Ik ben 'peizerke', 37 jaar. Peizerke staat voor 'nadenken'... en dit lijkt mij dé plaats om mijn zieleroerselen kwijt te raken. Hopend op wat reacties... want in het dagelijks leven heeft men nauwelijks nog tijd om te praten !
... Als ik denk aan mijn moeder, speelt zich vaak in mijn hoofd af dat ze 'alleen' is. Inderdaad, ze is al lang alleen... maar eigenlijk zijn er best veel mensen die om haar geven. Zo had ze vroeger weinig contact met haar zus, maar nu die (terwijl mijn moeder in Gent lag te wachten op haar hartoperatie) haar man verloren is, hebben ze meer contact met elkaar. Zo belt haar zus zowel 's ochtends als 's avonds en ze komt ook wekelijks langs. Verder zijn er nog mijn broers, die bellen wel veel en komen soms ook langs. Ze wonen een eind verder en het is niet altijd evident om te komen...Ik ben waarschijnlijk meer alleen dan haar...Maar dat is het probleem niet. Vanavond ging ik langs en een vriend van haar was er. Hij wou weggaan omdat ik er was, maar hij mocht niet van mijn moeder. Ze is niet graag alleen... (kan ik héél goed geloven als je zolang in het ziekenhuis ligt...). Ze wil niets van Kerstsfeer rond zich en wil niks vieren. Vandaag dacht ze aan de jonge kinderen die dikwijls een been verliezen door landmijnen. Ze vond het verschrikkelijk voor hen. Ik dacht dat het voor de kinderen die een prothese kregen nog beter meeviel dan voor de kinderen die nooit geen kans kregen hiertoe. Nu, ik ben blij dat mijn moeder aan hen denkt. Het is zo'n sterke vrouw... hemeltje... Ik wou dat ik vroeger veel meer kon praten met mijn moeder. Ik heb mijn vader al verloren toen ik 8 jaar was, en zie daar heel wat van af. Ik had niet echt een goeie band met mijn moeder, omdat ik een speelvogel was en zij altijd maar moest hameren op het studeren. Ik was in haar ogen nooit goed genoeg... Dat heeft me uitermate veel gekwetst... Zo zelfs dat ik nu last heb van die situatie van vroeger... Nu, ik ben heel blij dat ik zoveel kan doen voor mijn moeder. Woensdag nog heb ik witlof in ham klaargemaakt met een heerlijk licht kaassausje. Ze was er zo blij mee en dan heb ik echt zin om te huilen. Dan denk ik soms : zie je wel dat ik de slechtste niet ben...
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
