Ons eerste kleinkind Een klein wonderke ons klein engeltje.
04-07-2007
vandaag woensdag
normaal gingen we met de groep zwemmen, maar ik had mijn overslapen,dus belde naar therapie en verontschuldig me daar ik er niet was.Ben dan de radiator beginnen wassen want het kwam er maar niet van,dus nu ik thuis was deed ik ze maar dan even, de namiddag ben ik wezen op aanvraag van Talina en Sissi wezens zwemmen,dus zwempartij is er toch nog van gekomen vandaag, vond het leuk met de 2 dochters en ga nu genieten van de avond,morgen ben ik ook vrijaf,maar vrijdag ben ik weer naar de groep.mijn dag is vandaag veel beter verlopen dan de vorige dagen,t'ja een baaldag dat kan iedereen krijgen.
zoals gewoonlijk doe ik de kamer - badkamer en de gang. sissi vroeg of dat nu echt nodig was,ik zei ja;want dan ben ik uit men doen. uit men doen ( bedoel ik ) planning maken, zoals wekelijks de dinsdag boven verdieping poetsen, en de donderdag beneden verdieping poetsen tussendoor als het gaat de was bewerken en andere huishoudelijke taakjes die bleven liggen. men dochter begreep het eerst niet tot ik het haar uitlegde en vertelde hoe ik vroeger daarmee omging,echt een kuisfreak was ik,echt niet gezellig om mee te leven. alles tot in de punten,geen papierke op de grond of ik rapte het op,echt een kuisziekte had ik. niet dat het vuil is nu hoor? MAAR HET IS VEEL AANGENAMER dan van voordien,heb het in begin zeer lastig gehad en gezweten, en dat is ook zoiets van een trauma die ik opgelopen had,door toedoen van men pleegmoeder en pleegzusters, maar dat vertel ik je nog wel eens.verder op de dag deed ik niks gewoon gezellig maken en ontspannen.
Dat was nogal een rare dag,met de groep op stap naar het bos. eens we binnen waren en aan onze eten begonnen,viel er bakken water uiot de hemel. ja! zeg er eentje tegen ons,een geluk dat we juist binnen zijn. Ik was moe en wou er eens tussenuit een frisse neus ophalen,maar na het eten merkte ik dat ik zo moe was dat ik toch luisterde naar men lichaam, dus ging even wat rusten in de zetel de andere gingen een potje koffie drinken, ik niet ik voelde zo aan dat ik uitgeput was. de laatste tijd heb ik het daar erg van hoor,iedere inspanning die ik gedaan heb daarna voel ik me uitgeteld.Ook schele hoofdpijn had ik later op de dag,dus ben ik vroeger vertrokken van therapie,ik kon het niet uithouden van de pijn,kwam thuis en ging me te rusten leggen om wat te ontspannen.Wat later voelde ik me weer tot rust komen en deed de ganze avond geen klop meer,de rest kon wachten tot dinsdag want dan heb ik vrijaf.
Deze ochtend naar de groep weer geweest. eerste uur was het muziek beluisteren. tweede uur : van wat genieten we? Dan gegeten en huiswaards gekeerd,het was toch netbal,daar ik veel last had van mijne knie ben ik maar naar huis gereden per fiets. heb bij thuiskomst eerst m'n knie met ontsteking creme ingesmeerd en daarop ijs in de handdoek rondom men knie. is al van vandaag niet dat ik er soms last mee heb. En de kids en man maar zeggen je moe leren luisteren, en doen wat je moet doen; ik kreeg het op de heupen van dat moeten. Zij voelen de steken niet maar als je dan rust, zeggen ze je moet meer bewegen ik wordt daar horensdol van, wat doe ik dan nog wel juist??? Bij mij kom dat over,gelijk je een klein kind die je behandeld en dan ja! dan kom de andere kant naar boven en ben dan bijterig en botaf.
Ik heb daarna een beetje geslapen, men lichaam zei me even te gaan liggen en wat ik ook deed. Dan hoor ik hier aan tafel daarjuist je moe je meer bewegen en niet heel de tijd Liggen Ik doe al wat ik kan maar iedere inspanning is verkeerd,als ik woensdag gelopen had had ik niet goed gestrecht ofzo of ik leg niet meteen ijs op mijne knie als ik het voel opkomen ik wordt er horensdol van ZE BEGRIJPEN ZO BEETJE NIET geloof ik, dat ik godganse tijd tegen mezelf moet vechten en altijd bezig ben postieve naar voren te brengen ik moe vechten tegen de stemmen die door me hoofd jagen en als ik effe niet in mijn haak ben beginnen ze zo,ik heb het mijne ervan gezegt. Ik ben het beu te horen wat jullie altijd het beste vinden tenslotte ben ik geen klein kind maar een volwassen persoon met haar gebreken,wat denken jullie daarvan. ze zwegen wel even en zeggebn dan rustig rustig. ma teveel is teveel,ik weet uit ervaring dat mijn lichaam een seintje geeft als ze moe is dat ik effe ga neerliggen hoor ik stemmen,dat ik ze dan kan onderdrukken maar blijkbaar begrijpen mensen in mijn omgeving dit niet. ik ben niet gek maar gewoon anders.
VANDAAG BEN IK JARIGE VANDAAG IS HET FEEST VANDAAG MAG IK ALLES WENSEN WAT MIJN HARTJE WIL VANDAAG IS HET EEN FIJNE DAG IK WORDT TERUG EEN JAAR JONGER 42 JAAR "IS MISSCHIEN WAT OUD VOOR JONGEREN" MAAR IN MIJN HARTJE BEN IK 24 JAAR OUD
Wat gaat de tijd toch snel hè? Ben vandaag terug naar de groep geweest. De een na de andere kwam mijn geluk wensen voor mijn verjaardag morgen ,van 2 mensen kreeg ik een geschenk, wat feitelijk niet nodig was,maar het deed toch goed hoor Deze ochtend wezens wandelen met 15 personen naar het park. heerlijk was dat,die groene lucht op te snuiven na zoveel regenval. Even erna wat gerust op een bankje en erna weer op stap. Toen we terug waren in het ziekenhuis, ben ik met goede vriendinnen van de groep een koffietje gaan drinken in de cafetaria, wat wij eindelijk altijd doen tussen onze pauze. 2 de uur was weer de week overlopen wat we dagelijks doen thuis of buitenhuis. en daarna lekker gegeten met ons allen in de eetzaal. rond 13u30 terug naar de groep en dan zijn er een paar beginnen pannekoeken beginnen bakken,wat ik in feitte niet graag heb is gecomadeerd worden van een die in opname was. ik zei het mijne ervan en die zweeg, is niet van moeten-maar willen zei ik. daarna hadden we vrij in hobby zaaltje,ik ben niet gebleven ik ben opgestapt met nog een vriendin uit de groep en buiten even tot adem gekomen. ik voel me zo moe de laatste tijd, en dat is omdat ik weer te veel hooi op m'n vork nam ook vandaag per fiets geweest en ook juist daar pas wezen joggen,pfff deed deugd maar nu effe relaxen hoor dus gaat het niet te lang rekken hier. Dus
Ik ben er weer eens. Een vrije dag had ik van de groep, ik ga 3 keren per week naar de therapiegroep. We leren daar omgaan met onze gevoelens leren het positieve zien in een mens en maar leren en leren dat doen we. Ik kom van ver hoor, de eerste keer dat ik werdt opgenomen vergeet ik nooit. En zal het ook geen 2keer ondernemen (zelfmoordpoging) voor wat ik het deed begrijp ik nog altijd niet,wel zei m'n psychologe en psychiater dat er heel wat verscholen zat in me lichaam die ik jarenlang verdrongen hebt,trauma's die ik opgelopen hebt in mijn jeugd.ik heb het jullie al wel eens neergeschreven, maar doe het nu nog eens een keer. De trauma's die ik opliep in mijn jeugd zijn: sexueel misbruik-verkrachting-geestelijk mishandelingen,slagen verwijten geen moederliefde-kind van de straat-ik was een rebel op 12 jarige leeftijd en erg agressief tot ik zwanger werd en het huis wegvluchtig. Dan m'n verloofde die sterf aan kanker, ik stond alleen.leerde me man kennen en dan pas kreeg ik rust tot op de dag dat ik zelfmoord wou plegen,ik heb gewerkt voor zot verdiende goed m'n centjes,kon me kinderen alles geven wat ik vroeger niet had of kreeg. tot ik overwerkt was en zeer agressief werdt enheel veel stress had. eenmaal ik opgenomen werdt is er een lange zoektocht geweest welk ziekte ik gevormd hebt in die jaren,maar de doorslag gaf het door het overlijden van m'n neef pascal die verongelukt is en op slag dood was,dit was mijn grootste steun we waren 2 handen op 1 buik ik en pascal die jaren misbruik werden en als zwart schaap werdt behandeld. Ik ben nu een dame van 41 jaar, en heb nu toch tertoe al heel wat levenservaring opgedaan. ik hoop dat er nooit of nooit iemand een hand opsteekt naar mijn gezin want dan leren ze de andere kant kennen van me en die andere kant is zeker gevaarlijk. doch met de nodige medicijnen en praatgroep ben ik toch veel bewuster en veel rustiger gaan leven. ik hou weer van de simpelse en kleine dingen.
Vandaag naar de groep geweest, echt ik ben moe en weet ook maar al te goed door wat. Luisterenen en tips geven, dingen doen opdrachten uitwerken enz.... het maak je wel even moe. Maar tegendeel daarvoor is dat m'n werkt aan zichzelf om beter te kunnen omgaan met je gevoelens,je sterker maken door om te gaan met je ziektebeeld er zijn dagen dat ik liever niet wakker komt s'ochtends omdat het weer zo baaldag zou zijn. En toch sta ik op,ik verplicht mij zelf daartoe, en eens ik uit bed ben lukt het heel wat beter. Ik ben volslank en ik heb ook een probleem met eten. (Eetstoornissen) de enè keer eet ik tot ik me goed voelt en de andere keer walg ik van eten en kots gewoon ervan ( manier van spreken). Mijn lieve man Medic moest onder het mes door zijn suikerziekte (Bypass noem me dit) die is heel wat kilo's kwijt,doch heeft ook zijn nadelen daarin,weinig eten,niet kunnen overgeven en kaassaus of cremèfrais op ijs vergeet het maar,dit zijn nog maar de kleine ongemakjes. Ik wou dit ook laten doen,doch mag niet van mijn psychologe en psychiater,de medicijnen die ik neem zijn zo aangepast dat ik nu stabiel ben,als ik onder het mes ga om zo Bypass te laten doen,kan er veel veranderen vanbinnen in mijn,het is ook gevaarlijk voor mijn gemoedtoestand en welzijn.Dus laat het hierbij,maar toch zit ik soms niet lekker in mijn vel,en daarom eet ik soms om rust te vinden,nu momenteel gaat het maar als ik zo vreetbui hebt das sterker dan jezelf,en dat vind ik zeer lastig en ik die dacht met onder mes te gaan dat dit zou oplossen,NOW WAY tegendeel ik zou er slechter vanaf komen,en toch de andere kant van mezelf strijd daar soms tegen en dat maak mij zo moe.
alle kids zijn weg,alleen de oudste zoon maar de die gaat ook uit,manlief op dienst tot morgenavond en ik,ja ik heel het kot voor mij alleen buiten natuurlijk onze 2 honden-parkietjes-papegaai en wandelende takje. Lekker genieten eerst lekker eten na kwartiertje badje nemen en dan languit in de zetel liggen naar een goeie film en zo is mijn avondje dan ook goed verlopen.
Al de ganse dag regen en nog eens regen. Wanneer gaat je weer op zonneke lief. Pieren en slakken hebben het naar hartelust goed. tegendeel voor ons eten ze alle hosta op. wat voor mij vervelend is,is dat ik niet in m'n tuintje kan zitten
MAAR HET IS VEEL AANGENAMER dan van voordien,heb het in begin zeer lastig gehad en gezweten, en dat is ook zoiets van een trauma die ik opgelopen had,door toedoen van men pleegmoeder en pleegzusters, maar dat vertel ik je nog wel eens.verder op de dag deed ik niks gewoon gezellig maken en ontspannen.
...
schijn in je hartje komt
het,laat de 
toe
maar wel
schijnen.
weer bijna voorbij.
dan
en dan
?????
door tijd en tijd 
.gif)
