hier in dit angstaanjagend landschap van de tijd vult de zon langzaam de lege kruinen van de bomen zwarte geraamtes zijn het knarsend in het zandkleurige licht de nacht heeft weer een streep in mijn gezicht gekerfd vreemde blauwe vogels duiken opgeschrikt in het strakgespannen niets ik praat tegen de ivoorwitte rozen die denken te bevriezen ontdaan, verstoord en eenzamer dan ooit duiken overal koude spiegels op luister naar het bloedige blaffen van de rondzwervende honden ik schiet op alles wat beweegt
