In Februari besloot mijn leven een nieuwe weg in te slaan. Na 3 jaar stabiliteit werd alles ineens in de war gegooid. Natuurlijk zag ik het al een tijdje aankomen maar, als het dan allemaal echt gebeurd is het toch even schrikken. Ik heb dus een einde gemaakt aan mijn relatie, na 3 jaar te moeten leven met leugens en bedrog kon mijn lichaam en geest het niet meer aan. Ik heb lang getwijfeld, het meeste voor onze dochter. Mijn ouders zijn ook gescheiden en ik wou het altijd anders voor mijn kind(eren). Maar ik heb na een nieuw voorval dan toch de stap gezet. Het is niet gemakkelijk, ik sta er nu alleen voor en ook de eenzaamheid doet soms pijn. Iemand bij je hebben went vlug, maar terug alleen zijn niet… . Maar, mijn hoofd heeft meer rust nu en dat doet deugd! Waar ik nu wel het meeste mee zit is dat ik me gefaald voel tegenover onze dochter, dat ik haar niet kan geven wat ik toen zelf ook niet had… . Maar haar glimlach s’avonds als ik haar in haar bedje stop doet me veel, ze is gelukkig! xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

F En, dat is mijn doel nu, mijn kleine meid! Ik weet dat als ik haar mijn liefde en genegenheid geef zoveel ik kan, ik hoef mezelf niks kwalijk kan nemen. Het moet alleen nog een beetje doorsijpelen… .