Toen ik nog klein was, mocht ik af en toe boodschappen doen voor mijn moeder en als ik bij de slager kwam, vroeg de vrouw van de slager telkens of ik een "vleesje" wilde. Met begerige ogen knikte ik dan van ja en liep even later met een schijfje boterhamworst terug naar huis. Maar ik werd natuurlijk groter en op een dag zei de slagersvrouw: "Je moet zeker geen vleesje hebben, want je bent nu al een grote jongen." Achter mij in de winkel begonnen twee vrouwen te lachen. Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld als toen...
Er was eens een kleine jongen, die dolgraag nog een broertje wou hebben. Op een avond vroeg hij zijn moeder of zij voor hem een broertje wilde kopen, maar zijn moeder had het veel te druk: zij moest 's anderendaags hoogdringend naar de kapper, want haar haar moest geverfd worden en nadien stonden haar vriendinnen erop dat ze een partijtje gingen tennissen. Dagen gingen voorbij en zijn moeder kocht een nieuw koffieservies, oorbellen die hij niet mooi vond en het gras in de tuin werd weggehaald om er een groot en diep zwembad te maken. De jongen werd groter en groter en telkens hij zijn moeder om een broertje vroeg, was er wel iets dat bij zijn moeder hoger op het verlanglijstje stond. Toen hij achttien werd, zag hij in dat al zijn pogingen om er een broertje bij te krijgen geen zin hadden en hij vertrok naar een ver, vreemd land... Jaren later kwam hij als een volwassen man terug en onder zijn arm droeg hij een klein pakje. Zijn moeder was dolblij hem te zien en was vol verwachting over het geschenk, maar hij zei dat hij voor haar geen geschenk had meegebracht: op een zomerse avond had hij zichzelf in een gulle bui en in een ver land een broertje gekocht ...
