ik, onbekende van mezelf
tracht verboden blikken
in je zachte haar te vlechten
de golving van je lach
de zegen van je huid
de echo van je stem
dat alles leeft in mij
ben ik gewoon
ik vraag geen aalmoes meer
in de verschroeide eelten van mijn bange hand
alleen heel broos
de zachte mijmering van je hart
laat de regen van je klamme haren
nog eenmaal strelen
rond de rilling
van mijn hals
23-05-2008 om 22:45
geschreven door paperclip
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
