|
de novemberkleuren van de bomen
zijn zo mooi dat ik ze liever niet beschrijf
de zon voelt zich niet meer op haar gemak
vlucht weg tussen de regenbuien
toch probeer ik rust te vinden
langs de wilde snelweg van mijn leven
hier tref ik mijn bewustzijn aan
op een met struikgewas begroeid terrein
waar overal het onbegrip opschiet
met daartussen enkele frustraties
een fikse dosis weemoed
en wat melancholie
mijn dromen liggen verstopt
en mijn verlangens zijn vertrapt
weer beukt de wind tegen mijn woorden
getemde chaos
|
