De wafels bij meter op 1 november zijn niet doorgegaan omdat de kinderen andere plannen hadden. Na het "verplichte" bezoek aan het kerkhof zijn wij dan maar naar huis teruggekeerd en hebben er een luie namiddag van gemaakt, hoewel 't vrouwke graag eens tot aan de kust gereden was om lekker uit te waaien. Ik vond het nogal gevaarlijk vanwege de beloofde regenbuien. Zoals gezegd, benen hoog en lekker niets gedaan. Donderdag was het dan weer werkdag geblazen, ook voor 't vrouwke, die al een week thuis was met verlof. De collega's waren er allebei. Vandaag een beetje minder stressen en rustig ons werk kunnen doen. Vrijdag was het dan weer de chef die moest afhaken met darmklachten. 't is "nen drol" die de ronde doet op kantoor. In een andere dienst is er ook een meisje naar huis gemoeten omdat ze te ziek was. Zaterdag heb ik dan een beetje plaats gemaakt in de garage, om de kuipen die nu nog op het terras staan een vorstvrij onderkomen te geven voor de winter. Maar ! zaterdagavond voelde ik mij zo beroerd, ik kon nog nauwelijk lucht door mijn neus krijgen, zo zat alles in mijn sinussen en verder (?) potdicht. Een zoutoplossing kon wat soulaas maar niet de volledige (op)lossing brengen. Zaterdagavond moesten we dan naar een tante van 't vrouwke die jarig geweest was op 1 november en nu uitnodigde voor een natje en een droogje. Naar gewoonte wordt er na het eten met de kaarten gespeeld maar deze keer kon het mij niet boeien. Mijn hoofd zat zo dicht als mijn neus. Geen fut en zeker geen concentratie. Wij zijn dan ook vrij vroeg naar huis gekeerd. Zondag, luie dag, zalig niets doen en het gezeur van 't vrouwke aan mijn ziek hoofd omdat ik in pyjama bleef rondlopen. Tegen de middag heb ik dan toch maar een beetje kleren aangedaan, kwestie van 'deftig' aan tafel te komen. Naar zondagse gewoonte heb ik naar de koers gekeken, waarvan ik maar enkele minuten zie om dan lang nadat de renners al naar huis zijn wakker te worden. Vroeg naar bed met een tas warme melk met honing om de koorts en de zware kop te verlichten, maar het mocht niet baten. Maandagmorgen voelde ik mij zo ziek maar ben toch maar naar Brussel vertrokken. Tegen de middag was ik door het dringendste werk heen, hoewel de concentratie niet optimaal was, en ik daardoor dubbel attent moest zijn en dus trager vorderde. Tegen 15 u 30 was het zo erg dat ik zou ingedut zijn op mijn dossiers. ik ben dan vroeger weggegaan en thuisgekomen met een koppel aspirientjes in bed gekropen, geslapen, gezweet en weer wakker geworden rond 19uur. Met een grote kom soep ben ik dan in de zetel gekropen onder de plaid,warm bij de haard en heb TV gekeken,en ben weer in slaap gevallen. Vanmorgen was het geen ene moer beter en heb ik maar beslist kantoor te bellen en mij ziek te melden. De dokter heeft na onderzoek besloten dat ik een ernstige ontsteking heb op neus, keel en oren en heeft antibiotica en twee dagen rust voorgeschreven. Dat heb ik dan ook gedaan. Gerust geslapen en met als gevolg : ik ben niet moe en geraak niet naar bed. Daarom maar dit tekstje neergepend. (of getoetst) De laatste brok hout in de haard is al lang opgebrand, de verwarming staat op nacht - regime en dat doet de temperatuur wel dalen naar een lager peil, zodat ik denk dat ik toch maar mijn pyjama ga aandoen en bedwaarts gaan. Even terzijde, mijn bed is altijd warm, maar dat is niet abnormaal met een waterbed. Zoals ik, slaap ze en tot later nog eens.
hallo, ween maar niet. Ik ben gistermorgen met een beetje tegenzin aan de werkweek begonnen, maar ja het moet nu eenmaal. Iets na negen belde collega dat ze haar ziek zijn van vrijdag, voor het week end, met nog twee dagen verlengd kreeg van de dokter. Dus : er maar weer tegenaan met vereende krachten, tesamen met mijn chef. Vrijdag was al moeilijk geweest, dan was de chef ook in verlof en dus helemaal alleen, geen een om mee te klappen of ruzie te maken of nog maar eens te kunnen lachen. Als ge dat alleen doet komt het maar zot over. Dus, gisteren, na de dagtaak, een beetje meer moe dan anders, aan de voorbereiding van de grafstukjes begonnen. Polygonum snijden(zagen) en samenbinden, steekschuim(oasis) vastzetten. Een rietkrans rond steekschuim vastzetten. Daar was ik al enkele uurtjes zoet mee. Vanavond, na weer een drukke dag op kantoor heb ik in het donker in de tuin de kleine benodigheden gaan samenzoeken om de bloemstukjes af te werken. In twee uur was de klus geklaard. En ja, zonder ons heksje is de haloween voorbij gegaan zonder die sfeer van spoken, spinnen, uitgeholde bieten en gekervde pompoenen met de nodige verlichting erin en errond. Nog een beetje TV gekeken, wat rondgehummeld, koffie geslurpt, nog een beetje TV gekeken en dan nu op de PC. Morgen moeten dan de stukjes naar het kerkhof gebracht worden en 's avonds bij meter, zoals alle jaren op allerheiligen, wafels gaan eten. Zo, nu maar naar bed en slaap ze ook.
Het weekend zit er bijna op. Het is er eentje in Oilsjt geworden. Zaterdag eerst naar de markt om alle bloemen te halen die ik nodig heb om de grafstukjes te maken voor 01 november. De kramen pulken uit van de potten chrysanten, in alle kleuren en maten. Van heel kleine bloemekes tot de grote vollen bollen. van wit naar geel, rood, roze, lila, bruin, oker, brons. Zeg maar een kleurtje, er is wel een soort die dat benadert. Ik heb het idee van wat ik wil maken uitgetekend en de bloemen die ik wil gebruiken op een lijstje gezet. De keuze is niet zo bijster groot, vooral dat alles in bundeltjes gebonden is en zo verkocht wordt. Een kweker verkoopt wel per stuk, maar goedkoop zijn de bloemen niet geworden met het goede weer. Nochtans moet er nog niet gestookt worden. 't Zal gewoon de sleutel van vraag en aanbod zijn zeker.
De bloemetjes hebben wij de dag laten doorkomen in de auto met de voetjes in een emmer water en het hoofd in de koelte.
Ik ben nog maar net thuis van een lange dag op kantoor als de telefoon overgaat. 't Vrouwke heeft hem aangenomen en na een "yes, just one moment" krijg ik de telefoon toegestopt. Ik heb gedurende mijn werkdag al zoveel telefoonoproepen verwerkt dat deze er zeker nog bij moet kunnen. Mijn eerste gedacht ging naar een boze klant die van het ander eind van de wereld om uitleg kwam vragen, maar het bleek heel wat anders te zijn. Het een of ander mysterieus bedrijf had mij uitgeloot in een enquete die ik tijdens mijn laatste verlof had ingevuld in een winkelcentrum. Yes sir, gij hebt twee fantastische reizen gewonnen. Het eerste betreft een verblijf van een week in een selecte club (resort noemen ze dat in de v.s. van A.)op de grand Cayman eilanden,alles voor de ronde prijs van............. en voor een klein supplementje mag ik tesamen met mijn vrouwtje, nog twee andere vrienden meenemen. Dan wordt de studio opgewaardeerd naar een deluxe Suite. Dit aanbod blijft geldig voor een periode van twee jaar, enkel dertig dagen op voorhand aanmelden. Tweede snoepje is een verblijf van 7 dagen in de sunny state Florida. 4 dagen in Orlando en 3 dagen in Fort Lauderdale. of 4 dagen in Las Vegas. Dit blijft een jaar geldig vanaf de dag dat ik mijn eerste reis inlos. En alles wat er nog bijkomt!! een dag gratis uitstap met een van de vertegenwoordigers van het bedrijf die mij zal wegwijs maken in de wereld van "leisure travel", zeg maar verlof spenderen, daarna mag ik met de man aan tafel. Ook is er voorzien in aankoopkaarten die toegang verlenen tot selecte winkels, shopping centers,restaurants en clubs waar ik anders nooit zou komen. Mijn geluk kan niet meer op. En of, na een half uur Amerikaans gekwetter in mijn oor, 't vrouwke nog even aan de telefoon wou komen om haar ook te vertellen hoeveel geluk zij wel had. Zij is beter uitgeslapen dan ik, na een dag met de kleindochter die, al haar spullen op de arm, klaar stond om met papa te vertrekken. En dat was dan het goede excuus om de verbinding te mogen verbreken. Ik heb de uitleg mogen overdoen. En nu maar wachten tot de beloftevolle cadeautjes in de bus vallen, als ik teminste nog iets meer hoor, of beter zie, met een berichtje via de email. Hopelijk duurt het niet te lang want de reiskoorts begint al te stijgen. Zeg nu zelf, de Caymaneilanden, dat is toch dromen zeker? En nu pauzeren. Het is al over middernacht en morgen moet er geshopt worden in het vooruitzicht van Allerheiligen en zielen en Halloween. Ons kleine heksje hebben we uitgewuifd, tot ze achter het hoekje was, want zolang blijft ze zwieren. Zo, het hek is van de dam met dit eerste stukje. Hopelijk heb ik alle dagen zo een goed nieuws te melden, anders wordt het maar de gewone dagelijkse rompslomp van opstaan, gaan werken, eten TV kijken en slapen. Een baas op een vorig werk zei : Metro, boulot, dodo. en dat moest dan zijn leven weergeven. Triestig als ge het met zo weinig tot uw zestigste moet volhouden. Slaap ze en tot schrijfs. Polle Pauzeur.