|
|
|
Van Lier naar Santiago de Compostella |
|
|
15-05-2013 |
Dag 10 : 21 maart 2013 van Anhée naar Dinant en verder naar Tenneville |
Dag 10 : 21 maart 2013
van Anhée naar Dinant
en verder naar Tenneville
Ik sta op om 7h, en breng mijn spullen naar beneden. Ik pak
eerst mijn kar in en ga dan aan tafel, waar het ontbijt klaar staat.
Mevrouw vraagt: Bien dormi? en ik doe mijn verhaal, maar ze hebben er niets van gemerkt, want ze slapen
beneden. Ondertussen komen een paar ouders met hun kinderen binnen. Mevrouw
doet aan kinderopvang. De kinderen kijken verwonderd en mevrouw legt uit aan de
ouders dat ze onderdak verleent aan pelgrims, en dat er dus 's morgens iemand
kan aanwezig zijn. Tegen een van de kinderen die heel verrast kijkt, zegt ze: Tu vois, monsieur mange!
Mijn systeem ligt nog overhoop en ik eet zo
weinig mogelijk. Ik heb trouwens geen zin in eten. Ik krijg een lunchpakket
mee, maar dat houd ik ook heel beperkt. Wel een paar appels.
Bij mijn vertrek wordt er aan de deur een foto
genomen van mij samen met Jacques en de coquille, voor het fotoboek. En dan loopt Jacques
nog een eindje mee, ongeveer 100 m, tot aan de Maas. Vanaf nu ben ik weer
alleen.
Ik loop verder naar Dinant. Jacques heeft
vader abt van de abdij van Leffe laten weten dat er een pelgrim zou komen. Om
11h00 is er mis van de monniken en ik wil die zien. Het valt niet mee: de
diarree is nog niet over, en ik voel mij nogal leeg, maar ik stap verder om op
tijd in Leffe te zijn. Het is tenslotte maar 6 km.
Een beetje vóór de sluis voor Dinant in de
buurt van de abdij zie ik iemand op een bank zitten. Het is een pelgrim,
Johan, die op terugweg is. Nog drie dagen te gaan en hij is thuis. Hij is in
september vertrokken en helemaal te voet naar Santiago getrokken en te voet
teruggekeerd.
Wij praten een kwartiertje, maar moet dan
verder, wil ik op tijd in Leffe zijn.
Even later bereik ik de sluis. Ik steek over
en loop dan de verkeerde richting uit. Een kilometer verder vraag ik de weg en
sturen ze me terug. Ik ben net op tijd terug aan de abdij. Een paar minuten
later begint de mis met een 10-tal monniken.
Na de mis ga ik terug richting Maas en bel
ik Kris op. Ik wacht op haar in een taverne die aan het water ligt, net buiten
het centrum van Dinant. Ik val bijna in slaap. Plots kijk ik op en ik kijk
recht in het gezicht van de kelner, die was komen kijken wat er aan de hand
was.
Uiteindelijk komt Kris aan en we rijden tot
bij haar thuis in Tenneville.
Eerst kijken we of Karl thuis is, want bij hem
mag ik overnachten. Hij is er niet en we rijden door naar haar appartement. Het
is ijzig koud geworden en we gaan vlug naar binnen. Kris doet mijn was. Veel is
het niet, maar alles moet op tijd gewassen worden, want ik heb niet veel bij.
Kris maakt eten klaar, maar mijn eetlust is
nog niet groot en de rest geeft ze mee voor de volgende dag.
Rond 8 uur laat ze Karl weten dat we eraan
komen. Karl wijst mij mijn kamer. En nu terug naar het gastenverblijf, want Thuis
mag niet gemist worden. Ik neem plaats naast de brandende houtvuurkachel.
Daarna praten we nog wat over Santiago, want
Karl is er ook geweest.
Om kwart vóór 22U ga ik naar mijn kamer. Het
wordt een betere nacht dan de vorige.
15-05-2013, 22:18 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 9 : 20 maart 2013 van Namen naar Anhée |
Dag 9 : 20 maart 2013
van Namen naar Anhée
Ik heb mijn wekker gezet op 7h. Ontbijt om 8h.
Ik pak alles in en laad mijn kar voordat ik
de eetkamer binnenga. Mevrouw is druk in de weer en meneer Jean zit rustig aan
tafel.
Ik vertrek richting Dinant. Het is koud en
regenachtig. Ik blijf de Maas volgen. Dat is de route die aangeduid is als de
Santiagoroute, met de nodige markeringen.
Ik heb het zwaar na gisteren en moet
regelmatig stoppen, maar het is te koud om langer dan 10 min stil te staan. In
Profondeville is er een taverne open. Binnen drink ik een kop koffie om mij op
te warmen, maar mijn kar moet buiten blijven.
Ik loop verder langs de Maas via Godinne. In
Anhée aangekomen zoek ik een overnachtingsadres. Het dichtstbijzijnde is in
Anhée, ca. 1 km van waar ik mij nu bevind. Ik bel en kan er gelukkig naartoe.
Het is onverwacht, maar meneer is thuis. Een half uur later kom ik aan. Het is
dicht bij de Maas en ik hoef er niet voor om te lopen.
Op tafel staan veel flessen bier: Meneer
Jacques is voorzitter van de plaatselijke wandelclub en zondag houden ze een
tombola. Ze moeten nog alles voorbereiden. Vandaar al die flessen bier op
tafel.
Ze ontvangen veel pelgrims, vorig jaar 70,
en ze houden een fotoboek bij van alle pelgrims die er zijn geweest. Meneer
Jacques toont mij zijn boek en geeft uitleg bij alle specialekes, zoals een
man uit Helsinki die te voet naar Santiago ging en hier halfweg was, twee
ingenieurs met een zelfgemaakte steekkar met alles erop en eraan: keukentje,
tafeltje, stoeltjes en een gps op zonnepanelen
in totaal 90 kg. Vóór ze in Vézelay
waren, hadden ze al de helft teruggestuurd.
Daarna wijst hij mij mijn kamer en de
badkamer. Ik kan gerust eerst douchen en dan naar beneden komen. Ik neem een
douche en tegen dat ik beneden ben is mevrouw thuis. Ze maakt vlug eten klaar:
spek met eieren. Normaal is er vlees, maar omdat ik onverwacht ben gekomen is
er geen vlees. Ondertussen komen er nog een paar vrouwen om de tombola voor te
bereiden: pakjes maken, nummer opplakken, enz.
De telefoon rinkelt en ik hoor Jacques
zeggen: «Non, mais il y a ici
quelquun qui parle néerlandais», en ik krijg de telefoon
toegestoken. Een Nederlander is op zoek naar een overnachtingsplaats. Die heeft
even geluk gehad, anders was hij nu aan het zweten.
Door de drukte van de voorbereidingen voor
de tombola loop ik er wat verloren bij. Ik kan op de laptop mijn e-mails
bekijken via internet, en daarna kijk ik boven op een kamer naast mijn
slaapkamer naar een mini-Tvtje. Ik hou het niet lang vol en kort daarna ga ik
slapen.
Het wordt een nacht om niet te vergeten:
diarree! Ik ben wel 10 keer opgestaan. Het vreselijkste is nog het doorspoelen:
zoveel lawaai! Ik ben bang dat ik het hele huis wakker maak! Gelukkig is het
toilet vlak naast mijn kamer.
15-05-2013, 22:14 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 8 : 19 maart 2013 van Huppaye naar Namen |
Dag 8 : 19 maart 2013
van Huppaye naar Namen
Om 7h30 sta ik op en begin ik in te pakken.
Mijn tent is nat en buiten regent het nog een beetje. Ik pak alles in terwijl
ik het buitenzeil laat opstaan. Als laatste pak ik het buitenzeil in en steek
het natte zeil in een aparte zak, die ik boven op mijn kar bind. Net op tijd:
Sebastien komt mij roepen voor het ontbijt.
De kinderen moeten naar school en we nemen
afscheid.
Ik volg weer de Ravel, deze keer tot in Namen.
Het is kil en regenachtig, twee keer vallen er zelfs hagelstenen. Terwijl ik
rust neem aan een bank, komen er plots twee pelgrims aan. Het zijn Paul uit Lille (provincie Antwerpen)
en Tilda uit Peer. We praten even en dan trekken ze verder.
Ondertussen begint het te regenen en trek ik
mijn poncho aan.
In Eghezee stop ik even aan het
stationsgebouw te lunchen, want er is
nergens een café open die zijn blijkbaar alleen open in het toeristisch
seizoen. Het gebouw dateert van toen de Ravel nog een spoorlijn was.
Ik heb nog geen overnachtingsplaats voor
vanavond en bel naar een adres uit het boekje 'Via Monastica'. Geen probleem,
maar niet vóór17 uur. Dat is dan ook weer in orde.
Ik probeer goed door te stappen, want als je
stopt, krijg je het heel snel koud. Het is nog 15 km tot in Namen verder dan
ik gedacht had. En de overnachtingsplaats is dan nog eens 4 km onder Namen. Ik
probeer er niet aan te denken en stap door.
In Namen aangekomen ben ik doodop. Het is koud. Dan volg ik de Maas. Vanaf nu
tjsool ik verder. Het is niet meer plezant: kilometer na kilometer tot ik er
ben.
Aan de deur hangt een briefje: bel kapot, kom
maar binnen. Ik sleur mij kar binnen. Mevrouw komt onmiddellijk: de kar is geen
probleem, maar ze moet een beetje aan de kant staan.
Ik neem het hoogst nodige mee naar boven en
ze wijst me de kamer, de badkamer en het toilet. Het is een oud huis met hoge
kamers.
Ik neem een douche en ga naar beneden. De
tafel is gedekt. Haar man, Jean, is er ook. Even later komen haar zoon en zijn
vrouw er ook bij.
Er is ook soep van de drie laatste preien
uit de tuin. Na het eten gaat de zoon en schoondochter weg. Ik blijf nog even
beneden, maar ben zo moe dat ik heel vroeg naar bed ga.
Het is ongeveer 8 uur.
15-05-2013, 22:10 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 7: 18 maart 2013 van Kumtich naar Huppaye |
Dag 7: 18 maart 2013
van Kumtich naar
Huppaye
Vandaag vertrek ik van bij Barbara. Opnieuw
herschik ik al mijn spullen om nog eens zoveel mogelijk achter te laten.
Ik trek langs wandel/fietspaden en weer is het
even ploeteren door de sneeuw tot in Hoegaarden. Daar zie ik twee wegenwerkers:
de ene staat in een put en zegt tegen zijn collega: Die gaat naar Santiago.
Zijn collega kijkt ongelovig. Als ik 65 ben ga ik dat met ex-renners ook
doen, zegt hij.
In Hoegaarden begint de Ravel het is een fietspad, aangelegd op een oude
spoorweglijn.
Aan het begin van de Ravel stop ik even om
iets te eten. De Ravel loopt rechtdoor tot in Namen. In Jogoigne stap ik een
Carrefour binnen. De kassierster vraagt wat mijn plannen zijn en roept meteen
haar collega: Monsieur est
motiver.
Ergens op de Ravel zit een man op een houten
afsluiting. Hij vraagt waar ik naartoe ga. Saint Jacques. Dat zou ik ook
willen doen, het is een droom van mij, zegt hij, maar ik moet voor mijn
moeder zorgen. Dat is al de tweede vandaag die het ook zou willen doen.
Als ik in Huppaye ben, wordt het heel koud. Ik
zie geen mogelijkheid om een overnachtingsplaats te vinden. Net voorbij de
Ravel staat er een huis met een grote beschutte tuin. Ik bel aan en vraag aan
de vrouw die de deur opent of ik mijn tent mag opzetten in de tuin. Geen
probleem, en ze wijst me de weg naar de tuin. Als ik iets nodig heb, moet ik
het maar zeggen.
Ik zet mijn tent op en bel even later nog eens
aan en vraag of ik het toilet mag gebruiken.
Ze wijst me het toilet en vraagt of ik een bad wil nemen. Ze roept haar
14-jarige dochter, die boven zit, en zegt dat ze de badkamer moet vrij maken,
want de monsieur moet zich wassen. Als ik terug beneden kom is alles geregeld
voor de repas. Ze zullen me roepen als haar man thuis is.
Ik ga terug naar mijn tent en kruip in mijn
slaapzak, want het is buiten koud en killig. Gelukkig heb ik een goede
slaapzak, die tot 15°C onder nul nog comfortabel is.
Een half uur later komt haar man, Sebastien,
mij roepen voor avondeten in het Nederlands: hij is geboren en getogen in
Edegem. Ze hebben 4 kinderen: twee zonen
van 12 en 10 en twee dochters van 14 en 5 jaar.
Na het eten praten we nog wat.
De kinderen gaan naar bed en ik krijg een
kus van Constance, de kleinste.
Het regent zowat de hele nacht.
15-05-2013, 22:05 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 3, 4, 5 en 6: 14, 15, 16 en 17 maart 2013 van Nieuwrode naar Kumtich |
Dag 3, 4, 5 en 6: 14, 15, 16 en 17 maart 2013
van Nieuwrode naar Kumtich
s Morgens ontbijt. Ik krijg ook nog een
lunchpakket, water en koffie in mijn thermoskan mee. Herman brengt mij tot aan
het kruispunt.
Bij gebrek aan een goede kaart kies ik voor
de kortste weg: gewoon langs de hoofdweg tot Binkom, vandaar naar Kerkom en dan
naar Kumtich. Ik ben heel blij als ik er ben. Een dagje rust zal me goed doen.
Alexander is een beetje ziekjes, en oma
Griet is er om voor hem te zorgen. Na haar werk komt Barbara thuis.
Het was de bedoeling om één dag te blijven
om wat uit te rusten, maar omdat ik de eerste dag op de kinderen heb gepast en
nog eerst eens naar SA Adventure wil gaan zijn het er twee geworden, en
tenslotte drie omdat ze de derde dag nog een kinderoppas nodig hebben
15-05-2013, 22:00 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 2: 13 maart 2013 van Heist-op-den-Berg naar Nieuwrode |
Dag 2: 13 maart 2013
van Heist-op-den-Berg naar Nieuwrode
s Morgens, na het ontbijt, herschik ik mijn
spullen. Ik wil nu al een deel terug meegeven met Jonas, die me straks terug
naar het station zal brengen.
In de apotheek aan het station koop ik
complete pleisters tegen de blaren. Omdat ik geen goede kaart heb, probeer ik
zoveel mogelijk de spoorlijn te volgen, die tot in Aarschot loopt. Daar
voorbij, in Nieuwrode, heb ik mijn tweede overnachtingsplaats.
Onderweg ben ik mijn Tilley-hoed kwijt
geraakt: die moet van mijn hoofd zijn gewaaid, en doordat ik daaronder nog een
muts droeg tegen de kou, heb ik niets gevoeld. Jammer.
Op de grote markt drink ik nog een koffie op
een terras, waar ik aangesproken word door een man en een vrouw: de man is een
enthousiaste wandelaar. Ze wijzen me de weg naar Nieuwrode.
In Aarschot bel ik het gastgezin op, waar ik
zal overnachten. Ze wonen afgelegen en zullen mij komen ophalen aan het kruispunt van
Nieuwrode; ik hoef enkel op te bellen als ik daar ben.
Enkele minuten later komt een vrouw aan met
de wagen, en vraagt mij heel vriendelijk om mijn kar in haar auto te laden. Ze
was toevallig in het dorp!
Onmiddellijk krijg ik iets te drinken
aangeboden en hun zoon Bert, die aan het koken is, wijst mij de badkamer, waar
ik een douche kan nemen. Als ik terug beneden kom, is de gastheer thuis.
Na het avondeten zoekt Herman, de gastheer,
op het internet adressen van overnachtingsplaatsen in Wallonië bij het Waalse
Santiagogenootschap.
Rond 10 uur ga ik slapen in een heel zacht
bed
15-05-2013, 22:00 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
Dag 1: 12 maart 2013 van Lier naar Heist-op-de-Berg |
Dag 1: 12 maart 2013
van Lier naar Heist-op-de-Berg
Het vertrek begint nogal chaotisch. Ik heb
gisterenavond mijn geloofsbrief en stempelboekje zorgvuldig klaargelegd, maar
kan het nu nergens vinden. Het stempelboekje heb ik nodig om mijn eerste
stempel op te halen in het toeristische informatiebureau in Lier.
Alles uitgeladen en opnieuw ingepakt, maar
nog steeds nergens te vinden. Uiteindelijk besluit ik om zonder te vertrekken.
Het is een witte start! Het heeft tijdens de
voorbije nacht gesneeuwd, en een sneeuwstorm heeft de stuifsneeuw doen
opwaaien. Samen met Mia, die de eerste dag mee stapt, vertrek ik thuis om 8h45.
Aan het bureau van de toeristische
informatie staan Petri, Paul en Dianne ons op te wachten. Bij gebrek aan een
stempelboekje krijg ik een stempel op een kaart van de stad Lier.
De lange tocht kan beginnen. Het is een mooi
begin in de witte sneeuw.
Het was de bedoeling de Nete zoveel mogelijk
te volgen omdat het daar rustig stappen is, maar omwille van de sneeuw, nemen
we de weg die naast de spoorlijn loopt. Dat ziet er beter uit. Althans in het
begin want een halve kilometer verder stopt de weg. Dan moeten we een
wandelpad door het bos volgen, dat helemaal ondergesneeuwd is. Eenmaal erdoor
proberen we opnieuw de spoorlijn te volgen, omdat die een rechte verbinding
vormt met Heist-op-den-Berg, en ik in Houtvenne, een vijftal kilometers voorbij
Heist, een eerste overnachtingsadres heb. Voor Mia komt dat ook goed uit, omdat
ze dan de trein terug naar Lier kan nemen.
We stoppen in Berlaar, dat tussen Lier en
Heist-op-den-Berg ligt. In het oud stationsgebouw drinken we nog een koffie en
als het tijd is voor de trein nemen we afscheid. Terwijl Mia naar huis spoort,
zet ik mijn weg te voet verder richting Heist-op-den-Berg.
Van hieraf probeer ik zoveel mogelijk de
spoorlijn te volgen, maar op een landelijke weg moet ik door een strook waar de
opgewaaide sneeuw dertig centimeter dik ligt.
Rond 4 uur kom ik aan in Heist-op-den-Berg,
maar wel aan de verkeerde kant van de spoorweg. Met mijn kar moet ik eerst een
trap op en dan een trap af, om aan de juiste kant van het spoor te geraken.
Het is nog te ver naar Houtvenne de sneeuw
heeft voor heel wat vertraging gezorgd en zoals afgesproken bel ik Mia, die
mij dan zal komen oppikken en naar Houtvenne brengen.
Ik wacht in café Het Hoekske, waar ik in
het boekje Via Monastica mijn geloofsbrief en stempelboekje vind: ik
had ze daarin gestoken om ze zeker niet te vergeten!
Een half uurtje later komen Mia en Jonas
aan. Zij brengen mij met de auto naar Houtvenne bij Ria. Ria is thuis met de
kinderen, Olivia en Luka.
Als Stijn, haar echtgenoot, s avonds thuis
komt, eten we. Het is heel gezellig en we worden niet afgeleid door een teevee,
want die is er niet.
Stijn speelt gitaar en heeft die avond
repetitie met enkele muziekvrienden. Als de kinderen in bed liggen, praat ik
nog wat met Ria, terwijl Stijn muziek maakt.
Rond 11 uur ga ik slapen op een matras in
het bureau.
15-05-2013, 21:55 geschreven door hendrik
|
|
|
|
|
|
E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|