"Daag!Kzie je morgen'"
"goeiedag" en "goeiemorgen".
dat zeg ik tegen mijn vrienden,
die mij "nen toffen" vinden.
Maar het liefst zou ik eens zeggen,
wat de meeste mensen niet zeggen.
Want dit ben ik niet,
ik ben niet wie je ziet.
Ik ben een meisje met een valse lach,
iemand anders, elke dag.
Er is maar één iemand die ik ken,
die weet wie ik echt ben.
Die persoon ben ik,
de enige echte ik!
Ik ben niet die vriendelijke meid.
Maar toch word ik er elke dag toe gedwongen,
om vriendelijk en leuk te zijn.
Door die gedachten word ik zwak,
en verander ik in een vrak.
Ik ben geen meisje met een vriendelijke lach,
want ik word gekweld, elke dag.
Het liefst zou ik mezelf zijn,
omdat ik momenteel in die valse ik wegkwijn...