November, de traditioneel koude en donkere maand is zacht begonnen. Op Allerheiligen kon je makkelijk zonder warm ingeduffeld te zijn de prachtige kleuren van de "kerkhofblommen" gaan bewonderen. Natuurlijk hebben we daarbij het essentiële niet vergeten; het herdenken van onze geliefden die ons reeds verlaten hebben. Het is een dag om eens stil te staan bij zaken waar we door onze jachtige wereld gedurende het jaar geen tijd voor hebben. Het relatieve van het leven en de zekerheid dat ons aards verblijf slechts tijdelijk is. Het is echter ook de tijd om eens een flinke herfstwandeling te maken, te genieten van pannenkoeken en wafels en misschien al eens een gluhwein te proeven. Het is echter voor mij ook een drukke maand. Vergaderingen allerhande (confrerie, Sport- en Recreatie, feestcomité, gemeenteraad...), maar ook etentjes en feesten. Zondag ll. bvb. was er een kapittel te Gavere waar we na het ceremoniële gedeelte te gast waren op Kasteel Grenier waar wij van een gastronomisch diner mochten genieten met vrienden van andere confrerieën waarvan wij sommige mensen slechts eenmaal per jaar ontmoeten. Dat doet deugd. Vanavond vertekken wij met vier bevriende koppels voor een Swing-weekend in Villa Maritiem te Bredene. Dat belooft als je het programma bekijkt! Op 24 november mogen wij terug onze beentjes onder tafel steken ter gelegenheid van de 21e verjaardag van één van mijn metekinderen. Wat gaat de tijd toch snel! De dag erna, om het niet te verleren, is het terug van 't zelfde met de mensen van de sportraad en de VZW Sport- en Recreatie. We sluiten namelijk, zoals de gemeenteraadsleden de periode van zes jaar af waarin we getracht hebben iets van het sportbeleid in onze gemeente te maken. 28 november daarentegen is een dag van geestelijke inspanning. Ik dien, op 55-jarige leeftijd een test af te leggen om mijn beroepsbekwaamheid te bewijzen. Is dat nog wel nodig? Het financiele plaatje dat er aan vasthangt maakt echter veel goed. Daarna begint mijn jaarlijkse kruistocht. Als Sinterklaas zal ik gedurende een achttal gelegenheden vreugde trachten te brengen bij onze kleinsten en onze bejaarden in het rusthuis. Een zeer dankbare taak. Dat was het zowat voor vandaag. Hopelijk kan iedereen genieten van de diverse aktiviteiten en geneugten die deze maand ons biedt. Nu niet langer getreuzeld... ik moet mijn valies nog maken! Papie
Eindelijk is het er van gekomen. Reeds lang had ik mij voorgenomen een eigen blog op te starten maar steeds waren er uitvluchten om het nog eventjes uit te stellen. Geen tijd, geen inspiratie, wat drempelvrees, enz... Toen ik gisteren de tijd had (enkele dagen thuis wegens bronchitis) om alle kranten en advertenties uit te pluizen zag ik de aankondiging van Paul Vyncke's nieuwe publicatie en dat heeft mij geinspireerd om er aan te beginnen. Ik was verbaasd. In enkele minuutjes was de klus geklaard en mijn eigen blog een feit. Als straks mijn vrouwtje thuiskomt zal ik als een fiere pauw haar het resultaat kunnen voorschotelen. Wat zal ze zeggen? Als het meevalt zal het zoiets zijn van " gij onnozelaar" tot "ik wist niet dat gij zoiets kon". Maar alles bij elkaar ben ik blij met deze start en hoop ik het vol te houden regelmatig wat van mij te laten horen. Genoeg voor vandaag want ik moet nog vele mogelijkheden van dit speeltje bestuderen. Papie
