De startpagina voor een zorgeloze vakantie! www.dierenoppas.info
14-08-2011
Hoe kon je!!(vervolg)
Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goede thuis voor me te vinden.Ze schudden het hoofd en zeiden:"hoe kon je?".Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk met hun drukke bezigheden.Ze voeren ons natuurlijk ,maar al dagen heb ik geen trek meer.In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend dat jij het was.Dat je van gedachten was veranderd.Dat dit slechts een nare droomwas.Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden van met me had,die me zou redden.Toen ik me realiseerde dat ik niet op kon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes,die geen idee hadden wat hen te wachten stond,trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het einde van de dag,en ik liep met haar de gang door naar een aparte kamer.Een gelukzalig stille kamer.Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik mij geen zorgen moest maken.Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren,maar ook voelde ik een zekere opluchting.De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen.Omdat het mijn aard is had ik met haar te doen.De last die zij moest torsen is zwaar,dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen voelde.Voorzichtig plaatste een tourniquet over mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed.Ik likte haat hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten,al die jaren geleden.Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden.Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde,ging ik slaperig liggen,keek haar in de ogen en fluisterde:"hoe kon je?"
