Kunsthandel Sala

Miss Agnes Cohen.

Men schrijft ons uit ‘s Gravenhage 

Wanneer iemand, correct gekleed, met aangenaam stemgeluid, u op een wandeling over den boulevard vergezelt en het verhaal doet van mooie verre reizen, van Spanje waarover ge droomde, van Frankrijk waarvan ge houdt, wanneer dat verhaal niet te lang duurt, met smaak verteld wordt, licht en kleurig is, dan is daar een bekoring in, even vluchtig als licht, even oppervlakkig- aangenaam als een verzorgde tea in een goed restaurant. Het verkwikt, bekoort en is weer vergeten.

Reizende Engelschen zouden hun dierbare gewoonten ontrouw worden, als ze het maken van vlotte waterverfteekeningetjes achterwege lieten. Lichte aardige kleurtjes, een correct uiterlijk, een met smaak gekozen stadshoekje, een pomp met spelende kinderen; een stil avond pleintje met een lantaarntje, een kerkje, een oud poortje; hier en daar wat avond-figuren als uit een romantisch spel, pratend, samenzwerend of verliefd; een landschap met bergen of heuvelen en een blonde hooge stad, alles even aangestipt en in goeden conversatietoon geschilderd, ziedaar wat zij als regel - en Miss Cohen maakte geen uitzondering daarop - kunnen geven.

Gaat men dit werk een maatstaf aanleggen van scheppend werk, dan is het niet met rede houdbaar. De portretten, die Miss Cohen van Toorop heeft gemaakt, zijn met vlotte bekwaamheid gegeven, maar diepere werking, scheppenden drang moet men niet zoeken.

Een in tegenlicht geziene werkman met eenigszins dieper gaande picturale bedoelingen stelt dan ook onmiddellijk te leur. De typeering van hengelaars aan een vaart (eenige malen herhaalde zij dit gegeven) is - als van een reporter - snel en voldoende van aanduiding.

Nergens echter laat het werk een wat strengere analyse toe, zoodat met de bepaling van de soort kan worden volstaan.

de NRC 11-05-1927