Ons eerste kleinkind Een klein wonderke ons klein engeltje.
09-11-2006
Tijm
Tijm Wetenswaardigheden over de plant Konijn op zijn Vlaams, een lekker stoofpotje, worteltjes en erwten: compleet alledaagse gerechten, maar oh, zo lekker en wat is het geheim dat deze gerechten gemeenschappelijk hebben? Natuurlijk: tijm, men zou denken ordinair, maar toch zeer verdienstelijk in onze keuken en natuurlijk ook de geneeskrachtige werking is niet te versmaden. Even verder zal ik een eeuwenoud recept van hoestsiroop verklappen die men nergens beter kan vinden en die effectief werkt. Daarbij is ze uitermate goedkoop en heeft u een kruidentuin in de hof of op het terras, dan is ze zelfs in de weekends in uw bereik, geen apotheker van wacht: maak dan zelf uw unieke hoestsiroop op basis van tijm! De wortels van dit groenblijvende half-heestertje vinden we terug in de landen rond de Middellandse Zee. De oude beschavingen maakten veelvuldig gebruik van dit populaire kruid. Ook de Egyptenaren en de Etrusken gebruikten het in combinatie met andere kruiden, dit om hun geliefde afgestorvenen te balsemen. De Grieken (tijm komt van het Griekse thymos wat kracht betekent) gebruikten het om hun spijzen te verfijnen en als wierook in hun tempels. De Romeinen wisten dit plantje te waarderen in hun keuken maar ook in de huisapotheek. Ze maakten er toiletwater en zeep van en dit om zijn zeer disinfecterende en genezende werking , iets wat ze perfect door hadden, voor hen was het een echte schoonheidskuur. Tijm was er ook het symbool van moed en dapperheid. Later brachten ze het over op hun veroveringstochten naar onze streken waar het vooral te vinden was in kloosters en abdijen maar ook bij het gewone volk. In de middeleeuwen naaiden de edelvrouwen takjes tijm op de klederen van koene ridders om hen sterkte en kracht te geven bij gevechten en expedities. Bij het gewone volk werd het aangebracht als middel tegen kwalijke geuren en om ziektes te bestrijden. Tijm en knoflook waren het antibiotica van de lagere klasse. Wanneer we tijm botanisch moeten omschrijven dan vallen vooral de kleine, paarsblauwe bloemen (Familie de Lipbloemigen) op, deze bloeien in mei - oktober en zijn een zeer geliefde bijenplant. Honing van tijm is zeer waardevol en heeft een sterk genezende werking (o.a. bij geelzucht). De jonge takjes zijn kruidachtig en bevatten kleine, afgeronde naaldvormige blaadjes. Oudere takjes worden houtachtig. De lange fijne worteltjes dienen om water en voedsel te zoeken in droge rotsachtige bodems, dit is de natuurlijke biotoop van tijm.
Nog enkele populaire tijmsoorten:
Citroentijm (Thymus citriodorus): winterhard, groenblijvend; geschikt als keukenkruid bij vis- en kipgerechten. Minder sterk dan gewone tijm maar heeft wel een sterke citroengeur.
Kruiptijm (Thymus serpyllum): kruipende groenblijvende vaste plant geschikt als keukenkruid met een mild aroma maar vooral geschikt als bodembedekker in rotstuinen.
Standplaats Tijm vraagt om een zonnige, droge standplaats waarbij de grond het liefst kalkhoudend is. Vochthoudend en goed doorlaatbaar is essentieel en zware grond kan men verlichten door er turf onder te mengen. Tijm wordt het best om de 2 à 3 jaar verplant, zo blijft houdt men een jeugdige en frisse plant en behoudt het zijn sterk aroma.
Opkweek Het keukenkruid vermeerderen kan met zaaien maar het duurt een paar jaar eer men een volwassen struik heeft. De methode die het meest gebruikt wordt om nieuwe plantjes te bekomen is scheuren. Dit gebeurt in het voor- of najaar: we planten de gescheurde plantjes met worteltjes eraan diep genoeg d.w.z. het groen 10 cm boven de grond. Het verplanten dient op dezelfde wijze te gebeuren indien men houtige en minder fris ogende planten wil vermijden. Oudere planten verliezen immers veel van hun aroma! Men kan de plantjes ook stekken, afleggen en eventueel aanaarden, alle methodes zijn gangbaar en gemakkelijk te verwezenlijken.
Gebruik in de keuken Het ons allen welbekende kruidentuiltje kan haast niet zonder tijm en in combinatie met laurier en peterselie is het de smaakmaker. Stoofpotjes, wildgerechten, pastas, vegetarische gerechten, spaghettisaus men kan het zo gek niet bedenken of tijm hoort er bij. Het kruid mag meekoken (liefst wel met mate gebruiken!). Bij het opdienen verwijderen we vanzelfsprekend de tijmtakjes. Samen gebruikt met marjolein geeft het aan spijzen een heerlijk aroma. Ook bij marinades, gerechten met wijn en bij de inmaak van olijven wordt tijm gebruikt. Niet alleen om zijn smaak maar ook omwille van de anti-bacteriële en ontsmettende werking wordt het gebruikt bij het conserveren van vlees(ham). Een bestanddeel van Benedictine- likeur is tijm.
RECEPTIDEE Parelhoen met tijm Wrijf een parelhoen in met peper en zout. Plaats de parelhoen in een vuurvaste schotel samen met een teentje knoflook en meerdere takjes tijm. Giet er droge witte wijn bij, voldoende tot het vlees onder staat. Zet dit alles ongeveer twee uur in de oven tot de wijn bijna hellemaal verdampt is en het vlees goudbruin en mals is. Opdienen met wat gestoofd witlof of wat andere wintergroentjes, zelfgemaakte aardappelkroketten (hemels) of misschien een portie frietjes en het feest kan beginnen.
Geneeskrachtige eigenschappen In de homeopathie is tijm niet weg te denken, dit door de ontsmettende en anti-bacteriële werking. Ook helpt het kruid bij spijsverteringsproblemen (darmgisting), gebrek aan eetlust en bij slechte vertering van spijzen in de hand gewerkt door verhoogde galafscheiding die tijm teweeg brengt . Slapeloosheid , depressie of migraine: tijm kan helpen.
Problemen met de ademhalingswegen, griep, bronchitis en hardnekkige hoest kunnen verlicht worden met siroop op basis van tijm, hiervoor heb ik een receptje uit grootmoeders tijd :
Laat gedurende een tiental minuten in 3 dl water ongeveer 50 g tijm meekoken, na het koken zeven en er 100 g kandij of rietsuiker aan toevoegen . Doe dit mengsel in een steriel flesje en bij gebruik zal je merken dat de hoestbuien minder hevig worden en tenslotte ook verdwijnen.
Meer info over de bereidingswijze en het gebruik van deze tijmsiroop kunt u vinden in het specifieke artikel over TIJMSIROOP
Niet alleen in de homeopathie wordt er gebruik gemaakt van tijm, ook in de cosmetica-industrie gebruikt men het in zeep, tandpasta parfum,...
Hopelijk blijven hoest en andere winterse ziektekiemen ver uit onze buurt, mocht dit niet het geval zijn: tijm kan misschien de reddende engel zijn !!!
Rozemarijn / Rosemarinus officinalis. Wetenswaardigheden over de plant Koning winter is op bezoek en heeft zijn best gedaan. Sneeuw, ijzel, koude, een witte Kerst. Misschien dromen enkelen van ons toch reeds weg bij het zien van de eerste zomerbrochures. Een van de vakantiestreken bij uitstek De Provence komt er uitgebreid aan bod. Met zijn prachtige lavendelvelden, veel zon en heerlijk geurende barbecues, waar we de geuren snuiven van lekkere kruiden, waaronder ook het kruid dat we vandaag in de kijker zetten: ROZEMARIJN. Een typische harssmaak en een heerlijk doordringend parfum zijn kenmerkend voor de plant. Dit geurig groenblijvende keukenkruid dat tot 2 m hoog kan worden is inheems rond de landen van de Middellandse zee en vooral in de kustzones en betekent vrij vertaald dauw van de zee. Restanten van rozemarijn vond men al terug bij de Egyptenaren in hun piramiden waar rozemarijn als heilig kruid aangeschreven stond. Ook bij de Grieken en de Romeinen waar het symbolisch liefde vriendschap en trouw vertegenwoordigde werd het plantje bij huwelijks- en geboorterituelen gebruikt. Het werd gebruikt als wierook, dit laatste om kwade geesten te verdrijven. Om hun dierbare afgestorvenen onsterfelijk te maken en hen te vergezellen op hun laatste tocht werd een takje rozemarijn op het lichaam van de afgestorvene gelegd. Hoewel het plantje dat familie is van de Lipbloemigen en er vrij robuust uitziet is het toch niet zo goed bestand tegen matige tot strenge vorst (houdt stand tot -10°C). De blaadjes lijken op dennennaalden en de plant zorgt voor mooie licht blauwe bloemen, dit in de maanden februari - april, deze worden graag bezocht door bijen die op hun beurt zorgen voor heerlijke, gezonde honing die uitermate heilzaam werkt bij mensen met leverstoornissen. In de cosmetica vinden we rozemarijn terug als ingrediënt van eau de cologne en van het minder bekende Hongaars water. Tevens helpt het tegen mot in de kleerkast en is het bruikbaar als natuurlijk antioxidant bij het conserveren van fijne vleeswaren. Het is ook een begerenswaardige plant in menig homeopathie middel.
Standplaats Rozemarijn vraagt gezien zijn geringe weerbaarheid tegen vorst een zonnige, droge, zanderige en beschutte standplaats in de kruidentuin of in vaste plantenborders, dit laatste om de sierwaarde van het kruid. De beste grond is een kalkrijke en goed doorlaatbare grond die met weinig voedsel best tevreden is.
Opkweek Rozemarijn vermeerderen kan door zaaien maar wordt zeer weinig toegepast. De meest gebruikte vermeerderingswijze is het nemen van stekken. Dit gebeurt in de maand september (we spreken hier dan van zomerstekken) door kruidachtige kopstekken van +10 cm te nemen. We steken de stekken in een mengsel van turf en rijnzand (3/2) en zetten het gedurende de inwortelperiode onder dubbel plastiek of gaatjesplastiek. Na de inworteling worden de stekken in een voedzame, doorlaatbare en humusrijke grond opgepot en pas in de lente wanneer de meeste vorst verdwenen is uitgeplant op een afstand van 50 cm.
Gebruik in de keuken In de Mediterrane keuken is rozemarijn een hoofdrolspeler. Het wordt er vooral gebruikt om marinades, barbecues, soepen , bruine sausen en stoofschotels het aparte Provençaalse smaakje te geven. Vooral gegrild vlees (lam, varkensvlees en wild) soepen smeken om rozemarijn. Ratatouille, tomaten- en auberginegerechten, maar ook in minder voor de hand liggende zoete gerechten zoals: jam en gebakjes houden veel van dit kruid. Vers maar ook gedroogd of ingevroren behoud dit kruid zijn fijn aroma.
RECEPTIDEE Voor de vegetariërs onder ons is het volgende gerecht een aanrader, maar ook vleeseters zullen het niet versmaden.
Vegetarische goulash · 2 eetlepels rozemarijnolie · 2 gesnipperde uien · 1 eetlepel paprikapoeder · 275 ml heet water met een theelepel tomatenpuree · 400 gr tomaten, gepeld in vieren gesneden · 2 takjes rozemarijn · 1 dessertlepel bloem · 225 gr bloemkool · 225 gr nieuwe aardappelen in stukken · 225 gr zomerwortelen in partjes · ½ groene, fijngehakte paprika · 150 ml room · peper en zout
Bereiding: Verhit de rozemarijnolie in een vuurvaste schotel en doe er de fijngehakte uien in. Voeg er drievierden van het paprikapoeder aan toe en laat alles 2 minuten sudderen. Doe er nu vervolgens het water, de tomaten, de takjes rozemarijn en de bloem bij en breng nu het geheel aan de kook en blijf roeren tot men een redelijk gladde massa bekomt. Voeg er alle groenten aan toe en doe een deksel op de schotel en zet die in een voorverwarmde oven van 190°C. Haal de schotel er na een 30 à 40 minuten uit en verwijder de takjes rozemarijn en roer er dan de zure room en de rest van het paprikapoeder door. Een eerlijke en heerlijke bereiding als welkome variatie na de eerder zware maaltijden van de voorbije feesten, maar zeker niet minder lekker!
Geneeskrachtige eigenschappen Rozemarijn kan helpen bij griep en longaandoeningen (kan van pas komen bij de griepepidemie die ons land teistert!). Ook bij bloedarmoede, galblaasontsteking en kramp is Rozemarijn de redder in nood. Thee drinken van Rozemarijn kan helpen bij stress, migraine en depressie. Een uitstekend geneesmiddel bij een te lage bloeddruk, maar opgelet: niet aangewezen bij personen die een hoge bloeddruk hebben. Rozemarijn is het hoofdbestanddeel van het bekende Hongaars water dat indertijd (14 de eeuw) door de Koningin van Hongarije gebruikt werd als wondermiddel tegen ouderdomsverschijnselen (het recept werd haar aangereikt door monniken damesbladen bestonden toen nog niet - en werkte uitermate efficiënt) dat het daarna verder geprofileerd werd als de verjongingskuur bij uitstek. Uitwendig, te koop als Rozemarijnolie in reformzaken, is het uitstekende middel om spier-, zenuw- en gewrichtspijn op een natuurlijke wijze te behandelen. Ook pijn veroorzaakt door kneuzingen kan erdoor verlicht worden.
Rozemarijn, alom gewaardeerd, het kan en mag niet ontbreken in onze kruidentuin.
Peterselie Wetenswaardigheden over de plant Dit tweejarig, winterhard, maar als éénjarig gekweekt keukenkruid is van oorspong terug te vinden in het gebied rondom de Middellandse Zee en verspreidde zich in de tijd over gans Europa. Ten tijde van Karel de Grote was de bevolking verplicht dit kruid te kweken (omwille van het gunstig effect op de gezondheid). Peterselie is één van de meest gebruikte tuinkruiden, dit zowel als smaakversterker, maar nog populairder als schotelversiering of als afwerking van gerechten. Denken we hier ook even aan de gerechten « fines herbes », waarvan peterselie een essentieel bestanddeel is. Peterselie is echter veel meer dan decoratie . Het helpt ons bij de algemene werking van onze lichaamsfuncties. Hier komen we verder zeker op terug. De smaak van peterselie is verfijnd en hartig, echter niet zo overheersend als lavas en selder. In de zaden van peterselie zit een etherische olie die het giftig apiol bevat, deze olie wordt dus niet gebruikt in gerechten. Groot voordeel is dat peterselie het jaar rond vers kan geoogst worden. Het kruid is familie van de schermbloemigen, net zoals dille, koriander, wortel, selder enz De plant wordt zon 20 cm groot.
OPGELET: tijdens het opschieten in bloemstengels verliest peterselie veel van zijn smaak!!!
2. Wortelpeterselie (Petroselinum c.tuberosum), gebruikt als smaakmaker in de keuken
Standplaats Geef peterselie geen zonnebad, hij groeit liever in halfschaduw. Een humusrijke en vooral vochthoudende, frisse grond is belangrijk. Plant hem niet in de onmiddellijke omgeving van wortels. Hij verdraagt ook geen vers stalmest (verbranding). Zet hem liefst op een perceel grond waar de vorige teelt geen schermbloemige was (dus niet na de teelt van wortel, selder of dille).
Opkweek Eerste manier Zaaien in volle grond kan vanaf begin april tot eind juni. De trage kiemkracht (4 weken) kan men vervroegen door de zaden een nacht in lauw water te leggen voor de uitzaai. Dit laatste gebeurt op 20 cm tussen de lijnen en uitdunnen kan op 10 cm in de rij. Peterselie laat zich niet of nauwelijks verplanten door zijn pinwortel. De grond moet steeds vochtig gehouden worden tot de kieming door middel van geperforeerde plastiek of natte jutedoek. Deze teeltwijze geeft mooie en stevige planten.
Tweede manier Zaaien in potjes gebeurt vanaf half februari tot half augustus. Vooral bij de zaai tot mei heeft men in de hobbyserre een ideale kiemtemperatuur van 20° nodig. Bij de opkweek tot de uitplant 15°. Men zaait 5-10 zaadjes per potje verdeeld en dekt af met een zaaigrondlaagje of scherp zand van ongeveer een 0,4 cm. Het trucje met het zaad in lauw water lukt hier ook. Uitplanten gebeurt wanneer we 4 à 5 jonge blaadjes zien op de jonge plant. Plantafstand 30 X 20 cm. Oudere planten uitplanten geeft een moeilijke in groei. Indien men geen grond te beschikking heeft, geen nood men kan gerust peterselie kweken in potten of bak mits een regelmatige bijbemesting. Het oogsten gebeurt door het blad te plukken, zo kan men gans het jaar genieten van een zekere oogst.
Peterselie kan belaagd worden door bladluizen of ook wel wilgenluizen genoemd (Cavariella aegopodii) genoemd naar zijn overwinteringplaats op wilgen, deze belaging is typerend voor schermbloemigen, deze kunnen door hun zuigende monddelen een virus overbrengen waardoor de plant geel - paars wordt en verdwijnt. Dit virus (Carrot Mottle virus + Yellow Dwarfvirus) is afkomstig van de tuinwortel en is zéér moeilijk te bestrijden. Het enige middel dat echt werkt is preventie, dit door de plantjes na uitplant of kieming af te dekken met kunst vliesdoek of insectengaas. Ook de wortelvlieg - waarvan de maden de wortel van de peterselie aantasten - is een grote vijand, eens aangetast treedt een totale verwelking van de plant op waarna ze afsterft. Dus een gouden raad: steeds afdekken houdt de bladluis en wortelvlieg op een stevige afstand en op deze manier is de plant ook nog wat beschut tegen rechtstreeks zonlicht.
Gebruik in de keuken De bladeren en wortels worden gebruikt. Als smaakmaker pas vóór het opdienen toevoegen aan de gerechten. Niet meekoken want het aroma verdwijnt totaal. Bij meekoken in soepen geeft peterselie deze laatste een bittere smaak (dus vermijden!). Wortelpeterselie mag wel meegekookt worden. Peterselie staat op nummer één bij de versiering van onze koude schotels. Geeft onze aardappelen een feestelijke aanblik (fijngesnipperd er bovenop strooien), ook bij aardappelpuree, worteltjes en erwten, sauzen, vinaigrettes en ook in onze omelet fines herbes is peterselie een graag geziene gast. Ook onze soepen, vis, kip en zelfs onze kruidenboter komt hij verfijnen. Gefrituurde peterselie smaakt flets, evenals gekookte of gestoomde. Drogen kan ook maar met veel smaakverlies. Diepvriezen kan zeker, wel niet meer te gebruiken als schotelversiering.
Een kruidig receptideetje: Gebakken kabeljauwfilet met peterselie
700 gr kabeljauwfilet 50 gr bakboter of olijfolie 2 eetlepels citroensap 2 grote eetlepels gehakte peterselie 1 ui 1 klontje hoeveboter peper zout - viskruiden afwerking: wat citroen, een toefje peterselie
Wrijf de visfilet in met wat zout, peper en de viskruiden. Pel de ui en hak hem fijn. Nu kan men de filets bakken in de hete boter tot ze gaar zijn (bruin korstje). Halverwege de baktijd voegt men de ui toe en laat hem mee bakken. Wanneer de filets gaar zijn leggen we ze op ons bord, sprenkelen er wat citroensap over en bestrooien we ze rijkelijk met de gehakte peterselie, nu nog de gesmolten hoeveboter er overgieten en alles wordt één lekker geheel. De partjes citroen en het toefje peterselie als versiering maken ons gerecht bovendien feestelijk, laat het u smaken. TIP: Nu de krielaardappelen op komst zijn zullen ze wonderwel accorderen met onze vis.
Geneeskrachtige eigenschappen In peterselie zitten vele vitamines, waaronder vitamine A en C en het bevat ook veel ijzer en kalk. Het kruid is bloedzuiverend, eetlustopwekkend en kalmerend. Helpt bij hoofdpijn en leverkwalen, ook nuttig bij nierstenen. Zelfs bij menstruatiepijn helpt peterselie. Het kruid heeft ook een heilzame werking bij vermoeide ogen (kompres). Bij insectenbeten kan men ook gekneusde bladeren inwrijven op de pijnlijke plekken (verzacht). Bent u wat verdrietig of somber, dan is peterselieolie een natuurlijke antidepressiva (5 à 6 druppels), deze peterselieolie laat men verdampen in de aromalamp, deze kan men bekomen in gespecialiseerde zaken, die de olie verwerken en verkopen. Kauwen op een peterselieblad helpt de knoflookgeur verdwijnen en geeft een frisse adem.
Wetenswaardigheden over de plant Dit keukenkruid is in oorsprong een geneeskrachtige plant, waarschijnlijk afkomstig uit het oosten van Europa en werd in de vorige eeuwen gebruikt als smaakmaker in de Duitse en Deense keuken bij bereiding van vissausen. Later verspreidde dit scherpe, pikante keukenkruid zich naar het Britse eiland waar het onafscheidbaar verbonden is met rosbief. Tegenwoordig treft men geraspte mierikswortel aan in tal van culinaire gerechten.
Mierikswortel heeft een forse bladerrozet met als opvallendste deel de pinwortel die geraspt onze spijzen kruid, het is een taaie, woekerende en doorlevende plant die eenmaal in de tuin geplant niet meer stuk te krijgen is. De wortel heeft een zeer scherpe, mosterdachtige en pikante smaak vandaar in de volksmond wel eens peperwortel genaamd. Op het einde van de lente komen op de 1,4 m hoge bloemstengels witte bloempjes die ons doen denken aan Gypsophila en die behoren tot de familie van de kruisbloemigen dus een neef van tuinkers, radijs, rammenas en koolgewassen. Ook in deze planten komt dezelfde pikante smaak terug, toch minder uitgesproken dan bij mierikswortel. Dit keukenkruid is in oorsprong een vermaarde geneeskrachtige plant die bij vele kwalen van pas kwam door zijn antibiotische werking. Het eerste landelijke receptenboek voor apothekers ten tijde van Napoleon wist ons al te melden dat de krachten van de Meiredik (mierikswortel) zijn meer vermogend dan die van de Ramenas. Zij doen de maandstonden en de Pis ontlasten, slijten den steen en genezen scheurbuik
Standplaats Hoewel mierikswortel een zeer sterke plant is gedijt hij toch het best in een lichte, goed bewerkte, voedzame en vochthoudende grond. Ook op schaduwrijke plaatsen groeit hij goed maar de bladeren zijn dan wel gevoelig aan witziekte door het moeilijk opdrogen en door gebrek aan rechtstreeks zonlicht.
Opkweek Een mierikswortelplantje bemachtigen kan geen probleem zijn, de plant verspreidt zich snel en ieder stukje wortel levert een nieuwe plant op. Hoewel men de plant ook kan zaaien zal men toch eerder vermeerderen door wortelstekken te nemen of de plant te scheuren. Het beste moment hiervoor is wanneer de plant in rust staat (in de wintermaanden, dan is ook de plant bovengronds afgestorven).
Gebruik in de keuken De geraspte wortel wordt zowel geroosterd als vers gebruikt in sausen bij rosbief, gerookte en vette vis. Samen met azijn en room bij kip of hardgekookte eieren is dit keukenkruid een welkome afwisseling. Op geraspte wijze kan mierikswortel verwerkt worden in rauwkost zoals in koolsla, roomkaas, mayonaise of als dressing bij avocadovulling. Het jonge verse blad kan men gebruiken in salades en ook een broodje gerookte makreel is prima maatjes met dit blad, een ware lekkernij !
RECEPTIDEE Een lekkere tip voor een leuk verrassingseffect op ons bord: Avocado met mieriksworteldressing Het kleureffect speelt de hoofdrol in dit gerecht maar ook onze smaakpapillen worden prima verwend.
Rasp de mierikswortel. Smelt de boter en doe er de broodkruimels onder. Laat even sudderen en voeg dan de mierikswortel toe. Goed roeren en pan van het vuur halen. Rasp de appel in de pan, doe er de yoghurt bij, vervolgens citroensap, zout en peper (naar smaak, niet overdrijven !) en tot slot de zéér fijngehakte kruiden. Laat afkoelen in de koelkast. Meng daarna de room door het geheel, schep alles in de halve avocado's. Onmiddellijk daarna opdienen met gemengde sla en stokbrood of een krokante toast. Dit lichte recept is een prima afsluiter van een heerlijke zomerdag, zittend in de tuin, op het terras, of op een andere koele plaats, genietend van de ondergaande zon, misschien wel met een gekoeld roséwijntje in de buurt. Heerlijk!
Nog even vermelden dat mierikswortel goed accordeert met gerookte vis- en vleesgerechten.
Geneeskrachtige eigenschappen Verse mierikswortel bevat veel mineralen en vitamines zoals magnesium, calcium, natrium en vitamine C. Als natuurlijk antibiotica is deze plant vermaard en helpt vooral bij infecties aan de luchtwegen bronchitis) maar ook bij ontstekingen op de urinewegen, koorts en bij gewrichtsontstekingen (artritis, jicht, ) kan het verlichting en genezing brengen. Uitwendig wordt de geraspte wortel gebruikt als kompres bij wondinfecties en artritis. Mierikswortel stimuleert de spijsvertering. Al meerdere malen heb ik mijn dierbaren en mezelf geholpen met het volgende receptje (bij hoest): rasp een mierikswortel goed fijn en doe er onmiddellijk rietsuiker bij, meng goed en laat het geheel een nachtje in de koelkast trekken. Pers de volgende dag het sap eruit met een neteldoek of zeef uit en doe het in een flesje, drink 3 maal daags een koffielepel van de zelfgemaakte siroop. Verlichting verzekerd! Ook de bio-kwekers onder ons komen aan hun trekken: mierikswortelaftreksel zou goed werken bij bewaarziekten van fruit en de plant in de onmiddellijke omgeving van aardappelen zou de beruchte aardappelplaag op afstand houden. Fijngesneden blad verwerkt in hondenvoer zou een wormafdrijvend effect hebben. In de cosmetica zou een aftreksel vermengd in melk een huidzuiverende lotion opleveren.
Iedereen kan meegenieten van de gaven die mierikswortel aanbrengt. Deze plant is zeker de moeite waard, kennis maken is niet meer loslaten !
Meimaand en Lievevrouwebedstro: een onafscheidelijk duo !
Ook zin om met een origineel aperitiefje uit de hoek te komen? Met Lievevrouwebedstro dat nu weelderig staat te bloeien zal het zeker lukken. De befaamde Maitrank heeft haar bestaan nl. aan Lievevrouwebedstro te danken. Terug in de tijd bij de Germaanse volkeren vinden we het drankje al terug, gemaakt in de maand mei werd het in overvloed gedronken. Zo dachten de Germanen hun lichaam opnieuw kracht te geven, dit een héél jaar lang.
Het Lievevrouwebedstro genoot ook faam als middel tegen boze geesten, zelfs tot in de wiegjes van babys werd het plantje gelegd om ze zo te behoeden voor tovenarij. In legendes werd zelfs gezegd dat het Lievevrouwebedstro als stro in de kribbe van het kindje Jezus lag. De blaadjes en bloempjes worden ook gedroogd in kruidenkussentjes gebruikt omwille van de specifieke geur. Ze verdrijven insecten en geven ons linnengoed een aangename geur, deze is wel minder uitgesproken als bij lavendel. Ook als weervoorspeller was dit kruid populair nl. wanneer er regen op komst was ging het veel sterker geuren, vooral in omas linnenkast was dit perfect waarneembaar.
De plant Lievevrouwebedstro is een winterharde (meerjarige-grondbedekkende) vaste plant behorende tot de familie van de Sterbladigen (Rubiaceae) met witte, stervormige bloemen en smalle groene bladeren in kransen van 6 of 8, wordt ongeveer 15 tot 20 cm groot. Zéér aromatisch, geurt het enkel na afsnijden en drogen. Bloeit in de vroege zomer, van maart tot juni. Zorg voor een schaduwrijke plaats (kruipend bosplantje), het is tevens een goede bodembedekker in de borders.
Opkweek Het plantje wordt op een schaduwrijk plaatsje gezaaid in de late zomer, echter wel uitdunnen. Het langzaam kiemende plantje zal snel weelderig groeien dankzij de wortelscheuten die men ook kan scheuren en daarna uitplanten.
MAITRANK Wat hebben we nodig? Een fles witte wijn (Moezel, Elzas) Suiker Citroen Eventueel een glas cognac
Hoe bereiden we ons drankje? De in bloei staande plant wordt afgesneden en gedroogd Een handvol van deze gedroogde plant wordt met de fles witte wijn overgoten, suiker toevoegen naar smaak. Dit mengsel één nacht laten rusten in een kelder of op een andere koele plaats. Daarna zeven en citroen toevoegen. Wil men het aperitief wat pittiger dan kan men een geutje cognac toevoegen.
Opgelet: ijskoud opdienen.
Geneeskrachtige eigenschappen In de kruidengeneeskunde was en is dit kruid zéér populair, bij bloedsomloopstoornissen en tegen trombose. Thee van Lievevrouwebedstro helpt bij maagpijn, tegen slapeloosheid en stress, dit door het kalmerende effect is het zelfs een uitstekend slaapmiddel. Verder is het bloedzuiverend en galafdrijvend, het kan zelfs helpen tegen voorjaarsmoeheid. Lukt het niet om te stoppen met roken, probeer dan kruidentabak met als hoofdbestanddeel, Lievevrouwebedstro, een prima hulpmiddel.
Nog een kleine tip voor een originele uitstap In Aarlen vinden eind mei begin juni de Maitrankfeesten plaats. Een mooie stoet met folkloristische dansen, samen met een inwijdingsplechtigheid bij het Broederschap van de Maitrank zorgen ervoor dat het aangenaam vertoeven is in deze stad. Uw smaakpapillen worden er uitstekend verwend met de befaamde Maitrank.
Met een lekker aperitiefje Maitrank in mijn bereik, rest er me nu niets anders meer dan al de lezers gezondheid toe te wensen
Ingebed zijn mijn gedachten, starend naar het niets waar beelden en woorden vervagen in een bevrijdende stilte waarin de sterren een verhaal vertellen. Al luisterend ontdek ik mijzelf in stilte.
Wetenswaardigheden over oregano Geluk en voorspoed: een droom voor ieder van ons, de Grieken wisten al waar de klepel hing, want volgens hun mythologie zou de zoete en kruidige smaak van Oregano gemaakt zijn door de godin Aphrodite als symbool voor geluk en voorspoed. Oregano is afkomstig van de landen rond het Middellands Zeegebied, in Griekenland en Italië is het kruid in overvloed terug te vinden in de vrije natuur.
Bruidsparen werden er getooid met slingers van Oregano, anderzijds werden ook de graven versierd met oreganoplanten, beiden rituelen als teken van vrede. Later ontdekte men ook de medicinale waarde van de plant en tenslotte kwam het terecht in onze keuken.
Oregano is een doorlevende vaste en groenblijvende plant die tot 45 cm hoog kan worden. Dit dichte keukenkruid geeft in de zomer paars - rode bloemen die druk door bijen bezocht worden. De kruidenplant die tot de familie van de Lipbloemigen (Labiatae) behoort bezit brede, eironde, 4 cm lange en roodgetinte blaadjes die enigszins behaard zijn. De smaak benadert deze van tijm (bevat eveneens de aromatische stof thymol) en kan deze gerust vervangen. Meekoken echter kan niet, in tegenstelling tot tijm.
Oregano wordt wel eens verward met Marjolein of Majoraan (Origanum majorana). Hoewel de smaak en geur weinig verschillend is met die van Oregano is Marjolein echter een éénjarig keukenkruid (dus ieder jaar opnieuw zaaien), het is niet zo groeikrachtig en ook kleiner van blad.
Standplaats Oregano doet het vooral goed op een zonnige standplaats. De grond moet voedzaam zijn en eerder aan de kalkrijke kant. Rekening houdend met zijn natuurlijke rotsachtige habitat, is het vanzelfsprekend dat een goed doorlaatbare of gedraineerde grond noodzakelijk is, vooral tijdens natte winters, steenpuin in de grond verwerken is hiervoor ideaal. De invloed van klimaat, seizoen en grond zijn bepalend voor de smaak en niet zozeer de vele cultivars die bestaan. Planten geplukt in de mediterrane streken zullen een veel sterker aroma hebben dan de inheems gekweekte planten. Oregano kan ook zeer gemakkelijk gekweekt worden in pot of kuip op het terras (zorg er echter voor dat deze groot genoeg zijn zodat de plant makkelijk kan uitgroeien).
Oregano is ook een mooie borderplant, vooral de roze bloemenpracht komt tot zijn recht in rotstuinen.
De plant is vrij goed bestand tegen ziekten en insecten, het wordt zelfs aangewend om samen met zwavel in mierengaten of holen te strooien of te stoppen, de beestjes gaan zowaar op de vlucht!
Opkweek Wilde marjolein is een zeer gemakkelijk te kweken plant. Er zijn verschillende manieren om ze te vermeerderen.
Scheuren die de meest gebruikte vermeerderingswijze is, doe je het best in het voorjaar wanneer de plant nog in rust is. Neem een stevige plant en steek er een mooi stuk vanaf met zoveel mogelijk grond eraan en plant deze op een zonnige standplaats.
Stekken is ook een goede methode maar wel wat omslachtiger.Men neemt kruidachtige kopstekjes in de maand juni en steekt ze in een mengsel van zand en turf. Totdat de stekken zijn ingeworteld legt men er geperforeerde plastiekfolie op. Daarna de ingewortelde stekken oppotten of rechtstreeks uitplanten.
Zelf zaaien gaat ook. Dit gebeurt in april-mei in een kweekserre in goede zaaigrond. Rechtstreeks in potten zaaien ofwel verspenen naar grotere potten om ze daarna uit te planten op hun definitieve standplaats. Oudere planten zaaien zich zelf gemakkelijk uit.
Gebruik in de keuken Oregano wordt overvloedig gebruikt in de Griekse en Italiaanse keuken, maar ook bij ons is het een smaakmaker. Een pizza zonder oregano is als een café zonder ? Oregano wordt bij ons ook wel eens palingkruid genoemd, het wordt dan ook gebruikt in palinggerechten.
Oregano wordt gebruikt in tomatenschotels, bij gebraden groenten, aardappelgerechten en ook bij paddestoelgerechten.
In pastagerechten en rijstschotels (zoals risotto) is Oregano subliem. Het verbetert de smaak van eigerechten (omeletten), frittata en quiches.
In marinades en bij de afwerking van gebraden of gestoofd rund - en varkensvlees, en bij gevogelte geeft Oregano een apart karakter aan het gerecht. Wilde marjolein maakt ook deel uit van het kruidenassortiment dat gebruikt wordt om Eau des Carmes te maken.
Daar Oregano nogal sterk smaakt is het aan te raden het met mate te gebruiken. Vers of gedroogd behoudt het kruid een heerlijk aroma.
OPGELET! Oregano wordt niet meegekookt maar pas op het einde van de bereiding toegevoegd.
Receptidee: Geroosterde aardappelen met oregano!
Benodigdheden
5 grote aardappelen
5 lepels olijfolie
3 theelepels gedroogde oregano
zeezout
zwarte peper
Bereidingswijze: Kook 6 grote aardappelen in een snelkookpan of in een stoomkoker en snij ze in vier gelijke stukken. Meng in een kom de olijfolie, de gedroogde oregano, het zeezout en de versgemalen zwarte peper. Bestrijk de gare aardappelen met dit mengsel en leg ze op een ingevette rooster, roosteren op 220°C in de oven. Haal ze uit de oven wanneer ze knapperig en goudbruin zijn.
Lekker bij de barbecue: knapperig, kruidig, pittig, niet duur !
Geneeskrachtige eigenschappen Oregano is in oorsprong een medicinaal kruid dat bij Grieken en Romeinen in hoog aanzien stond, vooral om zijn ontsmettende en pijnstillende werking. Als thee kan men het gebruiken om verkoudheden te verlichten. Bij maag - en darmklachten biedt Oregano ook verlichting.
Uitwendig kan het gebruikt worden om wonden te helen .
In de aromatherapie wordt de olie, gewonnen uit het kruid, aangewend om zenuw - en spierpijnen te onderdrukken, maar ook hier waardeert men de antiseptische werking bij allerlei virale en bacteriologische infecties.
Oregano verlicht hoofdpijn en helpt ook bij menstruatiepijnen.
Gebruiken en tradities, er wordt aan gesleuteld, we geven ze door, generatie na generatie, daarbij zijn ook onze keukenkruiden niet weg te denken, want iets waardevol is tijdloos en krijgt steeds opnieuw de plaats die het toekomt, met vrede en voorspoed als basisgedachte kan toch niets mis zijn: Oregano: mythe of passie?
Koriander / Coriandrum sativum Wetenswaardigheden over de plant Koriander is een van de oudste keukenkruiden door de mens gebruikt, het stond reeds vermeld in de Bijbel (het is één van de bittere kruiden die gebruikt werden bij de rituelen van het Joodse paasfeest). Ook in de Egyptische piramides vinden we sporen terug, de Romeinen op hun beurt gebruiken koriander gemengd in azijn om hun vlees in te strijken dit om bederf te voorkomen. Onderzoeken tonen inderdaad aan dat de plant schimmelwerend en bacteriedodend is. Het plantje is uit het Midden Oosten door de Romeinen meegebracht naar onze streken. Koriander is familie van de schermbloemige, het wordt ongeveer 60 cm hoog (is wel kwetsbaar!). Het is een éénjarig kruid, met witte tot roze bloemschermen, deze laatste geven het zaad. Het blad doet ons denken aan kleine selderblaadjes . De zaadjes zijn ongeveer even groot als peperbolletjes waar ze dan ook op gelijken. Men maakt veel gebruikt van dit keukenkruid in de Indiase, Griekse en Thaise keuken. Vooral de zaden worden gebruikt, deze geven een aangename aromatische smaak aan onze gerechten. De geur van de plant zelf is niet zo aangenaam, vandaar dat men koriander soms wantsenkruid noemt (de reuk doet denken aan wantsen: deze kleine insecten verspreiden bij aanraking dezelfde geur).
Standplaats Koriander verkiest een zonnig plaatsje en groeit het best in licht kalkhoudende, humusrijke en goed doorlaatbare grond met organische bemesting. Het plantje groeit het best in volle grond, wat vooral noodzakelijk is als we het kruidje opkweken voor het oogsten van de zaadjes. In potten kweken we het plantje enkel voor het blad!
Opkweek Vanaf half april kan men koriander in huis of in de serre zaaien. Het duurt wel 14 dagen eer het zaad kiemt. Het plantje kan uitgeplant worden in volle grond van 15 mei op een afstand van 30 cm. Men kan ook ter plaatse zaaien in volle grond, wel op een zonnige beschutte plaats. De rijafstand is 30 cm, zoals hierboven reeds vermeld, en men kan het uitdunnen op 20 à 25 cm. Tot de kieming dient men de grond vochtig te houden d.m.v. geperforeerde plastiekfolie. Regelmatig hakken en wieden bevorderd de groei. Kent u het oude gezegde: hakken en wieden zal men nooit verbieden? De zaadjes worden geoogst wanneer ze licht grijsbruin verkleuren. Ze worden gedroogd op een tochtige plaats en men bewaart ze achteraf best in een glazen bokaal met deksel. De zaden en plantjes zijn ook te koop in tuincentra en in de meeste grootwarenhuizen.
Gebruik in de keuken Het blad wordt gebruikt in stoofschotels, kipgerechten, salades en sauzen. Vooral in de Oosterse en Zuid-Amerikaanse keuken maakt men er gretig gebruik van. Men dient het blad steeds vers te gebruiken want éénmaal gedroogd verliest het zijn aroma. Invriezen kan maar ten koste van de mooie groene kleur. De zaden die men zelf kan oogsten maar die ook te koop zijn, hebben een licht pikant, anijsachtig aroma en worden het meest gebruikt. Denken we hierbij aan ingemaakte augurken op azijn, in wildpasteien, koekjes (o.a. speculooskoeken), zelf in kaas. Ook gemalen is koriander een belangrijk ingrediënt van de curiemengeling garammasala, dat we zeker terugvinden in de Indische keuken. Kennen jullie Champignon à la Grecque? Wel er zit koriander in! Een gekend Grieks varkensgerecht Afelia is eveneens met koriander gekruid.
Een receptideetje: Champignons met koriander
Wat hebben we nodig (voor 2 personen)? · 500 gr. witte champignons · 2 eetlepels olijf- of zonnebloemolie · 2 eetlepels korianderzaad · 1 teentje knoflook · 2 eetlepels tomatenpuree · 300 ml droge witte wijn · zout peper · korianderblad (versiering van het bord)
Bereiding: Maak de champignons schoon en snijd ze in stukken. Doe de olie, wijn, knoflook en koriander zaden in een pan en breng het geheel aan de kook. Doe het deksel op de pan en laat 5 minuten sudderen. Voeg de champignons en de tomatenpuree toe. Laat dit alles 5 minuten doorkoken tot de champignons gaar zijn. Haal deze laatste uit de pan en leg ze even terzijde, kook de vloeistof nog wat langer door (5 minuten ongeveer), zodat het mengsel voor een stuk verdampt is. Giet het daarna over de champignons, laten afkoelen, daarna versieren met korianderblad. Weer een overheerlijk gerechtje dat we perfect op voorhand kunnen klaarmaken en op een warme zomeravond zeker van pas komt (hopelijk valt het weer mee). Misschien zelfs een origineel ideetje voor bij de barbecue?
Geneeskrachtige eigenschappen Koriander bevordert de eetlust en is op velerlei manieren nuttig voor onze spijsvertering, het voorkomt een opgeblazen gevoel en vermindert branderigheid van de maag. Het werkt ook vochtafdrijvend. Dit keukenkruid is een prima hulpmiddeltje voor ons geheugen (misschien een leuke tip voor onze jeugd, nu in volle examenperiode). Bij verkoudheid , griep of in een periode van stress kan koriander verlichten. De geplette zaadjes werken als kompres goed in op pijnlijke gewrichten, en zijn ook een hulpmiddel bij aambeien.
De Grieken brachten het, tijdens hun veroveringstochten, van het Perzische rijk naar het Griekse vaste land mee. De laurier was voor hen het symbool van wijsheid en glorie. Tijdens hun olympische spelen kregen de winnaars een krans gemaakt van lauriertakken als geschenk en teken van hun overwinning (lauwerenkrans)
Later werd de laurier verspreid via de landen rond de Middellandse Zee en ten tijde vanhet Romeinse keizerrijk werden keizers en zegevierende veldheren gekroond met een laurierkrans.
In de 17°eeuw heeft de laurier hier zijn intrede gedaan en rondom de 19°eeuw begon men in de streek van Brugge met de teelt van deze plant, momenteel zijn er daar nog veel laurierbedrijven.
De laurier is een houtachtige en groenblijvende struik die tweehuizig is: de mannelijke en vrouwelijke bloemen staan op afzonderlijke planten.
Oudere planten geven zwarte bessen met slechts één zaadje. De bladeren die lederachtig en glanzend aanvoelen geven bij het wrijven de typische aromatische geur af. Behalve voor het gebruik in de keuken wordt de plant gebruikt als versiering (kegel bolvorm, gedraaide stammen ) en worden de bladeren verwerkt in kransen, guirlandes, bladapplicaties en zelfs als een bestanddeel van potpourri.
De laurier wordt soms wel eens verward met de groenblijvende en giftige haagplant Prunus laurocerasus (laurierkers, paplaurier) die groter is van blad maar geen verwantschap heeft met laurier.
Standplaats
Tijdens de zomer staan de laurierboompjes die meestal in kuipen gekweekt worden best op een zonnige standplaats. Sommige exemplaren (meestal oudere) gedijen in volle grond hoewel laurier eigenlijk niet volledig winterhard is. Vooral in de kuststreek en in stadstuinen (mits voldoende beschutting) kunnen ze temperaturen tot -5°C verdragen. Toch laat men ze best binnen in kuipen overwinteren.
Zolang het niet gaat vriezen, mag hij buiten blijven staan, wil u echter geen risico nemen, plaats hem dan op een koele, vorstvrije plaats (veel licht hoeft niet), geef om de 5 weken wat water en zorg er vooral voor dat de potkluit niet uitdroogt.
Een te warme overwintering werkt schildluisaantasting in de hand. De schildluizen produceren bij het aantasten van de planten de kleverige en zoete honingdauw, deze wordt op zijn beurt aangetast door de roetdauwschimmel die de bladeren zwaar bevuilt. Om de schildluizen en het vuil te verwijderen kan men de bladeren een voor een bovenaan maar vooral onderaan afborstelen met water en detergent. Na de behandeling de plant flink afsproeien.
Laurier is een sterke plant die zelden aangetast wordt door ziekten of insecten.
In mei mag men hem gerust buiten zetten, laat hem echter langzaam wennen aan het zonlicht indien hij uit een donkere overwinteringplaats komt (tegen verbranding).
Als het warm is dagelijks water geven, niet teveel = even slecht als te weinig !
Grond: goed organisch bemeste potgrond die een pH heeft van 6,5 - 7 en wat klei bevat. Zorg voor goede drainage in de pot.
Bemesting : traag werkende organische meststoffen die weinig zouten bevatten en die het best in het voorjaar toegediend worden. Ook traagwerkende osmocote-pillen zijn een goed alternatief.
Opkweek
Vermeerdering : De meest gebruikte vermeerderingswijze is het nemen van stekken. Dit gebeurt in september (we spreken hier van zomerstekken) door kruidachtige kopstekken van +10 cm te nemen. We steken de stekken in een mengsel van turf en rijnzand (3/2) en zetten het gedurende de inwortelperiode onder dubbel plastiek of gaatjesplastiek met eventuele bodemverwarming. Na het inwortelen worden de stekken in een voedzame, doorlaatbare en humusrijke grond opgepot. Dit laatste is niet zo eenvoudig en het resultaat kan soms tegenvallen.
Een andere methode met meer slaagkans bestaat uit het wegsnijden van wortelscheuten met wortels aan, die men oppot en verder opkweekt. Meestal kan dit enkel met oudere exemplaren.
Laurier verpotten: gebeurt op het einde van de rustperiode (febmaart). Gebruik hier degelijke potgrond met klei. Deze grond spoelt door de aanwezigheid van klei minder vlug uit, houdt het water langer vast, geeft vooral steun aan de wortels en verhoogt het gewicht in de pot zodat hij beter bestand is tegen wind. Laurier in grote potten hoeft maar om de 5 jaar verpot te worden, zorg er bij het verpotten voor dat de wortels zo weinig mogelijk beschadigd worden en verpot nooit in een te grote pot.
Laurier snoeien: Laurier snoeien gebeurt vooral om de planten in een passende vorm te knippen. Het snoeien gebeurt tijdens de rustperiode (november-maart). Zorg bij het insnoeien dat men de bladeren niet insnoeit maar wel de takken ertussen. Van het snoeihout kan men de blaadjes gebruiken vers of droog- in allerhande gerechten.
Gebruik in de keuken Laurier is een echte smaakmaker, in geen overdreven grote hoeveelheden, maar subtiel gebruikt geeft hij smaak aan wortel- en andere stampotten, zuurkool, stoofpotjes (Vlaamse karbonaden, konijn, ragout), ook in groentesoepen en rijstschotels is laurier niet weg te denken. Ook met visgerechten vormt hij een perfect geheel.
Laurier maakt ook deel uit van het bouquet garni (kruidentuiltje) = 2 takjes peterselie ,1 takje tijm en 1 laurierblad). Een laurierblad meekoken in melk als extra smaakmaker incake en rijstpudding.
Laurierblaadjes kunnen zowel vers als gedroogd gebruikt worden. Gedroogde bladeren smaken minder bitter dan verse, verse zijn wel aromatischer. Ze mogen meekoken, hoe langer de blaadjes meekoken des te kruidiger de smaak.
RECEPTIDEE: Gepocheerde zalmfilets met laurier
Bestanddelen :
4 zalmfilets (vers of diepvries)
4 blaadjes laurier
1 takje tijm
sap van 1 citroen
peper, zout
glas droge, witte wijn
een theelepel viskruiden
Doe de zalmfilets in een kom samen met de laurierblaadjes, de tijm, kruid licht met zout en peper, doe er de viskruiden bij, overgiet alles met de wijn en laat zachtjes gaar worden (6 à 10 minuutjes). Neem de vis uit de pan en laat afkoelen.
Besprenkel de visfilets met het citroensap en dien op met een lekkere coctailsaus.
Coctailsaus: enkele eetlepels mayonaise met wat tomatenketchup, een geutje whisky, wat peper (liefst van de molen) goed onder elkaar mengen, eventueel nog een klein beetje room toevoegen.
LEKKER MET EEN STUKJE STOKBROOD EN EEN FRIS SLAATJE, OOK MET EEN AARDAPPEL IN DE SCHIL OF PETERSELIEAARDAPPELEN.
Geneeskrachtige eigenschappen Laurier werkt antiseptisch op de luchtwegen. Helpt bij griep, tandpijn en aften. Is vochtafdrijvend. Wekt de eetlust op en bevordert de spijsvertering. Geeft kracht en is opwekkend en mede daardoor een natuurlijk antidepressivum. Ook bij sinusitis, keelpijn, bronchitis brengt laurier verlichting,
Futloos en vet haar spoelen met water -waarin men enkele blaadjes laurier aan de kook heeft gebracht- is een prima natuurlijk schoonheidsmiddel.
De olie uit laurier gewonnen kan in de aromatherapie gebruikt worden bij de behandeling van spierpijn, zenuwpijn en verrekking.
Met laurier kunnen we vele kanten uit, het lijkt me ook een speciaal geschenk : een prachtige laurierkrans of een grootse guirlande, het kan met een gerust hart geschonken worden, als de gelukkige ontvanger het niet weet te waarderen als versiering kan hij of zij het alsnog gebruiken in een of ander stoofpotje !
Wetenswaardigheden over de plant Lavas of maggikruid komt oorspronkelijk uit Zuid Europa en is momenteel verspreid over gans Europa en ook tot in Noord-Amerika.Tijdens het Romeinse keizerrijk stond lavas hoog aangeschreven in de Romeinse keuken. Door de Romeinse kolonisatie in onze streken en via de vroeg middeleeuwse kloostertuinen kreeg dit plantje een plaats in onze hedendaagse kruidentuin.
Levare die vrij vertaald verlichten betekent is afgeleid van de geslachtsnaam Levisticum. De lavas (andere gebruikte naam: maggiplant) werkt inderdaad verlichtend bij ongemak veroorzaakt door een slechte spijsvertering.
Deze enorme vaste plant kan tot 2 m uitgroeien maar sterft tijdens de winter bovengronds af. De sterk aromatische, naar selder smakende plant, vertoont tijdens de bloei geelgroene schermbloemen (familie van de Schermbloemigen), deze worden druk bezocht door bijen. De blinkende donkergroene bladeren lijken op selder (daarom soms Franse, berg of bastaardselder genoemd).
Standplaats
Lavas gedijt zowel op zonnige als op halfschaduwplaatsen. Bij de grondkeuze best een diepe, humusrijke en vooral goed doorlaatbare plek kiezen. De plant kan best om de 8 jaar verplant worden, zo blijft men er van genieten!
Gezien de grote hoogte is het raadzaam ze ergens achteraan in de kruidentuin te planten.
Wie geen tuin heeft kan lavas in een pot op het terras of op het balkon kweken, echter er wel op letten dat de pot breed genoeg is (ongeveer 24 cm diameter). Weliswaar groeit de plant hier niet zo hoog als in de volle grond maar de smaak is gelijk.
Opkweek
Lavas kan men vermeerderen door zowel de plant te zaaien als te scheuren.
Het zaaien gebeurt het best in de lente (maart-april) in een serre of buiten op een beschutte plaats. Zorg er steeds voor dat tijdens de kieming de zaaigrond vochtig blijft. Dit kan je doen door er geperforeerde plastiekfolie of glas boven te leggen tot de kieming die 3 weken kan duren.
Indien de plantjes voldoende groot zijn kan men ze oppotten of verplanten op de definitieve standplaats.
Scheuren doet men best in het voorjaar wanneer de planten pas uitschieten. Oude planten scheuren is zeer moeilijk, dus het scheuren kan enkel bij jongere planten (3-4 jaar)
Van ziekten of insecten heeft de plant weinig last. Soms kunnen de larven van de seldermineervliegen de bladeren wel eens aantasten en daardoor wat minder appetijtelijk ogen maar kapot gaat ze er niet van, wel kan men best de aangetaste bladeren wegsnijden om verdere verspreiding tegen te gaan.
Gebruik in de keuken
In de keuken kan zowel wortel, stengel, blad als de zaden van lavas gebruikt worden
De verse bladeren geven een pittige smaak aan soep, saus, roereieren, spinazie, wortelen en aardappelen. Ook fijn versnippert geeft het aan salades een fijne aromatische en pittige smaak. Ook bij runds- en lamsvlees is lavas een smaakmaker, deze gerechten zijn bovendien beter verteerbaar. Vervang eens selder door lavas in mosselen .. van een pittige smaak gesproken !
Bladeren mogen meegekookt worden zonder smaakverlies, liefst in vers (droog kan niet, invriezen kan nog net). Lavas is sterk aromatisch en wordt daarom met mate gebruikt.
Een echte delicatesse: de jonge scheuten stomen en opdienen met een Hollandse saus. Ook gesuikerd zijn de scheuten lekker (dit kan ook met bladstelen van de Engelwortel).
Minder gekend: het gebruik van de bruine splitvruchtzaden, deze worden verwerkt in brood, cake, vlees en kaas. Een populaire likeur in het voormalige Oostblok is gemaakt op basis van lavaszaden en de gedroogde wortel ervan.
Voor mensen die een zoutloos dieet volgen kan lavas een smaakmaker zijn, evenals zuring kan lavas zout in gerechten vervangen.
RECEPTIDEE
Wortelen met lavas : een geslaagde combinatie !
Benodigdheden
Ingrediënten voor 4 personen
2 koffielepels lavasbladeren
6 à 8 geraspte wortelen
2 geraspte appelen
250 g halfvolle yoghurt
2 koffielepels mayonaise
slablaadjes
1 ui (in ringen gesneden)
bieslook (naar smaak)
Bereidingswijze:
Meng de geraspte wortelen, appelen, lavas (eerst zéér fijn hakken), mayonaise en yoghurt (kan vervangen worden door een geutje room) goed door elkaar samen met wat peper en zout (naar smaak) .
Versier bij het serveren met de uienringen, bieslook en jonge lavasblaadjes.
Originele rauwkostsalade bij de barbecue : fris, pittig, niet duur en vooral lekker !
Geneeskrachtige eigenschappen
Lavas is niet alleen een gewaardeerd keukenkruid maar ook in de volksgeneeskunde en homeopathie komt het van pas. De aftreksels van de bladeren en de wortels werken maagversterkend en helpen bij buikkrampen en een opgeblazen gevoel.
Lavasthee van de bladeren bevordert de spijsvertering, wekt de eetlust op en helpt bij het verzachten van de hoest.
Thee van de fijngesneden en gedroogde wortels is dienstig tegen waterzucht en gezwollen voeten. Ook bij klachten aan de urinewegen kan lavas verlichtend en genezend werken en verhoogt het de urineafdrijving.
Een afkooksel van de bladeren wordt als natuurlijk deodorant in het badwater gedaan om ongewenste geuren te verdrijven en de huid te zuiveren. Dit vinden we reeds terug in een citaat van de Engelse plantkundige Thomas Hyll (1577) : This herbe for his sweete savoure is used in bathe.
Vroeger gebruikte men de holle stengels om warme melk of een andere warme drank mee op te zuigen, de op deze manier vrijgekomen medicinale stoffen verlichten en genezen keelpijn.
Lavas, ze zijn in onbruik geraakt. De sublieme smaak, de genezende eigenschappen en toch nog het zwarte schaap in menige kruidenverzameling, met een onstuitbare wederopmars kunnen we er onszelf maar beter en lichter bij voelen. Aan te raden!
Wetenswaardigheden over de plant Komkommerkruid of ook wel eens bernagie genoemd is een gekend keukenkruid afkomstig van de landen rond de Middellandse Zee en werd door de eeuwen heen verspreid over gans Europa en Noord-Amerika. Bij de Grieken en de Romeinen stond dit kruid in hoog aanzien. De gekende Romeinse Plinius schreef over deze plant ego Borago Daudia semper wat vrij vertaald ik borago breng altijd moed betekent. In de Middeleeuwen liet men de bladeren in wijn trekken, deze werd daarna gedronken om melancholische stemmingen te milderen en om letterlijk en figuurlijk moed in te drinken.
Borago zou van het Italiaanse borra komen wat wol betekent, verwijzend naar de dikke, grijze en korte beharing van de plant, deze valt bij het betasten onmiddellijk op: ruw en zilverachtig van kleur, dus helemaal niet verwonderlijk dat de plant behoort tot de Familie van de Ruwbladigen (Boraginacea).
Komkommerkruid (verwijst naar de geur en het aroma van deze plant dat sterk doet denken aan komkommer) is een winterharde éénjarige plant met hangende, blauwe stervormige bloemen, deze worden druk bezocht door bijen, deze zorgen op hun beurt voor een heerlijke honing. De plant die tot 1 m hoog kan worden heeft een holle stengel met ruwe, eivormige bladeren, ze is zeer gemakkelijk te kweken.
Oorspronkelijk gebruikte men dit kruid om zijn geneeskrachtige waarde, momenteel wordt het echter gebruikt als keukenkruid.
Standplaats Komkommerkruid is een kruid dat weinig eisen stelt en in praktisch alle grondsoorten gedijt, komt jaarlijks zonder enige moeite op dezelfde plaats terug doordat het zich zelf gemakkelijk uitzaait.
Een humusrijke grond en een goede organische bemesting zullen echter fors groeiende planten leveren met een uitstekend aroma.
Opkweek
De vermeerderingswijze zal zoals bij de meeste éénjarige planten bestaan uit het zaaien. Dit kan gebeuren in de lente (maart april), zowel in pot als in de volle grond. De bloeitijd is in juni - augustus. Men kan ook zaaien in het najaar (sept-okt), deze planten kunnen gezien hun wintervastheid de koude trotseren en geven al bloemen in mei. Planten sterven na de bloei en zaadvorming af, dus best zaaien in het voor- en najaar, zo kunnen we er het ganse jaar optimaal van genieten.
Men kan de zaden ook aankopen, eenmaal gekweekt komen de plantjes vanzelf terug. De plant is ook door zijn ruwe opbouw weinig gevoelig voor ziekten of insecten.
Gebruik in de keuken Zowel de bladeren als de bloemen worden in de keuken gebruikt. De bladeren kunnen samen met koolbladeren (2 delen kool en 1 deel komkommerkruid) gekookt worden. Ook kan men de zuivere blaadjes gebruiken en klaarmaken zoals spinazie. Gehakte bladeren worden op het einde van het kookproces zowel aan soep als aan hutsepot toegevoegd. In salades en bij zachte kaas is komkommerkruid een delicatesse. Door zijn licht zoute smaak is het ook een vervanger en smaakmaker bij zoutloos dieet.
Opgelet: komkommerkruid dient steeds vers gebruikt te worden.
De blauwe bloemen zijn zeer gewaardeerd in de moderne keuken en hebben een hoge decoratieve waarde. Alcoholische dranken op basis van jenever of gin kan men versieren met enkele bloempjes (succes gegarandeerd). Ook in komkommersoep kan men zich aan enkele bloempjes wagen (origineel). Geglaceerd als decoratie voor cake zijn ze pas helemaal speciaal !
Gedroogde bloemen worden gebruikt in potpourri .
TIP voor de moestuin: komkommerkruid is een ideale metgezel voor tomaten en maakt hun smaak voller. Ook pompoenen en aardbeien leven harmonieus samen met deze plant en komt hun smaak ten goede
Receptidee:
Komkommerkruid RAITA
Bestanddelen :
een handvol verse blaadjes komkommerkruid
200 ml Griekse yoghurt( ook gewone is bruikbaar)
peper, paprikapoeder, zout
Neem een handvol verse blaadjes en giet er kokend water over. Plet ze fijn met een houten lepel en laat afkoelen. Na het afkoelen het vocht door een zeef gieten, daarna 4 eetlepels vocht door de Griekse yoghurt mengen.Hak nog wat blaadjes fijn en roer ze onder de Raita ( die men kan afwerken en op smaak brengen met wat peper, zout en paprikapoeder) .
Raita, een typisch Griekse yoghurtsalade, wordt geserveerd bij gegrilde groenten en scherpe gerechten.
Geneeskrachtige eigenschappen Oorspronkelijk was komkommerkruid een geneeskrachtige plant. Zowel aan de bladeren als aan de bloemen werden en worden geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven. Komkommerkruid is rijk aan mineralen en bevat een hoog gehalte kalium.
Hete thee werkt koortsverlagend en is ook goed als middel bij mond- en keelinfecties en bij verkoudheden. Is ook bloedzuiverend.
Ook in de aromatherapie wordt de olie gewonnen uit het zaad aangewend tegen velerlei kwalen zoals: eczema, huidontstekingen en reumaklachten.
De plant helpt ook bij melancholie en zwaarmoedigheid.
EHBO recht uit onze tuin, zo kan men dit wonderkruid typeren en in de komkommertijd waar niets moet en alles kan, zal men de heilzame werking van het plantje zeker waarderen, ook als blikvanger in het aperitiefglas of bij de salades zorgt komkommerkruid voor de nodige randanimatie: succes verzekerd!
er zaten eens twee luizen in een kut de een zegt tegen de andere ik stop en de andere vraagt waarom omdat er hier een of andere lul in mijn kaarten zit te kijken.
Wetenswaardigheden over de plant Hou je ook van anijs, dan ben ik er zeker van dat je de smaak van kervel zal waarderen. Niet voor niets is dit keukenkruid enorm populair, zowel in de Belgische maar ook in de vermaarde Franse keuken. Men kan er ook zoveel mee doen: warme sauzen, soepen, dipsausjes, schotels versieren, kervel past hier overal prima bij. Deze inheemse plant is afkomstig van de landen rond de Middellandse zee en WestAzië en werd door de Romeinen naar het noorden meegebracht. Deze laatste gebruikten kervel vooral als geneesmiddel. In de middeleeuwen trof men dit kruid aan in onze kloostertuinen. Kervel werd in de christelijke ritus gebruikt voor het bereiden van de maaltijden tijdens de goede week, de zuiverende en reinigende eigenschappen speelden een symbolische rol tijdens deze prepaasvieringen. Kervel die een winterharde plant is en familie van peterselie en hierdoor tot de familie van de schermbloemigen behoort is een tweejarige plant maar wordt als éénjarig geteeld. Deze tot 70 cm hoge plant met samengestelde bladeren die onderaan zacht behaard aanvoelen geeft witte bloemen. Op het moment van de bloei verliest de plant zo goed als volledig zijn aroma.
Roomse kervel (Myrrhis odorata) is een doorlevende variant van dit tuinkruid met een nog meer uitgesproken zoeterige anijsachtige smaak en de witte bloemen ruiken zoet. De varenachtige bladeren zijn wel veel groter dan van de gewone kervel. Het voordeel van deze plant is dat ze steeds ter plaatse mag blijven staan en niet ieder jaar gezaaid of herplant dient te worden. De grote zwarte zaden worden gebruikt om salades te kruiden en om de vermaarde chartreuse te voorzien van het nodige aroma. In vroegere tijden werden de zaden in Engeland gebruikt om eiken meubelen te boenen en geurig te maken. Het kiemen van deze zaden kan lang op zich laten wachten en ze worden ook wel eens vorstkiemers genoemd, d.w.z. dat de zaden tijdens of voor het zaaien een vorstbehandeling moeten krijgen om de kieming te vergemakkelijken. Men kan deze plant ook in tuincentra aanschaffen.
Standplaats Kervel vraagt om een vochtige, goed doorlaatbare en humusrijke grond en een licht beschaduwde plaats. Wanneer je voldoende organische meststoffen vóór de teelt inwerkt is een rijkelijke oogst gegarandeerd.
Opkweek
Teelt in de volle grond: Vanaf maart kan men beginnen met buiten zaaien, dit tot ver in de zomer. Zaai om de 8 weken wil je steeds verse kervel voorhanden hebben. Zaai de lange, dunne en zwarte zaden(1cm) niet te dicht op de rij, dit laatste is nodig om mooie, kloeke planten te bekomen. Je kan zowel breedwerpig als in lijnen zaaien met een tussenafstand van 15 à 20 cm. Bedek de zaden na de uitzaai met een dun laagje dekgrond. Hou de grond vochtig tot de kieming door alles af te dekken met geperforeerde plastiekfolie of door gebruik te maken van een vochtige jutedoek.
Teelt binnenshuis Dit kan in bakjes of in grote bloempotten waarin men een voedzame potgrond doet. Potscherven onderaan de zaai recipiënt zorgt voor een goede afwatering. Het zaaien kan vanaf oktober en dit op dezelfde wijze als hierboven aangehaald. Zet ze na de kieming op een zonnige en zo klaar mogelijke plaats. Opletten dat je niet teveel water ineens geeft en dat de zaaiteil niet te vochtig staat anders zouden de jonge plantjes wel eens kunnen geplaagd worden door smeul . Dit is een kiemschimmel die de plantjes doet wegrotten. Deze teeltwijze kan binnenshuis gebeuren of in een hobbyserre. Bij het verschijnen van de eerste bloeistengels is het best de kervel op te ruimen daar hij dan zijn typische smaak kwijtraakt, dit geld evenwel niet voor de Roomse kervel die steeds ter plaatse mag blijven staan, deze kan men vrijwel gans het jaar oogsten.
TIP: oogst de bladeren door ze 5 cm boven de grond met een scherp mes af te snijden zo kan je vele malen na elkaar oogsten.
Gebruik in de keuken De malse, jonge blaadjes worden gebruikt in soepen, salades, sausen en in omelet, de stengels worden evenwel verwijderd. Gebruik steeds vers geplukte kervel deze nooit laten meekoken anders verliest hij zijn aroma. Dus alleen op het einde van de bereiding toevoegen! Gedroogde kervel heeft weinig of geen smaak. Kervel kan wel ingevroren worden en behoud zijn aromatische eigenschappen. In vissausen is de smaak van kervel subliem. Uw vlees en visschotels gaan een perfect huwelijk aan met kervel, dit laatste hier wel als versiering, want zeg nu zelf: het oog wil ook wat! Roomse kervelblaadjes kunnen om dezelfde manier verwerkt worden als de gewone. De peenachtige wortels van dit kruid kunnen evenwel als gekookte groente gegeten worden en afgewerkt met een botersausje staat men versteld hoe lekker die wel smaakt. Ook zijn de wortels rauw geraspt lekker wanneer men ze mengt in groene slaatjes al dan niet met Franse sladressing. De grote zwarte zaden kan men in zijn geheel of geplet verwerken in appeltaart wat ook hier een uitzonderlijk aroma geeft.
EEN HEMELS RECEPTJE OP BASIS VAN KERVEL Staartvis (Lotte) op basis van kervelroomsaus
Benodigdheden: ongeveer 500 g staartvis (voor 2 pers) viskruiden of visbouillonblokje 1 glas witte wijn het wit van 3 jonge preien 1 minitomaatje en 1 worteltje 20 dl room kervel naar smaak peper en zout
Bereiding Kook de staartvis samen met de viskruiden en een glaasje witte wijn. Verwijder de vis uit het kookvocht als hij gaar is. In dit vocht de fijngesneden prei, wortel en tomaat laten blancheren. Laat het kookvocht zoveel mogelijk inkoken en wanneer de groenten beetgaar zijn voegen we er de room aan toe, ev. binden met de vloeiende bloem. Neem nu de saus van het vuur en voeg er de fijngesneden kervel bij naar eigen smaak. Nog even bijkruiden met zout en peper van de molen. Dit gerecht is extra lekker met nieuwe aardappelen en kan men serveren met jonge worteltjes of zelfs met schelperwten. Ontkurken wij hierbij een wit wijntje of misschien zelfs een zomerse rosé (moet kunnen!), dan ben ik er zeker van dat de dag niet meer stuk kan. Smakelijk!
Geneeskrachtige eigenschappen Kervel is al van in de oudheid bekend om zijn bloedzuiverende en urineafdrijvende eigenschappen. Heeft een heilzame werking op de luchtwegen, dit vooral bij ontstekingen op de bronchiën en bij astmatische problemen. Vers sap kan men gebruiken bij keelpijn. In de middeleeuwen werd kervel inwendig gebruikt bij leveraandoeningen, darmkolieken en uitwendig bij oogontstekingen en aambeien. Kervel is tevens een rijke leverancier van vitamine C en bevat veel koolhydraten.
Wetenswaardigheden over hysop Hysop, inheems in het Midden-Oosten en rond de landen van de Middellandse Zee, verspreidde zich wereldwijd ten tijde van de Romeinse kolonisatie.
De naam Hysop komt van het Hebreeuws ezob wat letterlijk heilig kruid betekent.
Het gebruik van dit ritueel kruid staat beschreven in het Oude testament in het Boek van de uittocht en in psalm 51:7 zuiver mij met Hysop en ik zal schoon zijn: was mij, en ik zal witter zijn als sneeuw.
Maar niet alleen bij de Joden, Egyptenaren en Grieken werd het kruid aangeprezen om zijn zuiverende werking, ook bij de Romeinen werd Hysop gebruikt in tempels en in de publieke baden: het kruid werd er aan het badwater toegevoegd om lepra te voorkomen.
Hysop is een winterharde vaste plant die tot 60 cm hoog kan worden. De blauw lila-achtige bloemen (soms ook wit en roze) worden druk bezocht door bijen en leveren overheerlijke honing. Dat de Fransen deze weinig eisende plant Lavendel van het Noorden noemen komt door de gelijkenis met lavendel. Hysop behoort ook tot de lipbloemigen (Labiateae), de bloemen komen ook mooi tot hun recht in een bloemenborder.
Hoewel Hysop in hoofdzaak een geneeskrachtige plant is wordt ze ook (in mindere mate) gebruikt in de keuken. De aparte, licht bittere, muntachtige smaak wordt niet door iedereen gewaardeerd.
Standplaats Hysop groeit vrij gemakkelijk in droge, rotsachtige kalkgronden, zelfs de meest troosteloze gronden krijgen bij Hysop een kans. Planten op een zonnige standplaats en in een goed gedraineerde, kalkrijke grond is voldoende. De plant is helemaal niet veeleisend, waar ze echter niet tegen kan: natte grond en dat vooral in de wintermaanden. Ook in potten op het terras kan de plant gekweekt worden maar tijdens strenge vorstperiodes dient men ze dan wel te beschermen of binnen te halen.
Opkweek Hysop kan vermeerderd worden door te zaaien in de maanden april mei , men kan zaaien in volle grond buiten of in potten. De jonge plantjes daarna verspenen of oppotten en eind mei uitplanten op de definitieve standplaats.
Stekken kan men door het nemen van kruidachtige kopstekken in de maand juni. Stekken in een mengsel van zand en turf en afdekken met geperforeerde plastiekfolie tot de inworteling. Ingewortelde stekken oppotten of definitief op de standplaats uitplanten.
Men kan de plant vermeerderen door scheuren, dat gebeurt in de lente. De gescheurde planten uitplanten in de volle grond of oppotten.
Gebruik in de keuken Hysop wordt (door de wat bittere smaak) in de keuken met mate gebruikt. De jonge stengeltoppen genomen vóór of tijdens de bloei geven het meeste aroma. Deze worden gebruikt in soepen, hutsepot, tomaten en marinades die deze een aparte smaak geven. Ook bij lamsvlees, varkensvlees, gevogelte en bij vette vis kan men Hysop gebruiken. De bloemen worden verwerkt in salades en in potpourri. Hysop mag meegekookt worden, men kan het ook invriezen of drogen (minder aromatisch).
Hysop is één van de 130 kruiden in het gekende drankje Chartreuse.
Receptidee:Kip op Baskische wijze
Benodigdheden
een grote braadkip
enkele Spaanse pepers
5 uien
5 grote tomaten gepelde tomaten( in stukken gesneden)
enkele teentjes knoflook
glas droge, witte wijn
0lijfolie met hysop
1 bouquet garni (tijm, peterselie, laurier) aangevuld met een takje Hysop
peper en zout
Bereidingswijze: Laat wat olie in een pan sudderen en doe er de fijngesneden pepers bij tot ze gaar zijn. Haal ze uit de pan en braadt de in stukken gesneden kip in de resterende olie, draai regelmatig om. Doe het gebraden vlees in een grotere braadpan en kruid met peper en zout. Giet er de wijn over en laat het geheel sudderen op een zacht vuur tot bijna gaar. Doe de in schijfjes gesneden ui en de gepelde knoflook in een pan en laat sudderen, voeg de pepers en de tomaten samen met de gemengde kruidenmix toe.
Als het groentemengsel romig is mag de kip erbij.
Laat alles nog 20 min doorsudderen.
Geserveerd met krielaardappelen of rijst en misschien een heerlijk (Spaans) wijntje proeven en ruiken we opnieuw vakantie !!
Geneeskrachtige eigenschappen Hysop is reinigend en zuiverend, ook bij verkoudheden met astmatische en bronchiale symptomen brengt Hysop (bladeren en bloemen) geserveerd als warme thee verlichting, dit vooral door de slijmoplossende eigenschappen, het is ook ideaal als gorgelmiddel bij keelontsteking.
Een zwakke maag of lastige darmen: Hysop kan verlichten, verder is het kruid ook wormafdrijvend.
Bij oververmoeidheid, stress of depressies werkt het kruid kalmerend.
Uitwendig wordt Hysop gebruikt bij bloeduitstortingen, kneuzingen en schaafwonden, men maakt een kompres van gekneusde bladeren.
In de aromatherapie (olie) wordt het gebruikt maar wel in kleine concentraties.
Ook als homeopathisch geneesmiddel wordt Hysop met mate en de nodige omzichtigheid (vooral GEEN hoge concentraties) gebruikt het is echter totaal verboden voor aanstaande moeders en moeders die borstvoeding geven!!!!
Voor de moestuinliefhebbers
Slakken worden op afstand gehouden door Hysop!
Planten van Hysop tussen koolgewassen houdt het koolwitje op afstand.
In de nabijheid van druiven kan Hysop de aantasting van de plant door schimmels tegengaan.
Uitgestrooid op vloeren of planken weert het insecten af.
In een perfect gedoseerde combinatie is Hysop een uitstekend kruid om de strijd aan te gaan tegen onze innerlijke en uiterlijke kwaaltjes, eerlijk en heerlijk, in een eeuwenoude traditie zelfs heilig verklaard en ten dienste van ons allemaal!
Wetenswaardigheden over de plant Dit uiterst populair keukenkruid is afkomstig uit Midden-Azië en Midden en Oost-Europa en werd in de 13de eeuw door de Moren (Arabieren) tijdens hun veroveringstochten naar Spanje meegebracht, even later konden wij ook voluit genieten van dit uitzonderlijk lekker keukenkruid. Dragon - in de volksmond ook keizersla, drakenkruid of slangenkruid genoemd - is een doorlevende plant die toch om enige bescherming vraagt in de winter. Dracunculus, "draak", verwijst naar de grillige vorm van de wortelstokken. Slangekruid wijst vooral op de geneeskrachtige werking bij slangen en insectenbeten. Dragon met zijn weinig opvallende geelgroene bloempjes behoort tot de familie van de samengesteld bloemigen (Compositae) en kan 90 cm groot worden. Het behoort tevens tot hetzelfde geslacht als citroenkruid en de bittere alsem of absint. Het kruid met zijn lijnvormige, gladde en blinkende bladeren heeft een gepeperde, zure anijssmaak die ons aangenaam verrast in vele gerechten. De Franse dragon (Artemisia dracunculus), de meest gebruikte , wordt soms wel eens verward met zijn smaakloze Russische variant (Artemisia dracunculoides).
Standplaats Dragon voelt zich best thuis op een beschutte zonnige plaats in een voedzame en goed doorlaatbare grond. Goed gedraineerde grond is noodzakelijk wil men sclerotienrot voorkomen bij nat weer. Daar de plant van origine afkomstig is uit zuiderse landen is het aangewezen het kruid gedurende de winter af te dekken met bladeren. De plant doet het ook bijzonder goed op het terras in potten of bakken.
Opkweek Aangezien de zaden in onze streken geen kiemkracht bezitten vervalt hier de zaaimethode. Daarom zijn we verplicht andere vermeerderingswijzen te gebruiken:
1. Stekken: dit gebeurt in de lente door het nemen van kruidachtige kopstekken of door wortelstokstukken die men in een mengsel van turf en zand steekt op een warme plaats, beschut met dubbel glas of onder geperforeerde plastiekfolie. Na het inwortelen kan men de stekjes oppotten en daarna afharden en buiten planten op de gewenste plaats.
2. Scheuren: is een veelgebruikte vermeerderingswijze die ook dient te gebeuren in de lente. Indien men ten volle wil genieten van het aroma van dragon is het aangewezen de plant om de drie jaar te verplanten. Dat dit keukenkruid niet gemakkelijk te kweken valt is te wijten aan het feit dat ze enerzijds kan belaagd worden door sclerotiënrot (schimmel die de plant doet afrotten tussen groeistengel en wortel ten gevolge van langdurige natte) en anderzijds door aardrupsen die dragon graag lusten , men kan ze enkel kwijtraken door ze te zoeken in de grond rondom de plant en ze daarna te vernietigen.
Gebruik in de keuken Dragon wordt vooral gebruikt in kip- en eiergerechten, salades, vinaigrettes (tartarensaus). Een dragon- of bearnaisesaus maakt van onze maaltijden één culinair festijn . Ook de populaire dragonazijn smaakt enorm lekker bij salades,... Ook in soepen is dragon complementair (venkelsoep, tomatensoep ....). Het keukenkruid smaakt het sterkst wanneer men het oogst vóór de bloei en men dient het steeds vers te gebruiken. Gekneusde bladeren en in gedroogde toestand moet veel aan aroma inboeten. Optimaal is wanneer men het kort laat mee opwarmen en vóór het opdienen toevoegt aan de gerechten. Gebruik het ook met mate want anders kan de smaak nogal opdringerig over komen.
Twee overheerlijke receptideetjes:
Kip in dragonsaus Meng 25 gr boter en 45 gr verse kruidenkaas met elkaar. Voeg peper en zout toe, hak een 6-tal takjes dragon fijn; roer alles goed onder elkaar. Dit mengsel kan men vervolgens onder het vel van de braadkip stoppen. De kip inwrijven met braadboter en gaar bakken in de oven.
Bearnaisesaus 3 gehakte sjalotten, 1dl dragonazijn, 4 peperbolletjes, een klein takje tijm en wat dragon langzaam laten inkoken. Ondertussen in een pan een klompje boter laten smelten, liefst in een bain-marie. Hou dit klaar. Voeg de gezeefde azijnmassa toe en meng het geheel met geklopt eigeel (2) onder voortdurend gelijkmatig roeren. Wanneer dit klaar is kan men nog wat versnipperde dragon toevoegen en er overheen strooien. Misschien niet zon makkelijk te bereiden sausje maar wel overheerlijk bij rund of schapenbereidingen.
Geneeskrachtige eigenschappen Dragon wekt de eetlust op en stimuleert de spijsvertering. Het kruid heeft een kalmerend effect bij maagkrampen en ook bij een hikaanval is het een redder in nood. Dragon is vochtafdrijvend. In vroegere tijden werd het zelfs gebruikt tegen kiespijn (kauwen van dragonblaadjes), ook als thee voor het slapengaan kan dragon onze nachtrust bevorderen. Bij een zoutloos dieet is dragon een aangenaam alternatief, gezien de pittige, zurige smaak.
Zoveel lof voor één keukenkruid, dragon vraagt gewoon om een culinair plaatsje op onze tafel, met Pasen in het verschiet vindt het kruid misschien een plaatsje in een of ander eiergerecht want: dragon en eieren staan borg voor een volmaakt huwelijk. Smakelijk.
Ben ik blij dat ik weer thuis ben. Een ganse tijd staan wachten en aanschuiven daar bij VTM. T'was wel een toffe dag,allerei soorten honden te zien gehad in alle soorten (grote en het peipkleinste). voor mij was het de enig doel meedoen en niet winnen. Ben al zeer tevreden voor Rocky want hij was het die in de belangstelling mocht staan. We kregen nog een mooi kransje om op te spelde bij de hond en kregen nog een mooie fleè doek met VTM op,meer moe dat niet zijn hoor,laat andere het maar doen,Rocky is voor mij de winnaar in het geheel,want een andere hond kan niet tippen aan mijn zoetekoekje .
Altijd iets wilds
.gif)
