Opwaaiende bladeren,
stille getuigen van iets dat voorbij flitst.
De bladeren zwijgen, vertellen niets,
geen enkel woord, wordt door hen verspild.
Alles is er veilig en nooit weten ze dat er iets is
gebeurd.
Dus als je treurig bent en huilt
en loopt door het stoffige bos,
bedenk dan dat het veilig is,
je mag hier jezelf zijn.
Hier oordeelt niemand,
of je goed bent of niet.
Wees jezelf zo vaak je kan,
huil maar om je verdriet.