Het snelle kijken, steels naar boven
                       geen roze wolkjes die nog zweven
                       en Amor slaapt, niet te geloven
                       dat wij niet meer verliefde rozen leven

                       Zo plotseling gedaan die droom
                       soms zwaar en zeker als in ongebruik
                       het samenleven simpel wonderschoon
                       zelfs zonder vlinders in een buik

                       Want liefde is wat overblijft
                       al spelen in de nachten geen violen
                       waar leven ook het alledaagse schrijft
                       een hart soms wenst te dolen

                       Als beiden naar elkaar geneigd
                       in samenspel van man en vrouw
                       uiteindelijk elke twijfel zwijgt
                       in stille zekerheid ‘Ik hou van jou’.