hallo, ween maar niet. Ik ben gistermorgen met een beetje tegenzin aan de werkweek begonnen, maar ja het moet nu eenmaal. Iets na negen belde collega dat ze haar ziek zijn van vrijdag, voor het week end, met nog twee dagen verlengd kreeg van de dokter. Dus : er maar weer tegenaan met vereende krachten, tesamen met mijn chef. Vrijdag was al moeilijk geweest, dan was de chef ook in verlof en dus helemaal alleen, geen een om mee te klappen of ruzie te maken of nog maar eens te kunnen lachen. Als ge dat alleen doet komt het maar zot over. Dus, gisteren, na de dagtaak, een beetje meer moe dan anders, aan de voorbereiding van de grafstukjes begonnen. Polygonum snijden(zagen) en samenbinden, steekschuim(oasis) vastzetten. Een rietkrans rond steekschuim vastzetten. Daar was ik al enkele uurtjes zoet mee. Vanavond, na weer een drukke dag op kantoor heb ik in het donker in de tuin de kleine benodigheden gaan samenzoeken om de bloemstukjes af te werken. In twee uur was de klus geklaard. En ja, zonder ons heksje is de haloween voorbij gegaan zonder die sfeer van spoken, spinnen, uitgeholde bieten en gekervde pompoenen met de nodige verlichting erin en errond. Nog een beetje TV gekeken, wat rondgehummeld, koffie geslurpt, nog een beetje TV gekeken en dan nu op de PC. Morgen moeten dan de stukjes naar het kerkhof gebracht worden en 's avonds bij meter, zoals alle jaren op allerheiligen, wafels gaan eten. Zo, nu maar naar bed en slaap ze ook.
