|
op de zolder van mijn ziel bewaar ik
de schoonheid van elke dag
als een zucht tegen de wind van de werkelijkheid
de hete wind is mijn lijf
ik ben de dorst
beschenen door de withete zon van mijn verleden
zullen ze ooit ophouden
de winden die waaien door de kamers
van mijn hart
ik wrijf mijn herinneringen tegen de
slijpsteen van mijn geheugen
warmgloeiend komen ze steeds terug
als krokussen en jong gras
buiten is het donderdag en lente
met leugens van licht
|
