Ik ben nog maar net thuis van een lange dag op kantoor als de telefoon overgaat. 't Vrouwke heeft hem aangenomen en na een "yes, just one moment" krijg ik de telefoon toegestopt. Ik heb gedurende mijn werkdag al zoveel telefoonoproepen verwerkt dat deze er zeker nog bij moet kunnen. Mijn eerste gedacht ging naar een boze klant die van het ander eind van de wereld om uitleg kwam vragen, maar het bleek heel wat anders te zijn. Het een of ander mysterieus bedrijf had mij uitgeloot in een enquete die ik tijdens mijn laatste verlof had ingevuld in een winkelcentrum. Yes sir, gij hebt twee fantastische reizen gewonnen. Het eerste betreft een verblijf van een week in een selecte club (resort noemen ze dat in de v.s. van A.)op de grand Cayman eilanden,alles voor de ronde prijs van............. en voor een klein supplementje mag ik tesamen met mijn vrouwtje, nog twee andere vrienden meenemen. Dan wordt de studio opgewaardeerd naar een deluxe Suite. Dit aanbod blijft geldig voor een periode van twee jaar, enkel dertig dagen op voorhand aanmelden. Tweede snoepje is een verblijf van 7 dagen in de sunny state Florida. 4 dagen in Orlando en 3 dagen in Fort Lauderdale. of 4 dagen in Las Vegas. Dit blijft een jaar geldig vanaf de dag dat ik mijn eerste reis inlos. En alles wat er nog bijkomt!! een dag gratis uitstap met een van de vertegenwoordigers van het bedrijf die mij zal wegwijs maken in de wereld van "leisure travel", zeg maar verlof spenderen, daarna mag ik met de man aan tafel. Ook is er voorzien in aankoopkaarten die toegang verlenen tot selecte winkels, shopping centers,restaurants en clubs waar ik anders nooit zou komen. Mijn geluk kan niet meer op. En of, na een half uur Amerikaans gekwetter in mijn oor, 't vrouwke nog even aan de telefoon wou komen om haar ook te vertellen hoeveel geluk zij wel had. Zij is beter uitgeslapen dan ik, na een dag met de kleindochter die, al haar spullen op de arm, klaar stond om met papa te vertrekken. En dat was dan het goede excuus om de verbinding te mogen verbreken. Ik heb de uitleg mogen overdoen. En nu maar wachten tot de beloftevolle cadeautjes in de bus vallen, als ik teminste nog iets meer hoor, of beter zie, met een berichtje via de email. Hopelijk duurt het niet te lang want de reiskoorts begint al te stijgen. Zeg nu zelf, de Caymaneilanden, dat is toch dromen zeker? En nu pauzeren. Het is al over middernacht en morgen moet er geshopt worden in het vooruitzicht van Allerheiligen en zielen en Halloween. Ons kleine heksje hebben we uitgewuifd, tot ze achter het hoekje was, want zolang blijft ze zwieren. Zo, het hek is van de dam met dit eerste stukje. Hopelijk heb ik alle dagen zo een goed nieuws te melden, anders wordt het maar de gewone dagelijkse rompslomp van opstaan, gaan werken, eten TV kijken en slapen. Een baas op een vorig werk zei : Metro, boulot, dodo. en dat moest dan zijn leven weergeven. Triestig als ge het met zo weinig tot uw zestigste moet volhouden. Slaap ze en tot schrijfs. Polle Pauzeur.
