar eindelijk kom er eens rust bij me zodat ik de kracht krijg om door te gaan voor mijn lieve kinderen en mijn lieve man.In stilte rouw ik op mijn manier voor het groot verlies ik had want al is allerheiligen en allerziellen voorbij in mijn hart en geest blij hij immers bestaan.
Jongen wat mis ik u zo erg, zo stil- geen uitzicht, en toch iedere keer in mijn droom, zie ik jou glimlach rond je mond. In mijn droom ben jij een zeer gelief persoon, op een visserschip waar jij kapitein bent, met man en kracht voer jij je job uit, en iedere keer weer die lach en knipoog. Je gelach en grappen mis ik zo erg, en de zee trek mij sommig keren aan, om dan even stil te staan , om naar de horizon te kijken, of jij mij even wenk, en me wenkt hoe goed het je gaat hierboven. De wind laat ik door mijn haren waaien, alsof jij mij toefluisterd. Een bries op mijn wang, heeft het gevoel dat je mijn aanraak. Als het regen dan voel ik het zoet van de zee. Iedere moment is een aandenken aan jou En hoe goed wij waren met elkaar.
Gedurende visvangst op 07/05/1992 met de N.736 " LUCKY" liep het vaartuig bij het binnenhalen der netten vast en kapseisde.
Drie bemanningsleden waaronder mijn pleegzuster haar zoon (Glenn Serlez) konden op de kiel van het vaartuig geraken en werden zo gered. Een vierde man bevond zich in een luchtbel in het gekapseisde vaartuig en kon na 8 uur gered worden. Doch slechter liep het af met de motorist Logè Franqois,deze viel van boord en verdween in zee. Zijn lichaam spoelde aan op het strand te Nieuwvliet ( Nederland)
Blijvend aandenken aan de heer franqois logè
Hij was geboren te oostende op 5 juli 1963 en jammerlijk verongelukt op zee tijdens de uitoefening van zijn beroep op 7 mei 1992.
Blijvend aandenken aan mijn Dierbare Neef Lauwrens Pascal
Die op een smartelijke ongeval de dood vond aan wal
Pascal was bedreven op zee en dit deed hij met hart en ziel.Hij was ook goedgekend in de streek oostende en aan de vismijn.
Daarom heb ik deze pagina gemaakt om toch een hulde te brengen voor alle vissers die op zee bleven en nooit zijn teruggekeerd.
Een hulde aan de visser's die op zee gebleven zijn
Hulde aan de vissers
Met deze pagina wil ik hulde brengen aan al de vissers die omgekomen zijn op zee De zeevisserij is steeds een zwaar beroep geweest.
Men moet zich inbeelden wat het is, met hun vaartuig op zee liggen, plots overvallen worden door een zware storm, ze liggen dan hulpeloos op zee,
rondom niets anders dan water, niet weg kunnen terwijl de huizenhoge golven overboord spoelen, en alles wat niet vast zit overboord spoelt.
Zo gebeurt het dat een visser overboord wordt geworpen en jammerlijk omkomt.
Perfect Storm
Is een aangrijpende film die de ware toedracht toon wat er allemaal kan gebeuren op zee.
Gedicht aan de vissers
Zee,wind,golven,telkens nieuw,telkens anders,zoals het leven zelf,onvatbaar en voorspelbaar.
De zee blijft boeien,voortgestuwd als ze wordt door een onderliggende kracht, waarvan niemand de grenzen kent. Haar eeuwig bewegen laat niemand onberoerd. Velen zoeken er hun bestaan in,vissers die het grillig gevecht tussen golven en wind trosteren,om hun dromen te realiseren.
Soms is het zilte geweld te onstuimig de zee te onberekenbaar: Zoveel-veelal jonge kerels keerden niet meer terug.
Iedere dag zie ik jou slapend gezicht,zo zacht zo teder..gif)
Liefde kan toch zo mooi en verwarmend zijn.
Blijvend aandenken aan de heer franqois logè
.gif)
