Chiao, hier ben ik weer ! Mensen die geïnteresseerd zijn in mijn blog zullen zich misschien afgevraagd hebben wat er met "papie" gebeurd is. De ziekte van mijn zus en haar overlijden in het voorjaar hebben mij diep getroffen. We wisten reeds lang dat zij zwaar ziek was. Toch bleven wij erin geloven dat de mogelijkheid bestond om terug beter te worden. Zeker door haar houding en sterkte. Zij bleef steeds levenslustig en liet het zeker niet om onder de mensen te komen. Was er eens een mindere periode dan wist zij steeds een of andere uitleg daarvoor en wuifde het weg. Dan is plots alles snel gegaan en is ons Marleen (52 jaar) voorgoed van ons heengegaan. Zij zal echter steeds in ons hart blijven leven... Lang heb ik erover gedaan om dit neer te schrijven en nu nog valt het mij lastig. Ik moet echter denken aan mijn ouders die een dochter verloren, een schoonbroer die zijn vrouw mist en ook zijn kinderen die nooit meer met mama kunnen samen zijn. Waar ik mij echter in die periode heb aan opgetrokken is, zoals je van een "papie" kunt verwachten, onze kleindochter Lena die binnen enkele dagen 18 maanden wordt. Zij is in die tussenliggende maanden uitgegroeid tot een flinke jongedame die rondhuppelt door het leven. Ze heeft belangstelling voor alles en kan vooral veel liefde geven. Nu begint ze ook haar eerste woordjes te brabbelen en weldra zullen we misschien wensen dat dit niet zo vlug gekomen was. Een rustige, deugddoende vakantie heeft er eveneens toe bijgedragen dat ik mij nu weer naar de buitenwereld beter kan uiten. De Camargue was prachtig en de vriendelijke mensen, de rust en het zalig nietsdoen hebben ook een beetje mijn geest tot rust gebracht. Nu we zover zijn hoop ik u regelmatig wat nieuws te laten geworden te beginnen met enkele foto's van Lena en de Camargue. Die komen er weldra aan. Vriendelijke groeten van "papie"
