De wafels bij meter op 1 november zijn niet doorgegaan omdat de kinderen andere plannen hadden.
Na het "verplichte" bezoek aan het kerkhof zijn wij dan maar naar huis teruggekeerd en hebben er een luie namiddag van gemaakt, hoewel 't vrouwke graag eens tot aan de kust gereden was om lekker uit te waaien.
Ik vond het nogal gevaarlijk vanwege de beloofde regenbuien.
Zoals gezegd, benen hoog en lekker niets gedaan.
Donderdag was het dan weer werkdag geblazen, ook voor 't vrouwke, die al een week thuis was met verlof.
De collega's waren er allebei. Vandaag een beetje minder stressen en rustig ons werk kunnen doen.
Vrijdag was het dan weer de chef die moest afhaken met darmklachten.  't is "nen drol" die de ronde doet op kantoor. In een andere dienst is er ook een meisje naar huis gemoeten omdat ze te ziek was.
Zaterdag heb ik dan een beetje plaats gemaakt in de garage, om de kuipen die nu nog op het terras staan een vorstvrij onderkomen te geven voor de winter.
Maar !  zaterdagavond voelde ik mij zo beroerd, ik kon  nog nauwelijk lucht door mijn neus krijgen, zo zat alles in mijn sinussen en verder (?) potdicht.
Een zoutoplossing kon wat soulaas  maar niet de volledige (op)lossing brengen.
Zaterdagavond moesten we dan naar een tante van 't vrouwke die jarig geweest was op 1 november en nu uitnodigde voor een natje en een droogje.
Naar gewoonte wordt er na het eten  met de kaarten gespeeld maar deze keer kon het mij niet boeien. Mijn hoofd zat zo dicht als mijn neus. Geen fut en zeker geen concentratie. Wij zijn dan ook vrij vroeg naar huis gekeerd. 
Zondag, luie dag, zalig niets doen en het gezeur van 't vrouwke aan mijn ziek hoofd omdat ik in pyjama bleef rondlopen.
Tegen de middag heb ik dan toch maar een beetje kleren aangedaan, kwestie van 'deftig' aan tafel te komen. Naar zondagse gewoonte heb ik naar de koers gekeken, waarvan ik maar enkele minuten zie om dan lang nadat de renners al naar huis zijn wakker te worden.
Vroeg naar bed met een tas warme melk met honing om de koorts en de zware kop te verlichten, maar het mocht niet baten.  Maandagmorgen voelde ik mij zo ziek maar ben toch maar naar Brussel vertrokken.  Tegen de middag was ik door het dringendste werk  heen, hoewel de concentratie niet optimaal was, en ik daardoor dubbel attent moest zijn en dus trager vorderde.
Tegen 15 u 30 was het zo erg dat ik zou ingedut zijn op mijn dossiers. ik ben dan vroeger weggegaan en thuisgekomen met een koppel aspirientjes in bed gekropen, geslapen, gezweet en weer wakker geworden rond 19uur.
Met een grote kom soep ben ik dan in de zetel gekropen onder de plaid,warm bij de haard en heb TV gekeken,en ben weer in slaap gevallen.
Vanmorgen was het geen ene moer beter en heb ik maar beslist kantoor te bellen en mij ziek te melden. De dokter heeft na onderzoek besloten dat ik een ernstige ontsteking heb op neus, keel en oren en heeft antibiotica en twee dagen rust voorgeschreven.
Dat heb ik dan ook gedaan.  Gerust geslapen en met als gevolg : ik ben niet moe en geraak niet naar bed. Daarom maar dit tekstje neergepend. (of getoetst)
De laatste brok hout in de haard is al lang opgebrand,  de verwarming staat  op nacht - regime  en dat doet de temperatuur wel dalen naar een lager peil, zodat ik denk dat ik toch maar mijn pyjama ga aandoen en bedwaarts gaan.  Even terzijde, mijn bed is altijd warm, maar dat is niet abnormaal met een waterbed.
Zoals ik, slaap ze en tot later nog eens.

Polle Pauzeur