met een dichtgevouwen glimlach en op hooggehakte benen houdt mijn spiegelbeeld de glazen draaideur van het komende jaar voor me open de dagen van vroeger hebben zich genesteld in de onontdekte hoekjes van mijn lijf in de rafels en de randen ervan om me te laten schrikken van de dag van morgen maar ik ben niet bang voor de blauwe plekken en de schaafwonden van de tijd zolang jij bij me bent ik leg mijn arm om je schouders je past precies in mij
