Vanmorgen vertelde ik een aanleunende dertiger dat ik gisterenavond naar een optreden van Zjef Vanuytsel was geweest. Ken ik niet, zei hij. Allez, jong, de zanger van "De zotte morgen..." Hij is ook van Meerhout afkomstig zoals jij en ik. Hij is weliswaar ouder dan jij, maar even oud als ik. Ik ken hem niet, zei hij. Hij zal van voor mijnen tijd geweest zijn.
Het weze hem vergeven, want de uitverkochte zaal zat eivol (uiteraard) met uitgezakte vijftigers en zestigers, die zich weer helemaal in hun wilde jaren waanden. De "OUWE MAKKERS"?, zoals ook Zjef zijn voorstelling noemde, waren weer lotgenoten. Hun Zjef was weer opgestaan: vrolijk, intiem,teder, rebels. Weer, weer,weer... Zoveel dankbaarheid en bewondering uitte zich in een minutenlang staand applaus. Een avond, die ik niet vlug zal vergeten evenals het feit dat mijn dochter mij de inkomkaartjes cadeau deed. Zij weet als geen ander hoe ze haar papa gelukkig kan maken. Meer nog: zij weet wie Zjef Vanuytsel is !
