de bloedrode bloemen gaan de perken te buiten maar de grassen blijven rechtop staan als messen in de vuist van de velden kijk ik heb een aardschok in mijn keel de schim van je ogen wandelt door mijn verbaasde woorden de zon in stukken boven het mos is geen teken bekijk me voel me nee, lees me toch niet
het was zomer en er was de muur en daarop de duiven opeens schudde de stilte haar manen en snelde naar het water ik dacht zo zouden wij ook moeten sterven als een zwerm opschrikkende duiven : ontploffen in de lucht
