met een dichtgevouwen glimlach
en op hooggehakte benen
houdt mijn spiegelbeeld de glazen draaideur
van het komende jaar
voor me open
de dagen van vroeger hebben zich genesteld
in de onontdekte hoekjes van mijn lijf
in de rafels en de randen ervan
om me te laten schrikken van de dag van
morgen
maar ik ben niet bang voor
de blauwe plekken en de schaafwonden van de tijd
zolang jij bij me bent
ik leg mijn arm om je schouders
je past precies in mij