Tijdens de rustpauze op onze wandeltocht van het weekend las ik het volgende over mijn 'koffietic':
koffie: de vruchtpitten van de koffieplant, koffiebonen, al of niet reeds geroosterd, bereid door gemalen koffiebonen (in een filter) met kokend water te overgieten; koffie verkeerd: warme melk met een scheutje koffie; 'dat is andere koffie': dat is heel wat beters; koffiearoma: naam van een bepaalde stof die ter verbetering van het aroma aan koffie wordt toegevoegd; koffieboon: vruchtenpit van de koffieboom: gebrande, groene (ongebrande) koffiebonen; koffiebroodje: met amandelspijs, banketbakkersroom gevuld klein broodje; koffiedik: bezinksel van getrokken koffie; 'koffiedik kijken': waarzeggen uit koffiedik; 'zo helder als koffiedik': duister, onbegrijpelijk; koffiehuis: in 1659 werd het eerste koffiehuis te Marseille geopend; koffiejuffrouw: juffrouw die koffie schenkt in grote kantoren, in kantines; koffiekransje: kring bijeenkomst van dames die bij elkaar koffie drinken; koffieleut: iemand die graag en veel koffie drinkt; koffieloodje: maat om de hoeveelheid koffie voor een zetsel in af te passen; koffiemama: schaduwboom op een koffieplantage die voor stikstof in de bodem zorg; koffierat: een in geheel O-Indië voorkomende soort civetkat, die buiten zijn gewone menu van insecten, kleine zoogdieren, vogels en eieren, ook rijpe koffievruchten eet; koffietafel: tafel met benodigdheden om koffie te drinken; koffievos: koffiekleurig vospaard.
Waar Grote- en Kleine Kaliebeek samenvloeien op de grens van Lichtaart en Tielen ontstond een uitgestrekt moerasgebied dat in vele aspecten grote gelijkenis vertoont met Tikkebroeken. Het leeuwenaandeel neemt de Tielense Balderij voor haar rekening.
Kaliebeek Tielense Balderij
Fietsplant...?
Loopbrug doorheen het moeras van de Tielense Balderij (foto's: PedroÓ)
De Maat en Den Diel in Mol zijn twee natuurgebieden die het hele jaar door toegankelijk zijn voor de frevente natuurwandelaar. Het is gelegen aan weerszijden van het kanaal Herentals-Bocholt. Via de brug kan je beide gebieden in één wandeling verkennen. Dit gebied bleef onontgonnen tot het begin van de 17de eeuw, wanneer het moeras ontwaterd werd. De zwaarste ingreep op het karakter van de omgeving gebeurde in de negentiende eeuw, toen het kanaal Herentals-Bocholt werd gegraven. In de tweede wereldoorlog kende de streek een korte periode van vrij intensieve ontginning van spriet, een soort bruinkool. De winning van deze brandstof met zijn hoge zwavelgehalte beperkte de ontwikkeling van vegetatie langs de oevers sterk. De Maat en Den Diel hebben een stevige reputatie als foerageer- en broedgebied voor roofvogels. De buizerd, sperwer en torenvalk brengen er jaarlijks hun jongen groot. Bruine kiekendief, wespendief en boomvalk komen er graag foerageren. Andere broedvogels die je er kunt treffen zijn de fuut, tafeleend, waterral, ijsvogel, zwarte specht, wielewaal, blauwborst, boomleeuwerik en de wulp. Sinds een tiental jaren begrazen ook fjordenpaarden en Schotse hooglanders een deel van het gebied. Ben je in Mol, trek je laarzen aan en bezoek de beide gebieden. Het is echt de moeite waard. Vertrekpunt ligt aan het 'Ecocentrum De Goren' op de baan van Balen naar Postel.
Het weer van de voorbije week heeft de Pedro zijn trainingsschema serieus in de war gestuurd.Eerlijk gezegd is het zielig als je een paar keer tijdens een fietstocht de hemelsluizen boven je hoofd krijgt geopend. Enfin Pedro's humeur is er dan ook naar om hem even met rust te laten en hierbij de legende van Sint Jacobus mee te geven. De legende vind je terug op een paar honderd sites en blogs, maar ik kon het niet nalaten om die traditie ook op Pedro's blog te plaatsen... Zoals in vorig log genoemd heeft Pedro zijn Sint Jacobsschelp al klaar. Wijselijk heeft hij besloten om het zwaardkruis toch maar thuis te laten. Denk er aan, als je een fietser tegen komt met een schelp aan de fiets is het best mogelijk dat het Pedro is. Vanaf volgende week dus de fietsers in heel Vlaanderen in het oog houden en uitkijken naar de-man-met-de-schelp. Wie hem tegenkomt en aanspreekt wordt getrakteerd op een heerlijke tas koffie (mag ook iets straffer zijn) desnoods met Kempische vlaai...
St. Jacobus: Legende en Tradities Sint Jacobus, Jacobus de Meerdere of Santiago is de nationale heilige van Spanje.Hij geldt als één van de belangrijkste apostelen. Maar ondanks zijn belangrijke status is er in de Bijbel weinig over hem te vinden. Buiten Spanje is hij voornamelijk bekend vanwege de pelgrimage. Zijn symbolen zijn de Sint Jacobsschelp en het zwaardkruis. Er zijn aanwijzingen, dat de traditie van de pelgrimage naar de plek, waar Santiago begraven zou zijn, veel ouder is dan de christelijke geschiedenis. Vooral de plaats Fisterre, Finisterre of het eind van de wereld, duikt op als de magische plek waar de wereld ophoudt en de onderwereld begint. Het ligt aan de kust, die ook wel de kust van de dood genoemd wordt. Nu vanwege de grote kans op schipbreuk, toen om een andere reden. Het is veilig om te beweren, dat Santiago in oorsprong niet christelijk was. De meeste christelijke tradities zijn ouder dan het christendom. In voor-christelijke tijden was het altijd al traditie om op bepaalde tijden in het jaar de stamgod rond te dragen.Meestal gebeurde dit in jaargetijden die belangrijk waren voor de oogst of de vruchtbaarheid. Deze gewoonte vindt zijn navolging nog steeds in de vele christelijke proccessies in het voor- en najaar. Ook andere tradities in Spanje zijn direct te herleiden naar deze vruchtbaarheidsriten. Het meest in het oog springend is de nationale sport: het stierenvechten. Maar ook een feest als Sanfermin in Pamplona: het rennen voor de stieren. Maar er zijn ook andere bronnen die verhalen over de traditie van de pelgrimage. Van de Romeinse legioenen van Caius Brutus wordt verteld dat ze naar Fisterre zijn gemarcheerd. Vanaf de kaap hebben zij vol ontzag de zon gezien, die langzaam in de onderwereld wegzakte. Ongetwijfeld zullen ook zij de oude keltische riten van aarde, water en vuur hebben uitgevoerd. Hierbij wordt het haar geknipt, wordt in de zee gebaad en wordt iets persoonlijks uit hun verleden verbrand bij zonsondergang. Het meest in het oog springende symbool van de pelgrimage naar Santiago de Compostela is de Sint Jacobsschelp. Het wordt gebruikt als voornaamste ornament op alle gebouwen langs de Camino. Om dit symbool over te nemen moest Santiago, volgens de legende, iemand terug doen komen van de dood. Iets wat Santiago in de geest van zijn heidense alter-ego wel diverse malen doet. Dit keer redde hij een ruiter die verdronken was in zee. Toen deze terugkwam uit de zee was hij overdekt met schelpen. Via deze constructie werd de schelp toch het symbool van pelgrimage naar Galicië. Ook het andere symbool van Santiago het zwaardkruis, bekend onder zijn voorchristelijke naam lagarto of hagedis, verbonden met vruchtbaarheid en van kuisheid. Uit al deze niet-christelijke symbolen en mythen is Santiago en de pelgrimage ontstaan. Hij is nog steeds de heilige beschermer die te paard zijn gelovigen beschermt. De pelgrimage is nog steeds een reis naar persoonlijke inzicht. De reis die nog steeds een metafoor is voor het leven. Santiago is nog steeds de gids, die op het eind van de reis op de pelgrim wacht.
Voor de bloggende tuinliefhebber heb ik bij de tuinclub het volgende artikel gelezen en wil jullie dan ook mee laten genieten van zoveel tuinwijsheid... (Klik op de foto's om meer tuininformatie) Ieder voorjaar weer zijn rijk bloeiende fruitbomen een genot om te zien. En later in het jaar kunt u genieten van heerlijke, gezonde vruchten. Van appels, perziken, peren en pruimen. Maar ook van meer bijzondere soorten als abrikozen, mispels en zelfs amandelen. Sommige vertonen als extra bovendien schitterende herfstkleuren van het blad. Stuk voor stuk zijn ze ook in een siertuin zeer de moeite waard. De meeste zijn als struik en lage, tot zelfs hoge boomvormen verkrijgbaar. Er zijn daardoor rijk bloeiende fruitgewassen voor iedere tuin, van groot tot heel klein. En zelfs duoboompjes, waaraan twee soorten appels groeien en extreem smalle boomvormen (bijna zijtakloos). Een rijke keuze:
Appels (Malus domestica) bloeien bijna altijd in roze tinten. De meeste rassen moeten door een ander ras bestoven worden om veel vruchten te vormen, maar er zijn er ook die zichzelf goed bestuiven. Dan is één boompje of struik genoeg. De keuze aan rassen is groot. Voor de tuin zijn oude rassen natuurlijk erg leuk. Vaak hebben de vruchten daarvan een extra heerlijke smaak. Er zijn fris smakende handappels, moesappels en zoete appelrassen.
Peren (Pyrus communis) bloeien wit. Al in het stenen tijdperk werden de toen nog harde (stoof)peren gegeten. De bijna in de mond smeltende vruchten die wij nu vooral kennen, bestaan pas sinds ongeveer het jaar 1700. Die werden toen boterperen of beurrés genoemd. Ook peren zijn in allerlei struik- en boomvormen en tientallen (ook oude) rassen te koop.
Pruimen (Prunus domestica) zijn heel verschillend in hun vruchten: van de grote Europese pruimen tot kwetsen (voor tutti frutti en gebak), de kleine mirabellen of kroosjespruimen, Reine Claudes enz. Ze bloeien wit. Een pruimenboom is ook een geweldig bezit.
Kersen kunnen zowel zoet (Prunus avium) als zuur (P. cerasus) zijn (morellen). Meikersen zitten er qua smaak tussenin. De bloeikleur kan verschillen: van wit tot rozerood. Zoete kersen vragen kruisbestuiving voor de vruchtzetting, zure kersen zijn zelfbestuivers.
Abrikozen (Prunus armeniaca) worden meestal als struik op een beschutte plek aangeplant. Rijpe abrikozen uit eigen tuin zijn een verrukkelijke sensatie. Ze bloeien wit of rozerood. (zie ook mijn log over snoeien)
Amandel (Prunus dulcis) moet warm en beschut staan. De roze bloemen zijn erg groot en verschijnen vroeg: maart - april. Van de vruchten worden de pitten gebruikt (Amaretto). Uit een kruising met een perzik is P. x amygdalopersica ontstaan, die schitterend dieprood bloeit.
Perziken (Prunus persica) bloeien roze en moeten zonnig en beschut staan. Vooral perziken worden vaak als leiboom toegepast. Er zijn uitstekende, zelfbestuivende rassen voor buitenteelt. Nectarines zijn nauw verwant.
Ook erg leuk, mooi bloeiend en lekker: kwee (Cydonia oblonga), mispel (Mespilus germanica) en moerbei (Morus alba en M. nigra). Goed planten Plant ze even diep als ze in de pot of op de kwekerij stonden en in een ruim plantgat. Zet op winderige plekken en boompaal bij half- en hoogstamvormen. Spreid de wortels goed uit, druk de grond stevig rond de wortels aan en geef na het inplanten royaal water.
Een kleine jongen en zijn opa harken bladeren in de tuin. De jongen vindt een aardworm die tracht terug te kruipen in dat kleine holletje waar hij uit kwam.
Hij zegt: "Opa, Ik wed dat ik die worm terug in dat holletje kan stoppen."
Opa antwoordt: "Ik wed voor 5 euro dat je het niet kunt. Hij is te glad en te slap om terug in dat holletje te steken.."
De kleine loopt in het huis en komt terug met een bus hair spray. Hij bespuit de worm tot hij recht en stijf is, en dan duwt hij de worm moeiteloos in dat holletje.
Opa geeft de kleine 5 euro, grabbelt de hair spray, en loopt ermee naar binnen. Een half uur later komt opa terug buiten en geeft nog 5 euro aan de kleine.
De kleine zegt: "Opa, Ge hebt mijn al 5 euro gegeven." En opa antwoordt: "Ik weet het jongen. Maar de deze zijn van Oma."
Snoeien is een zeer belangrijke tuinhandeling voor bomen en heesters. Snoeien is een noodzaak! Goed snoeien bevordert de groei van de beplanting, zorgt er voor dat de vertakking gestimuleerd wordt en vooral ook dat een oudere boom of heester een tweede jeugd kent.
Snoeien bij de beplanting heeft tot doel de vertakking van de wortels en van de takken aan te moedigen. Het is trouwens de garantie dat de planten in je tuin opnieuw gaan groeien. De werkwijze verschilt al naargelang de soort van de plant, heester of boom.
Snoeien van bomen, planten en heesters gebeurt vanaf het planten van het jonge groen en gaat het hele leven door.
Snoeien doet je om de gezondheid van de plant, heester of boom tebewaren en om en elegante vorm te behouden. De beste periode om de snoei toe te passen is de periode waarin de vegetatie ontwaakt uit haar winterslaap in maart. Wanneer je echter in deze periode de heesters met lentebloesem zou snoeien, zouden de reeds gevormde bloemknopjes verdwijnen. Daarom is het beter te wachten tot ze bloeien alvorens in te grijpen.
Moet men nu veel bij snoeien of weinig? Alles hangt af van de kracht van de boom, plant of heester. Een korte snoei zal en sterke groei teweeg brengen, terwijl wanneer men een beetje bij snoeit de groei beperkt zal blijven. Zo zal een zwakke heester sterk gesnoeid worden en een groot en krachtige heester nauwelijks wordt ingekort.
Hoe snoeien? Snoei de tak steeds 4 tot 6 mm boven en goed zichtbare knop. Van daaruit zal een nieuwe vertakking ontstaan die gestimuleerd wordt door de snoei. Bij voorkeur bevindt de knop zich aan de buitenkant van de struik.
Gereedschappen: snoeimesje, snoeischaar, takkenschaar, rupsenschaar (snoeischaar vastgemaakt op een lange greep), handzaag, heggenschaar (info: ABC van het snoeien)
Tekening toont de zomersnoei van een 'geleide' abrikozenboom.
Vandaag pikken we in avant-première een film mee in het UGC op de Keyserlei te Antwerpen. "V for Vendetta" noemt het spektakel. Een film van James McTeigue met in de hoofdrollen de bevallige Natalie Portman stoere Hugo Weaving.
In een alternatieve realiteit hebben de Nazi's de oorlog gewonnen en gaat Groot-Brittannië gebukt onder een totalitair bewind. De jonge vrouw Evey wordt van de dood gered door een gemaskerde man, die door het leven gaat onder de naam V. V is charismatisch, een meester in list en bedrog en uiterst bedreven in de vechtkunst. En wat meer is: V voert een guerrillastrijd tegen het regime. Door het opblazen van twee belangrijke overheidsgebouwen en de overname van de staatszender ontketent hij een revolutie. Wanneer Evey de waarheid ontdekt over V's mysterieuze achtergrond wordt ze zijn onwaarschijnlijke bondgenoot in de strijd voor vrijheid en gerechtigheid
De Langdonken in Herselt is gelegen op de overgang van de zandige Kempen naar het lemige Hageland. Heide, hooilanden, wilgenstruwelen, elzenbroeken, bossen, akkers en houtwallen, dit alles kun je ontdekken in de Langdonken. Door de kalk in de bodem is de rijkdom aan planten en dieren in de Langdonken uniek. In de Langdonken vind je nog de Spaanse ruiter. Het is een paarsbloeiend plantje, een distelsoort die enkel groeit op de drassige veengronden. De Spaanse ruiter is een wettelijk beschermde plantensoort. De natuurliefhebber kan daar kiezen uit twee wandelafstanden, 4 km (rode paaltjes) of 9 km (groene paaltjes). Als je dit natuurreservaat wil bezoeken doe je er goed aan om waterdicht schoeisel of laarzen aan te trekken. Honden kunnen mee aan de leiband. Startplaats aan 'de schuur', de materiaalpost van Natuurpunt, gelegen aan de Donkstraat 52 te Herselt.
PieterVé zal vanaf vandaag in een wekelijkse item verslag uitbrengen van zijn peilen naar het motief, het doen en laten van Pedro's fietsonderneming. Later worden ook de route die gevolgd zal worden en de interessante plaatsen die 'op weg naar' worden bezocht in woord en beeld gebracht. PieterVé zal ook in de komende weken op virtiuele wijze de route rijden en commentaar geven over de gereden etappe. Vandaag stapt PieterVé met volgende vraag naar Pedro... " Wat bezielt jou om die lange en lastige fietstocht naar Santiago te ondernemen ?" "Er was eens een tijd Toen ik nog heel sportief (fysiek en mentaal) was lees jong -,liep ik met de gedachte rond om ooit een grote fietsonderneming uit te voeren. Lourdes, Rome, Wenen, Venetië, Compostella waren toen de vrije keuzemogelijkheden en voorop gezette doelstellingen. Door diverse omstandigheden is de uitvoering ervan nooit tot stand gekomen." "En dan nu, op je 'oude' dag ga je de uitdaging wel aan?" "Ik heb lang getwijfeld of het er ooit nog van komen zou. Uiteindelijk heb ik begin dit jaar (2006) beslist dat het een fietstocht naar Santiago de Compostella zal worden " " Wordt het dan een soort van boetedoening? " "Dat ik deze tocht nu onderneem in functie van de sport, als pelgrim uit devotie voor Sint Jacob of om andere geloofsredenen, of de combinatie van de drie, de prestatie blijft uiteindelijk dezelfde. De iets meer dan 2300 km over Belgische, Franse en Spaanse wegen moeten worden overwonnen, dat is een vaststaand feit! "
Kathedraal
" Maar uiteindelijk moet je toch een bepaalde motivatie hebben om die tocht tot een goed einde te brengen? " " Een vroegere (negatieve) gedachte dat ik nooit de 60 jaar zou halen heeft mij er eigenlijk toe aangezet een belofte te maken als wanneer ik de 60 wel haal de een of andere bedevaart zou gehouden worden. " " Dus toch een bedevaart, kan je dan niet beter te voet naar Scherpenheuvel gaan? " " Te voet naar Scherpenheuvel of bedoel je te voet naar Campostella? Neen, mijn besluit vast, met de 60 op mijn actief (eind 2008) doe ik een fiets-pelgrimstocht van Gierle naar Santiago de Compostella. Het sportieve aspect van de onderneming is dan uiteraard meegenomen. Wat ook voornamelijk telt is die ongebondenheid onderweg, niets moet alles kan en met één doel voor ogen, Santiago here we come. Onderweg ook al die bezienswaardigheden visueel meennemen en vastleggen met het digitaaltje. Een uitdaging is het zeker, maar zo af en toe heeft een mens die nieuwe uitdaging nodig, al leg ik deze uitdaging mij zelf op."
Sint Jacob - Jacobus - Saint Jacques
" En wanneer wordt het startschot gegeven Pedro? " " Startdatum is voorzien op 1 mei 2009. " " Dat is nog een tijd van kant... Pedro. Drie jaar voorbereiding, leg dat is even uit." " Drie jaar tijd om te trainen moet voldoende zijn. Uit ondervinding weet ik dat een getraind iemand verder komt dan iemand dat alles op zijn beloop laat en zegt van we zullen wel zien waar we uitkomen. Niet alleen mentaal maar ook fysiek wil ik er staan tegen 2009, het gaat daar op en neer moet je weten en met mijn huidige conditie geraak ik nog net over de brug van de autostrade..." " Onderneem je de toch helemaal in je eentje? " " Tot op heden sta ik alleen op het lijstje, ja. Maar je weet nooit dat ik tegen die tijd versterking krijg, al is het maar een week en worden het mischien nog wisselende metgezellen. Want ik ben toch zo'n kleine maand onderweg en Lewiske maakt zich nu al zorgen, bang dat ik ga vereenzamen zo op mijne alleen. " " Neem je een mascotte mee op je tocht? " " Het symbool van de tocht, een sint jacobsschelp, zal me vergezellen op mijn tocht. Waarschijnlijk ook een i-Pod met muziek van Dire Straits. " " Welke route ga je volgen? " " De tocht zal gereden worden volgens de oude St. Jacobs fietsroute, langs pelgrimswegen. De St. Jacobs-fietsroute zal mijn gids zijn, deel 1 tot in Tours, deel 2 helpt me tot aan de voet van de Pyreneeën en deel 3 tenslotte moet mij tot in Santiago leiden. " " Breng je daarna ook een boek of aparte weblog uit met je belevenissen? " " Neen, dat is zeker niet gepland maar men weet nooit. Alhoewel je zegt daar al zo iets. Bij mijn terugkomst mijn eigen verhaal schrijven, over de tocht en over de mensen die ik ontmoette op die zelfde weg. Kunnen vertellen en schrijven, illustreren met tal van fotos, mijn weblog aanvullen met anekdotes...Maar wat mij vooral boeit zijn de vele herinneringen die ik wil bewaren Weet je wat me nu al deugd doet? " " Ik zou het niet weten Pedro, vertel...." "Dat er nu al collega bloggers zijn die duimen en supporteren..., met nog 3 jaar voorbereiding te gaan..." (wordt vervolgd)
Het uiteindelijke doel: Santiago de Compostella (ES)
Flinke doorgedreven wandeling om de conditie aan te scherpen... De zuid-westgordel van Gierle biedt de wandelaar de mogelijkheid om te onthaasten midden bossen en velden...kabbelende beken, lange brede dreven, weiden, stallen en akkers...alleen in de verte het geruis van de wagens op de autostrade belemmert een totale stilte...diverse vogelsoorten trachten met hun gezang de storing te overroepen...
De Plattebeek en de Oude dijkloop, slingerend door het landschap...
Stal, wachtend op de lente...en de pony's
"Bles" groet de wandelaar, bemerk op de achtergrond de autostrade die het landschap verstoort en het bosrijke gebied doormidden klieft...
Eén van de vele 'stille' kruispunten op de wandeling... naaldbomen, vogels, zand en de pic-nic-tafel...
Het jaar 1948 in woord en beeld, een jaar geplukt uit een eeuw in beeld...
Meer foto's en info uit 1948: klik op het plaatje
1948 (Alone again naturally)
(Gerard Cox)
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar de kachel staat te snorren op vier
Er hangt een lapje voor de brievenbus
En in de tochtigste kieren zit papier
Wij waren heel erg arm en niemand hield van ons
Maar we hadden thee en nog geen tv
Maar wel radio en lange vingers
We gingen nog in bad, haartjes nat
Nog even op, totdat vader zei: "Vooruit, naar bed"
Dan kregen we een kruik mee
Gezichten op 't behang
Maar niet echt van binnen bang
Toen was geluk heel gewoon
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar moeder breit een warme sjaal
En het ganzebord op tafel
stond er de volgende moregen nog helemaal
Ook gingen wij naar 't bos
Daar zijn we toen verdwaald
Van de wag geraakt, carriere gemaakt
Heel die pannekoekensmaak vergeten
En Nederland herrees onder Drees
Fanny Blankers Koen die won vier maal goud in Londen
Als je jokte was dat zonde
De legpuzzle kwam klaar
In het derde vredesjaar
Toen was geluk heel gewoon
Die schooltas bleek het eerste teken
Dat de zaak wal was bekeken
Voor zover je zonder plechtsbesef
Je leven leed, je leven leed
Buiten huilt de wind om 't huis
Maar binnen stond de kolenkit paraat
En de stoep waarop geknikkerd werd
Was het belangrijste stukje van de straat
En Nederland was groot en niemand ging nog dood
En gezelligheid kende nauw'lijks tijd
Bij waxinelichtjes van Verkade
refr.
Moto Guzzi Dondolino 500 bouwjaar 1948 Voor de officiële 'Guzzi-site' klik op de moto.
Emerson 581 A 1948 Wil je meer weten... ...klik de radio aan.
Vandaag aangesloten bij het Vlaams Compostelagenootschap. Mentale voorbereiding voor de fietstrip naar Compostella en daar bij het genootschap vind je alles zo niet veel wat je nodig hebt voor de voorbereiding en de uitvoering. Het genootschap richt zich zowel tot wie vandaag opnieuw naar Santiago trekt, te voet, per fiets of hoe dan ook, als tot wie zich wil verdiepen in de geschiedenis van de pelgrimstocht met al zijn aspecten. Het Compostelagenootschap schrijft het volgende op hun homepage, ik citeer: " Het Compostelagenootschap is een culturele vereniging die open staat voor alle soorten van motivatie: van religieus-meditatief tot sportief-recreatief. Het richt zich in de eerste plaats tot de individuele Santiagoganger. Samen met vele andere Santiagoverenigingen in Europa willen we de oude Jacobswegen in Europa opnieuw tot leven wekken. We geloven immers dat pelgrimeren zowel een weg naar binnen als naar buiten is: een weg om zichzelf beter te ontdekken en een weg om mensen dichter bij elkaar te brengen." Bij een tocht naar Santiago heeft men natuurlijk een hele boel vragen. Het genootschap helpt met de voorbereiding, geeft antwoord op je vragen, het is geen reisagentschap en geeft dus geen kant en klare paketten. Hun ervaring en die van hun leden helpen de nieuwe pelgrim bij het samenstellen van de tocht...
Deze plant, waarvan verscheidene soorten bestaan, is afkomstig uit Zuid-Afrika. De Clivia heeft een donkergroen, riemvormig lang blad en trossen met prachtige, trompetvormige, oranje en gele bloemen die groeien aan 30 tot 40 com hoge bloeistengels. De plant heeft het liefst een temperatuur tussen de 20 en 24 °C, 's nachts tussen 10 en 14°C, in de winter tussen 8 en 10°C. De plant wordt niet graag verplaatst en houdt van een lichte plaats volop zonlicht en ook wat schaduw. In de lente en zomer gelijkmatig vochtig houden, in de herfst en in de winter minder water geven. Tijdens de bloei- en groeiperiode éénmaal per maand mest voor bloeiende kamerplanten geven. Opgelet: water dat onderin de pot blijft staan zorgt voor wortelrot! Snoei de bloemstengel na het uitbloeien. Let vooral op wol- en schildluis. (info: plantencursus)
Om de conditie nog wat aan te scherpen hebben we vandaag een fikse wandeling van 14 km gemaakt rond Meerhout. Gewandeld door de agrarische vallei van de Grote Nete. De Nete kronkelt daar nog vrij (onbedijkt) tussen de velden. Vertrek op de markt van Meerhout met de Sint-Trudokerk als uitgangspunt. Op ons wandelpad komen we tal van bezienswaardigheden tegen...de Monnikenhoeve daterend uit 1718, de watermolen van Meerhout uit 1678, de Prinskensmolen die van 1500 tot 1820 eigendom was van de Prinsen van Oranje, de windmolen van Zittaart is een houten standaardmolen die in 1720 door de abdij van Averbode werd gebouwd en in 1943 overgebracht werd naar Zittaart.
Vier maanden fietsinactiviteit en wat concluderen we? Dat het verval enorm groot is! Reeds na 15 km zat ik al met 'dikke' benen. Mede door de koude wind werd de eersteling van het seizoen een ware kalvarietocht. Maar we hebben door gebeten en de spits is er af. Nu geleidelijk aan opbouwen en eer we een paar maand verder zijn voelen we de trappers niet meer. De opbouw voor de trip naar Compostella is hiermede van start gegaan...
De Looypaal of vossepaal in Vosselaar, een eeuwenoude arduinen scheidingspaal op de grens met Beerse, Turnhout en Vosselaar.
De Duivelskuil in Vlimmeren, natuurgebied 17 ha groot. Op open plaatsen en langs de randen van de naaldhoutaanplantingen vind je nog struikheide. Ook moerasbos, ven, gagelstrueel en natte graslanden tref je hier aan. De oude kleiput is door de jaren heen geëvolueerd tot een natuurlijk ogend ven met veenmos, zonnedauw...het ven evolueert stilaan naar een hoogveen. Amfibieën zoals de bruine en de groene kikker, alpenwater- en kamsalamander zijn in de duivelskuil thuis. De duivelskuil is belangrijk als broedplaats voor roofvogels als de buizerd en de torenvalk. (foto's: PedroÓ)
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
Tijdens de rustpauze op onze wandeltocht van het weekend las ik het volgende over mijn 'koffietic':
Het weer van de voorbije week heeft de Pedro zijn trainingsschema serieus in de war gestuurd.Eerlijk gezegd is het zielig als je een paar keer tijdens een fietstocht de hemelsluizen boven je hoofd krijgt geopend. Enfin Pedro's humeur is er dan ook naar om hem even met rust te laten en hierbij de legende van Sint Jacobus mee te geven. De legende vind je terug op een paar honderd sites en blogs, maar ik kon het niet nalaten om die traditie ook op Pedro's blog te plaatsen... 
Vier maanden fietsinactiviteit en wat concluderen we? Dat het verval enorm groot is! Reeds na 15 km zat ik al met 'dikke' benen. Mede door de koude wind werd de eersteling van het seizoen een ware kalvarietocht. Maar we hebben door gebeten en de spits is er af. Nu geleidelijk aan opbouwen en eer we een paar maand verder zijn voelen we de trappers niet meer. De opbouw voor de trip naar Compostella is hiermede van start gegaan...
