je praat de vlinders aan elkaar en drinkt de zon als een glas champagne als je niet bestond zou ik je wel verzinnen je lauwe borsten geven om al het zoete uit je lijf te zuigen je begrijpt me met allebei je handen en als ik schrijf voel ik hoe je over de letters wrijft moet ik wachten tot de vissen in mijn buik niet meer spartelen tot de zee niet meer op mijn schoenen drupt en de meeuwen landen in mijn hoofd kom terug zodat ik je kan vangen want je bent te gek om los te lopen
