Schrijver van romans Paul Waterman. Auteur. Nog niet algemeen bekend misschien, maar daar gaat zeker verandering in komen.
Boek nummer 1. "Schipperen naast God."
Boek nummer 2. "Koffie verkeerd."
Boek nummer 3. "Tomatenblues."
Boek nummer 4. "Zoutwatervrees."
Boek nummer 5 heb ik nu onderhanden. Dat kan weleens augustus 2010 worden.
04-04-2010
We zijn iets kwijt in onze streek
Ja, dat is zeker, we zijn iets kwijt. Is het u niet opgevallen dat er overal in het Westland naarstig wordt gezocht. Ik zou niet weten wat het is, maar we zijn iets kwijt, dat is zeker. Weet u het? Weet u waar we naar zoeken? Meld u zich dan direct, want we kunnen er ons een hoop ongerief mee besparen.
Wat we met zekerheid kunnen vaststellen is dat het al jaren zoek is, want zolang wordt er alnaar gezocht. Een andere zekerheid is, dat het de moeite van het zoeken waard is. Aan een waarde in geld uitgedrukt moet u niet denken, want je zou dan gewoon kunnen besluiten om het nieuw te kopen en al het kostbare graafwerk op te schorten. Nee, het moet veel kostbaarder zijn dan dat, iets wat onvervangbaar is. En, het kan overal liggen. Waar u loopt, waar u rijdt, waar u zich, op welke manier dan ook, bevindt. U kunt er zelfs zomaar op staan.
Overal zijn ook mensen bezig het iets te zoeken. In straten, op pleinen, fietspaden, rotondes, slootkanten, noem maar op. Soms zie je groepjes mensen in oranje veiligheidsjacks ernstig discussiëren. Zij weten vast meer dan wij, dat moet wel, maar op de vraag naar wat er gezocht wordt, wuiven zij lacherig. Toch weet ik zeker dat zij degene zijn die bepalen waar er wordt gezocht en dus ook wat er wordt gezocht. Waar zij staan zijn complete wegen afgesloten, wordt het wegdek opengebroken, plaats men stoplichten, draven er verkeersregelaars op en soms gaat het zelfs zover dat het totale verkeer wordt omgeleid.
Onvermoeibaar graven machines daar waar ze maar kunnen, rijden vrachtautos af en aan, worden rijplaten aangebracht op stukken grond waar bestrating ontbreekt en vind je overal files en mensen die zich afvragen of het al is gevonden.
Als de file lang duurt, is er alle tijd om te kijken. Pas geleden moest ik in één dag twee maal heen en weer naar Monster. Ook ik heb toen alle tijd gehad om te kunnen kijken, maar ook ik heb niet kunnen ontdekken waar nu eigenlijk naar wordt gezocht. Er zijn mannen die, direct nadat de kuil is gegraven, in het gat springen. Er zijn mannen die op de rand van de gegraven kuilen staan en aanwijzingen geven. Het resultaat is altijd hetzelfde: ze komen tevoorschijn met lege handen. Dan wordt besloten de opgegraven aarde weer netjes op zijn plaats te brengen en het geheel weer te bestraten. Hebben ze dan gevonden wat ze zochten? Nee. Maar het kan heel goed dat ze, na het binnenkomen van een tip, besluiten de boel weer opnieuw op te zullen gaan opgraven. Misschien wel naar aanleiding van uw tip.
Toekomst voorspellen gebeurt vaak met een hulpmiddel. Zo zijn er glazen bollen, tarotkaarten, dobbelstenen, theebladeren, koffiedik .. Ik ben er nog wel een aantal vergeten, maar deze genoemde attributen zullen u bekend in de oren klinken.
Ikzelf behoor tot de groep der paardenstrontkijkers. Ik zeg met nadruk paardenstront omdat paardenpoep te eenzijdig is: je ziet er te weinig in. Paardenpoep is een statische hoeveelheid afval van dezelfde kwaliteit, terwijl paardenstront een variatie aan cultuur in zich draagt. De moeite waard, want er zijn bolussen bij van een dermate glimmende pracht dat het paard er zijn haren in zou kunnen kammen. Een paard kan worden gevoed met alleen stro, maar je kunt het natuurlijk met krachtvoer en andere opgewerkte voedingssupplementen, tot aan paardenkoekjes toe, mengen. Je kunt zijn of haar dorst lessen met kraanwater, maar je kunt ook aan krachtdrankjes, vermengd met mineralen en vitaminen denken. Daarbovenop krijgen lieve paarden een of meer klontjes suiker en is er voor de bofkonten onder de edele rakkers de paardenbonbons. Zo kun je van de stronthoop op de straat, via de status van het betreffende paard, in de portemonnee van zijn baas kijken.
Het volk dat deze paarden beruiterd, behoort tot de groep der extreme stoïcijnen. Heeft u wel eens een ruiter gezien die achter zich kijkt als er een kubieke meter stront ter aarde valt? Ik niet. Het is alsof Maarten van Rossum in gezelschap een wind laat en het hele gezelschap verstoord zijn kant opkijkt. Maarten zal ongehinderd doorpraten. Alsof ze bij hem thuis zo plachten te ademen. In het geval dat het complete gezelschap de meegenomen wasknijpers op de neus zet, zal hij dat vertalen als een van die nieuwe en volkomen onbegrijpelijke voorjaarsmodes.
Het gemakkelijke van kijken in paardenstront is, dat het overal te vinden is. Waar geen vuil op straat wordt geaccepteerd, waar honden niet mogen poepen, waar autos niet mogen komen, ja zelfs waar je binnen geen sigaret mag opsteken, vind je het. Paardenstront. Gezellig. Toch!!, zou J.P. zeggen. Zit daarom niet direct in de war als u uw kind mist. Zoek gewoon de eerste de beste paardenstronthoop op en ik garandeer u dat daarin zich uw kind bevind.
Nu hoor ik u natuurlijk zeggen maar hoe voorspel jij dan de toekomst in een hoop paardenstront? Eenvoudig. Ik heb de analyse over een tiental jaren uitgespreid en ben tot de conclusie gekomen dat we over nog eens tien jaar met zijn allen een nieuwe cultuur hebben opgebouwd binnen de verschillende strontvrije enclaves, waar we dan met witte vliegenmeppers onze boodschappen naar elkaar communiceren.
