1965-02-10 Oud nieuws en herinnering Dr.J. G. A. Th. Sala

De krant schrijft 25 jaar na dato

Woensdag 10 februari 1965

Oud nieuws

Eindhoven 10 Februari 1940.

In het Binnenziekenhuis is na een langdurige ziekte in den ouderdom van 72 jaren overleden dokter J.G.A.Th. Sala, rustend geneesheer te Stratum. Dokter Sala heeft in de lange jaren dat hij in Stratum practiseerde (hij woonde in het huis waar nu dokter van Gils is gevestigd) een grote populariteit genoten. Hij telde dan ook een aanzienlijk aantal patiënten, die het zeer betreurden dat hun huisdokter ongeveer tien jaar geleden de pracktijk neerlegde en naar elders ging verhuizen. Na het overlijden zijner echtgenote keerde dokter Sala enkele jaren geleden naar Eindhoven terug om in Stratum zijn laatste levensdagen te slijten.

________________________________________

1965

Herinnering

In het rubriekje "Oud nieuws" kan men vandaag vinden dat het vijfentwintig jaar is geleden dat dokter Sala is overleden, nadat hij al ongeveer tien jaar zijn praktijk had neergelegd.

Hij woonde in het oude herenhuis op de hoek van de Stratumse dijk en de Hertogstraat en ik herinner hem mij als een wat bars uitziende, maar zeer vriendelijke heer.

Ik kwam in die jonge jaren niet zo erg vaak bij een dokter, maar heel goed weet ik nog, dat ik "eerste hulp" kreeg van dokter Sala. Dat moet geweest zijn in de eerste helft van de twintiger jaren Ik zat op de school van meester Jansen (ik zie hem nog heel vaak wandelen) in de Jan Smitslaan en in de klas, meen ik, bij mister van Lier. Voordat de lessen begonnen mocht er altijd een jongetje de klink van de klasdeur vasthouden, totdat de hele meute binnen was. Degene die er eerste was viel die eer te beurt. Het grote genoegen van dat voorrecht ontgaat me nu, maar wat weten wij, volwassenen van de wensen en verlangens van een manneke van een paar turven hoog? Op een gegeven middag was ik als eerste de gang doorgerend, maar de tweede die vlak op mijn hielen zat, gaf me, ongeveer bij de eindstreep, een duwtje opdat ik de deur voorbij zou rennen, maar helaas voor hem en voor mij, duwde hij me met mijn arm door de glazen deur heen, hetgeen me een nogal gapende wond aan mijn linkerpols bezorgde.

De meester ging met me mee naar dokter Sala, die het noodverband legde, wat splinters eruit haalde en (hetgeen ik me het best herinner) me een enorme grote reep chocola meegaf op mijn weg naar het Binnenziekenhuis waar dokter van de Loo me verder hielp op de weg naar beterschap.

Ik heb me enkele weken de vorst van de school gevoeld als ik aankwam met mijn arm in een draagverband: het was immers niet zomaar een ongeluk, maar ik was gewond geraakt binnen de heilige muren van de eigen school.

Ook kreeg ik een grote taart thuisgestuurd: de vader van het jongetje, dat mij in zijn ijver dat zetje had gegeven, was bakker.

Aan dat gebeuren moest ik weer terugdenken toen ik het overlijdensbericht van dokter Sala las.