roodgeborst
hipt hij wat rond
kruimels zoekend
op de grond

 

in zijn huisje

een vette bol

smullend

pikt hij zijn buikje vol

onze tuin
is nu zijn domein

hij voelt zich thuis

hier wil hij zijn

lief klein vogeltje
je hebt ons weer verrast
zoals zovele jaren
ben je ook nu weer

onze gast



© Selene

 

 

 

de ochtend

piept mijn kamer binnen

door een spleetje

in het gordijn

 

hij is speels

en knipoogt even

naar de bloemen

in het raamkozijn

 

hij wenst me

goedemorgen

geeft kracht

en energie

 

een nieuwe dag

is weer begonnen

in vrede

en in harmonie

 

 

© Selene

 

de bollen in mijn tuin

waren half bevroren

stonden daar te kleumen

rode neus en blauwe oren

 

gelukkig had ik in mijn mand

nog wat zachte witte wol

snel ben ik gaan breien

een warme muts voor iedere bol

 

warm ingepakt en witgemutst

staan mijn bollen nu in 't gras

op een kluitje bij elkaar

te kwebbelen hoe koud het was



© Selene

ontwaken in de winter

met zonneschijn op je gezicht

een frisse ochtendwandeling

gedachten nergens op gericht

 

warme laarzen dikke jas

kilometers flinke pas

een rode blos op koude wangen

wat kan een mens nog meer verlangen



© Selene

wirrel warrel
witte wolkjes
dwarrelen
omlaag

mijn gedachten
en mijn wereld
zijn zuiver wit
vandaag



© Selene

een beetje blauw

een beetje geel

en hier en daar

voorzichtig wit

 

een musje

tripppelt tussen 't blad

en zoekt

wat daar verborgen zit

 

een beetje zon

een beetje vries

en af en toe

een buitje regen

 

het blauw en geel

bekennen kleur

het klokje

klingelt wat verlegen

 

mijn tuin

is aan het toveren

weet niet goed

wat te doen

 

maar toch

voel ik het voorjaar

heel aarzelend

tussen 't groen

 

 

© Selene

 

ze trappelen van ongeduld

die kleine gele bolletjes

ze willen zo graag naar het licht

weg uit hun donkere holletjes

de zon komt hen te hulp

en laat de kou verdwijnen

nu trappel ik van ongeduld

wanneer ik ze zie verschijnen

de bolletjes ontluiken

heel aarzelend en traag

maar zelfs dat kleine beetje geel

kleurt mijn dag vandaag 

© Selene

 

 

 

al mijn gevoelens

laat ik stromen

in trage golven

binnenkomen

in het centrum

van mijn zijn

in de diepte

van mijn pijn

met jou

wil ik ze delen

mijn wonden

zullen helen

 

© Selene

 

het zachte dons

houdt me nog tegen

buiten is het ook zo koud

zo nat en ongezellig

mijn warme holletje

zo veilig en vertrouwd

het zachte dons

houdt me nog vast

totdat de klok
begint te plagen
dromerig heb ik ze geteld

het waren negen harde slagen

de gordijnen
blijven nog gesloten
ik geniet nog even na
maar al begint mijn dag wat traag
mijn uitgeruste geest
maakt al plannen voor vandaag



© Selene

 

 

 

 

 

in een hoekje van de zolder

staat een grote mand

boordevol met mooie dromen

die haar eens zijn afgenomen

 

wanneer het daglicht ons verlaat

en de maan hoog aan de hemel staat

bestijgt zij stilletjes de treden

om weg te dromen uit het heden

 

eventjes geen pijn,  verdriet

alleen herinneringen

de zoete vreugd van hoe het was

van lieve zorg die haar genas

 

wanneer de nieuwe dag ontwaakt

en alles is zoals het is

keert de werkelijkheid terug

en blijft er het gemis

© Selene
 

 

 

 

het blauw

en donkergrijs

glijden onrustig

door elkaar

 

de lucht

is volop in beweging

ik staar naar buiten

en kijk ernaar

 

de dag

weet zelf niet goed

wat hij ons brengen zal

 

een beetje zon

een straffe wind

of een heuse waterval

 

 

© Selene

het groen
en alle aardetinten

glinsteren

en vieren feest

 

de winterfee

is met haar stokje

in mijn achtertuin

geweest

 

zij toverde

een deken

van heel mooi

maagdelijk wit

 

een ieder

mag nu raden

wat daaronder

verscholen zit



© Selene

 

 

warm ingepakt

en goed gemutst

loop ik in de vrieskou

 

de winter

heeft geaarzeld

of hij nog wel komen zou

 

de vijvers

glimmen van plezier

hebben zich veilig toegedekt

 

de bomen

sieren prachtig wit

hebben hun takken uitgestrekt

 

met koude neus
en rode wangen

stap ik stevig door

 

koning winter

toe, blijf nog even

ik vind je prachtig hoor !

 

 

© Selene

 

 

op de vleugels van de wind

kwam je bij me binnen

ik was verbaasd

maar ook verward

ik zat op slot

mijn beeld was zwart

 

op de vleugels van de wind

heb jij me licht gebracht

het voelt zo goed

je maakt me blij

mijn zwart verdwijnt

ik voel me vrij



© Selene

 

 

het mooiste dat het leven biedt
zijn af en toe de dromen
dat alles nog beginnen moet
en het mooiste nog moet komen

even zweven door het luchtruim
heel ver weg van alle tijd
onbegrensd en onbekommerd
met je vleugels wijd gespreid

even fluiten naar de vogels
even dansen op de wind
even weg van deze aarde
dat zijn de dromen van mijn kind



© Selene

 

dunne draden 

wil ik spinnen

tot een

heel mooi web

in het duister

opgehangen

waarin ik mezelf

kan vangen

dunne draden

die mij dragen

zachtjes wiegend

in de wind

nooit meer

wil ik me bevrijden

voel me geborgen

als een kind



© Selene

 

 

de golven
van mijn denken
zijn als eb en vloed

het water
van mijn tranen
is vaak bitter
maar ook zoet

de storm
van mijn gedachten
gaat soms wild tekeer

de stilte
na mijn huilen
bevrijdt me
telkens weer



© Selene

 

het stormde
en de golven schuimden
zij liep gebogen
in het rood

het plensde
en haar laarzen sopten
niemand zag
hoe zij genoot

de zee ging woest tekeer
als wilde zij wat zeggen

maar een echte vriend begrijpt
en hoeft niets uit te leggen



© Selene

woorden
waren overbodig
toen jouw ogen
mij ontmoetten

transparant
werd ik als glas
facetten
mooi geslepen
toonden helder
wie ik was

zonnelicht
kwam bij me binnen
verdreef
het somber zwart

en jij

jij vond het deurtje
het deurtje
van mijn hart



© Selene

als een warme deken
liggen jouw woorden
uitgespreid
over mijn gedachten

ze begrijpen
en ze troosten
kunnen mijn verdriet
verzachten

als een warme kruik
verdrijven ze mijn kilte

ik ontvang
en koester ze
in stilte



© Selene

 

door beslagen ramen

zie ik de wereld vaag

mijn binnenwereld

wordt wat kleiner

ingesloten door vandaag

volgezogen druppels nat

parelen naar beneden

de verloren tranen

van een wolk

uit een ver verleden

door beslagen ramen

kijk ik naar de lucht

ooit breekt hij weer open

uit mijn duister binnenste

ontsnapt een diepe zucht




© Selene

 

geluiden
in mijn stille wereld
weerkaatsen
op een dichte muur

hun klankkleur
echoot even
maar verstilt ook
op den duur

© Selene

sinds de dag van mijn geboorte

bewandel ik mijn levenspad

hoge bergen ,  diepe dalen

zelden zijn de wegen glad

 

steeds word ik bij de hand genomen

en onzichtbaar begeleid

toch ben ik soms aan het dwalen

raak dan de richting kwijt

 

maar mijn geloof en diep vertrouwen

troosten en verrijken mij

want het einddoel van mijn reis op aard

komt steeds dicht en dichterbij



© Selene

 

ze twinkelden

en straalden pret

die lichtjes in haar ogen

ze lachte naar de engeltjes

die dartel om haar vlogen

 

ze leefde

in een sprookjesland

en bouwde luchtkastelen

ze was de ganse dag
met boskabouters aan het spelen

 

ze was zo puur

zo zorgeloos
en lieflijk klein

heel eventjes was ik jaloers

en wenste weer een kind te zijn



© Selene

 

het is nog niet zo lang geleden

dat jij ter wereld kwam

dat ik je zachtjes wiegde

en in mijn armen nam

 

je was zo klein

zo warm en heerlijk mollig

je blonde dons

zo geurig en zo wollig

 

je brabbelde en kraaide

strooide liefde in het rond

nu praat je als een echte wijsneus

grote mensen taal komt uit je mond

 

parmantig als een echte dame

heb je steeds je antwoord klaar

je blijft mijn lief,  mijn ware wonder

zo klein,  zo groot,  nu al vijf jaar

© Selene

kaarslicht
schemert in mijn kamer
silhouetten op de wand
vage contouren
van vurige vlammen
zweven dansend hand in hand


de vlammen vervagen
de kaars wordt gedoofd
de passie gloeit na
op het zachte behang
verstild blijf ik staren
herken en verlang



© Selene

mijn zoute druppels
heb jij zoet gekust

mijn verwarde gedachten
zacht in slaap gesust

mijn kromme zinnen
heb jij recht geschreven

geloof me lieverd
zonder jou
kan ik niet leven



© Selene

 

geef me je hand

hij is zo lief en zacht

 

geef me een knipoog

terwijl je op me wacht

 

geef me de ruimte

om een gedicht te schrijven
 

maar geef me vooral mezelf

dan kan ik bij je blijven



© Selene

weet je ...

 

soms regent het hier binnen

en buiten schijnt de zon

dat brengt me in verwarring

ik wist niet dat dat kon

 

dan is het binnen aardedonker

en buiten heel mooi licht

dat brengt me in verwarring

ik doe mijn ogen dicht

 

weet je ...

 

met mijn gesloten ogen

zie ik ineens veel meer

dat brengt me in verwarring

het overkomt me telkens weer

 

maar als ik dan mijn ogen open

en dat licht laat binnenstromen

verdwijnt die kille duisternis

en is er rust in mij gekomen



© Selene

ik loop genietend

door de regen

natte striemen

op mijn huid

ik loop verrukt

door diepe plassen

mijn gedachten

schoon te wassen

 

storm of regen

't maakt geen verschil

ik loop maar door
zolang ik wil



© Selene

 

      achter jouw ogen

      verscholen verdriet

      veilig verborgen

      opdat niemand het ziet

 

      jou weer te zien lachen

      dat wil ik zo graag

      je luid horen zingen

      in plaats van geklaag
 

      ik wil je graag helpen

      laat me nu toe

      met liefde overstelpen

      maar ik weet niet hoe ...



        © Selene

wanneer de lichtjes branden

in het nachtelijk duister

hoor ik hun heldere stemmetjes

hun lach en hun gefluister

 

ze flonkeren in het dennengroen

verspreiden zacht hun licht

en toveren een glimlach

op mijn betraand gezicht

 

wanneer de lichtjes branden

verdwijnen alle vragen

voel ik een diepe rust

en kan mijn last weer dragen



 © Selene

zij droomt haar dromen

naar morgen,  naar later

een leven in vrede

geen verdriet en geen pijn

maar waarom niet nu

waarom dat uitstel

wat als er nooit meer

een morgen zal zijn

 

een morgen vol vreugde

vol hoop en vertrouwen

wat lichtere wolken

al zijn ze maar klein

een dag om te leven

je liefde te geven

maar zal er voor haar

weer een morgen zijn

 © Selene

in jouw ogen
lees ik ze
je hoeft ze niet
hardop te zeggen
zo lief
zo warm
je hoeft ze mij
niet uit te leggen

al die woordjes
in jouw hoofd
ze worden
steeds verzwegen
maar dat begrijp ik
o zo goed
je bent gewoon
verlegen



© Selene

ieder lichtje

in de boom

heeft zijn eigen kleur

 

ieder kaarsje

dat er brandt

heeft zijn eigen geur

 

alle verschillen

groot of klein

het is een mengelmoes

van anders zijn

 

bewaar die eigenheid

in je hart

het maakt ons samenzijn

zo apart

 

 

© Selene

 

 

 

als in de avond

woorden zweven

zoekend

naar een vaste grond

bied ik ze een schuilplaats

tot de ochtendstond

 

ze rusten

en ze mediteren

rijgen zinnen aan elkaar

en als de nieuwe dag begint

maak ik ze openbaar

 

het duister is weldadig

geeft inzicht en verzacht

zo kan een ieder lezen

wat het late uur

heeft voortgebracht

 

 

© Selene

 

 

laat me lachen

laat me huilen

geef me vrijheid

om te zijn

 

laat me zwijgen

laat me spreken

uren,  dagen

of zelfs weken

 

soms ben ik groot

dan weer zo klein

maar geef me ruimte

om te leven

slechts dan
kan ik
mezelf weer zijn

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

verscholen

in het dichte bos

staat een oude droomboom

hem vertel ik zonder schroom

mijn verdriet

en tegenslagen

 

diepgeworteld

en goed geaard

luistert hij

kalm en bedaard

naar mijn pijn

en vele vragen

 

door zijn wijsheid

en zijn pracht

zijn onmetelijke kracht

kan hij steeds

mijn angst verjagen

 

die oude droomboom

is een troost

een goede plek

waar ik graag vertoef

als ik somber ben

en droef
in deze donkere dagen

 

 

© Selene

 

 

 

 

het kind in mij

wil zingen,  dansen

springen

over een te brede sloot

 

het kind in mij

wil lachen,  sjansen

waterspatten

in de goot

 

het kind in mij

wil huppelen

en als een vogel

heel hoog zweven

 

vandaag

ga ik op zoektocht

waar is het kind in mij

gebleven ?

 

 

© Selene

 

 

 

de muren zo wit

de lampen zo fel

het bed waarop ik lig

zo koud

 

adem in

adem uit

klinkt een stem

vanachter een ruit

 

het voelt niet goed

ik wil vluchten

maar het moet

diepe zuchten

 

de klok tikt door

ik lig heel stil

mijn gedachten

laat ik vrij

 

adem in

adem uit

een laatste maal

dan is ook dit voorbij



© Selene

ga met mij mee tot aan de brug

en laat me niet alleen

het water is onpeilbaar diep

toch moet ik er doorheen

 

ga met me mee tot aan de brug

blijf even naast me staan

sla je armen om me heen

en laat me nog niet gaan

 

maar starend naar de overkant

naar wat ligt in het verschiet

neem je mij weer bij de hand

want het is mijn tijd nog niet

© Selene
 

een warme wollen deken

heb ik voor jou gemaakt

de kilte blijft nu buiten

als hij je huid aanraakt

 

de schapen

hebben wol gegeven

blij verlost van zware vracht

er is veel liefde in geweven

hij zal je warmen 

iedere nacht

 

ik wil hem zo graag geven

voor je plekje in deze kou

 

waarom

nou ja

gewoon ...

 

ik ben zo blij met jou



© Selene

            

het schemert

en het is nog vroeg

 

maar mag ik even

bij je komen

ook al lig jij

nog te dromen

 

mag ik even

bij je zijn

want vandaag

voel ik me klein

 

het schemert

en het is nog vroeg

maar eventjes

is al genoeg



© Selene

de deur naar buiten

staat weer open

 

binnen

wordt het langzaam licht

 

gezonde lucht

kan binnenstromen

verdrijft gestaag

mijn bange dromen

 

de deur naar buiten

staat weer open

 

stapje voor stapje

vol goede moed

adem ik herfst

in overvloed



© Selene

 

 

 

 

gedachten

tollen in het rond

zoekend

naar houvast

 

de molen

draait en draait

maar door

van links naar rechts

van achteren

naar voor

 

ze botsen

en ze rollen

ze blijven

almaar tollen

 

er komt geen einde

aan hun vlucht

 

ik kijk ernaar

en zucht....

 

 

© Selene

 

vandaag

is alles anders

 

de kleuren

van gevallen blad

de geuren

van het stromend nat

de wolken

zijn wat dieper grijs

dit alles

brengt me van de wijs

 

vandaag

is alles anders

 

dan verlang ik

naar weleer

een beetje vreugd

en liefst nog meer

naar onbezorgde dagen

zonder ziekte

zonder vragen

 

maar ...

vandaag is dat er niet

enkel onzekerheid

en diep verdriet

 

 

© Selene

 

 

 

 

de schoenen

aan mijn voeten

zijn vandaag

een beetje klein

ik slenter

maar zo'n beetje

want ...

ik hoef niet altijd

groot te zijn

 

de jas

die ik soms aantrek

is al oud

en draagt zo fijn

hij zit wat krap

en is versleten

maar ...

ik hoef niet altijd

mooi te zijn

 

mijn ogen

kijken soms wat donker

hebben verdriet

en stralen  pijn

ze tonen

wat ik voel van binnen

maar ...

ik hoef toch niet altijd

blij te zijn ???

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

de weg

naar binnen

leidt omhoog

ver weg

van aardse zaken

 

gedachtes

worden zuiver

in staat

je kern te raken

 

ontdaan

van ballast

schuldgevoel

en aangeleerd gedrag

 

leert de weg

naar binnen

wat je

nooit eerder zag

 

een mooi

en eerlijk mensenkind

dat zich

aan dit leven bindt

 

verlangend

te worden begeleid

in liefde

en geborgenheid

 

 

© Selene

laat het donker donker zijn

heb respect voor het nachtelijk uur

de duisternis is heel weldadig

voor jezelf en de natuur

 

laat het donker donker zijn

beleef het mysterie van de nacht

ga bij jezelf naar binnen

en voel je innerlijke kracht

 

teruggeworpen op jezelf

komt je chaos weer tot rust

beleef je vele dromen

tot de zon je wakker kust



© Selene

hij leest woorden in haar ogen

voelt de warmte van haar blik

raakt iedere keer diep bewogen

door die ene intense klik

 

woorden worden niet gesproken

ogen vertellen een eigen verhaal

wat die hem willen zeggen

begrijpt hij allemaal

 

de stilte en het zwijgen

het voelen van elkanders pijn

maakt warm en tevens dankbaar

dat woordeloos zo mooi kan zijn

© Selene
 

 

 

 

 

het is

de stilte

van jouw aandacht

die me
diep beroert

 

het is

de liefde

in jouw ogen

die me

door het onbekende voert

de weg

die wij nu samen gaan

is vaag

en heel erg lang

 

maar aan jouw zij

voel ik me sterk

vol goede moed

en niet zo bang

 

 

© Selene

 

 

 

zoekend

naar de zin van ziekzijn

lees ik woorden

in zwart-wit

 

harde woorden

over het kwaad

dat diep in mij

gevangen zit

 

zoekend

naar een weg

van inzicht

en van bergen hoop

 

lees ik woorden

in zwart-wit

over de vreemde cel

die mijn lichaam binnensloop

 

dolend

op mijn eigen weg

bid ik

om kracht en moed

 

het lezen

van de juiste woorden

geeft rust

en doet me goed

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

vluchtend

uit de chaos

van gevoelens

zoek  ik

een moment van rust

 

een moment

van rust en vrede

zonder woorden

zonder rede

 

een moment

vol zachte

lieve kleuren

vol zoete

milde geuren

slechts een moment

waar ik eventjes

mezelf kan zijn

soms heel groot

en soms heel klein

 

 

© Selene

 

 

 

onder

een dikke deken

van schemer

en onzekerheid

 

sluimert een kracht

die aards lijden

en mijn pijn

verzacht

 

het is een kracht

van hoop

van moed

en van vertrouwen

 

het is een kracht

die mij de waarheid

van mijn leven

leert aanschouwen

 

een leven

als een doolhof

steeds zoekend

naar het licht

 

maar ondanks

schemer en onzekerheid

blijft mijn blik

op morgen gericht

 

 

© Selene

 

de slaap

wil maar niet

komen

 

nooit

duurde een nacht

zo lang

 

mijn geloof

geeft me

vertrouwen

 

maar waarom

ben ik dan toch

zo bang

 

het is de dreiging

van de woorden

die de dag

mij brengen zal

 

het is de scherpte

van hun inhoud

glashelder

zuiver als kristal

 

het zijn slechts woorden

en  wat klanken

uitgesproken

door een witte jas

 

maar door hun diepte

en harde waarheid

wordt mijn leven
nooit meer zoals het was

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

de wijzers

aan de witte wand

lijken stil te staan

 

het is wonderlijk

te ervaren

hoe langzaam
tijd kan gaan

 

liggend

tussen schone lakens

met veel aandacht

om me heen

 

zoveel zorg

en zoveel uren

 

zoveel liefde

toch zo alleen

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

zacht sloffend

door die lange gang

 

de stilte

pijnlijk voelbaar

 

achter dichte deuren

slaapt het leed

dat ziekte

en vaak wanhoop

heet

 

ik slof

en slof maar

door die gang

 

vluchtend

als een kind

zo bang

 

zoekend

naar wat steun

en kracht

 

voor de dag

die op mij
wacht

 

 

 

© Selene

 

 

 

zijn witte jas

sprak harde woorden

doelgericht

als in gevecht

 

zijn ogen

spraken medeleven

toonden begrip

zacht en oprecht

 

maar hoe

vind ik mijn weg

in een slagveld

van gevoelens

 

hoe

breng ik weer orde

in mijn zeer verwarde

geest

 

nooit

nog nooit

 

ben ik zo diep verdrietig

naar de kern

van mijn geloof

op zoek geweest

 

 

© Selene

 

 

zoekend

naar de reden

van mijn lijden

en mijn pijn

 

zoekend 

naar geheimen

die in mijn geest

verborgen zijn

 

zoekend
naar het wonder
naar het doel
van mijn bestaan

 

trek ik mij

in mezelf terug

opdat

ik door kan gaan

 

door met leven

door met dromen

alles
weer in evenwicht

 

nooit meer schemer

nooit meer duister

geloven

in een eeuwig licht

 

                © Selene

 

 

 

 

 

de kring van mensen

om mij heen

voelt warm

en doet me goed

 

als ik
zo in hun midden sta

voel ik een

gouden gloed

 

ze praten

of ze zwijgen

ze varen

met me mee

 

over
de woeste baren

van mijn

nimmer kalme zee

 

die kring van mensen

om mij heen

hoopt
dat ik verder groei

 

als ik

dreig te verdrinken

grijp ik
hun reddingsboei

 

 

 

© Selene

 

 

het zachte ruisen

van de zee

geeft rust

en is zo tijdloos

 

de witte wolken

in het blauw

drijven voorbij

gedachteloos

 

maar in mijzelf

tikt nu een klok

die geeft

mijn grenzen aan

 

gedachten

tollen wild in het rond

weigeren

even stil te staan

 

ja.  wat is tijd

en wat brengt rust

mijn geest

leeft eeuwig door

 

vertrouwen

in die eeuwigheid

brengt mij

op 't juiste spoor

 

 

 

© Selene

 

 

 

 

de zachte ochtendschemering

brengt weer een nieuwe dag

 

een dag met zon

een dag om te beleven

 

een warme gloed

beschijnt mijn wirwar

hopend

me wat rust te geven

 

rust en kalmte

voor wat er nog gaat komen

de kille werkelijkheid

is meestal anders dan je dromen

 

de zachte ochtendschemering

brengt moed

 

al is het maar voor even

het voelt

zo reuze goed

 

 

© Selene

 

 

 

 

 

mijn woorden

zijn verdronken

in een diepe

poel

ik zoek

en zoek

naar zinnen

om te beschrijven

wat ik voel

 

vaag hoor ik

vele stemmen

die nu graag

bij me zijn

 

zij troosten

en verzachten

mijn diepe

zielenpijn

 

mijn woorden

zijn verdronken

maar ooit

vind ik ze weer

 

met hulp van hen

die aan me denken

doet alles

minder zeer

 

 

© Selene

 

de stem

gekleed in groen

deed mijn wereld

trillen

 

de grond

onder mijn voeten

brak

 

een vloedgolf

bitter water

 

de stem

gekleed in groen

sprak zacht

dag

tot later

© Selene

 

 

de horizon

komt dichterbij

 

mijn wereld

wordt wat klein

 

de lucht

is niet meer

stralend blauw

 

toch

voel ik

warme zonneschijn

 

het is de warmte

van de hoop

 

van liefde

en van aandacht

 

van hen

die heel dicht

bij me zijn

 

hun warmte troost

verzacht

mijn pijn

 

 

           © Selene

de wereld om mij heen

verandert

 

van licht

naar donker

van donker

naar licht

 

en al die tijd

voel ik de warmte

van alle aandacht

op mij gericht

 

het doet zo goed

nu te ervaren

dat ik er niet

alleen voor sta

 

jouw lieve blik

jouw warme hand

is altijd bij me

waar ik ook ga

 

de wereld in mijzelf

verandert

 

mijn golven

zijn een woeste zee

toch blijf ik vol vertrouwen

want jij

loopt immers met me mee ?

          © Selene

 

 

een pad vol kronkels

een weg vol hobbels

bewandeld door

een sterke geest

vele hobbels zijn genomen

vele kronkels zijn geweest

 

soms tesamen

meest alleen

soms verdwalend

meest er doorheen

soms in het duister

meest in het licht

het eind van haar pad

is nog lang niet in zicht

 

die sterke geest

zij wandelt door

iedere kronkel

iedere hobbel

wordt moedig genomen

totdat haar ziel

tot rust is gekomen

 

 © Selene