SALA familie Sala - Visino - Pognana - Tavernerio - Roveredo - Pusiano
28-05-2014
Op verkenning in Valbrona en omstreken - reisverslag
Hoi Manuela,
Ik ben gisterenavond teruggekeerd van een heel speciale reis. Voordat je me belde was ik al heel warm ontvangen door Franco Sala en zijn lieve echtgenote. Ik heb ook kennis gemaakt met hun zoon, schoondochter en zuster. Toen je me belde was ik aan het genieten van een heerlijke pasta. De volgende dag ben ik met Franco naar Visino gegaan. Een uur later kon ik terecht in het kerkje San Michele Arcangelo waar onze betovergrootvaders zijn gedoopt. Mevrouw Liliane sprak jammer genoeg geen Engels of Duits en ik spreek geen Italiaans. Zij probeerde me iets uit te leggen over het prachtige altaar. Ik dacht dat ze bedoelde dat het heel oud was. Nadat ik een kaarsje had opgestoken en wat kaarten had gekocht, heb ik afscheid van haar genomen. Ik ben door het oude dorpje gaan lopen door de smalle straatjes, die er volgens mij in 1814 al zo uitzagen. Heel bijzonder vond ik naast het oude huis van de familie Sala een wasplaats waar volgens mij Annonzatia (= Catterina Frigerio) haar was deed. Ik ben teruggelopen naar Valbrona via een bospad langs een berg.
Van Valbrona naar Visino door de vallei
‘s Middags ben ik de andere kant opgewandeld en heb ik het graf bezocht van de broer van Franco, Carlo Sala, de piloot die zo heldhaftig om het leven kwam. Verder heb ik een lange wandeling gemaakt via een pad dat naar beneden liep. Het was prachtig weer en wat in Nederland ondenkbaar zou zijn, ik kwam werkelijk niemand tegen. Toen ik terug was in de Albergo Sala heb ik thee gedronken met Franco. Hij heeft me de documenten en de portretten van de familie Sala getoond. Tot mijn grote verrassing ook de portretten van mijn betovergrootvader en –moeder (=Giovanni Battista Luigi Sala en Jozepha Jacoba Muskeijn). Met enige fantasie kon ik er vaag enige gelijkenis in ontdekken. Franco heeft voor mij een kleurenkopie van deze portretten gemaakt en ik ga ze inlijsten!
Van Valbrona naar Rogorea
De volgende dag regende het stevig en ben ik al vroeg naar Asso gewandeld gewapend in een lange regenjas. De bus naar Bellagio stond al klaar. De buschauffeur was erg behulpzaam, hij wachtte geduldig op mij, want je moet eerst in een café een kaartje kopen. Een prachtige bustocht via erg steile en bochtige bergweggetjes voerde me naar Bellagio. Een prachtige toeristische plaats met Grandeur. Ik heb een boottocht gemaakt naar Menaggio. Het bleef maar regenen, dus ben ik wat gaan eten in een restaurantje. Weer terug met de boot, wat souvenirs gekocht en met de bus weer terug naar de Albergo Sala. Daar stonden Franco, zijn vrouw en zijn zus me al op te wachten met de kopies van de portretten. De volgende dag ben ik naar Como gegaan. Franco heeft me naar het oude gedeelte van Asso gebracht waar een hele grote begraafplaats ligt. Het viel me op dat de Italianen heel wat beter met hun doden omgaan dan bij ons gebruikelijk is, overal bloemen en portretjes van de overledenen, zelfs van de hele kleintjes die maar een dag geleefd hadden. De bus naar Como ging om 11.15u en na weer een mooie bustocht, het was prachtig weer, was ik om 12 uur in Como. Wat een prachtige stad! Er was van alles te doen, want het was zaterdag. Ik heb op een terrasje tegenover de kathedraal wat gedronken, een stadswandeling gemaakt en in het prachtige park vertoefd. Ik wilde eigenlijk met het treintje de steile berg op (=funicolare naar Brunate), maar ik was bang dat ik te laat terug zou zijn voor de bus. De laatste gaat omstreeks 6 uur en daarna is de enige mogelijkheid een taxi te nemen. Maar ik ga zeker nog eens terug, dus dan kan ik alsnog met het treintje naar boven. ‘s Avonds heb ik nog een lang gesprek gehad met de vrouw van Franco.
Van Asso naar Visino via het oude ezelspad
Zondag moest ik weer afscheid nemen van de lieve familie met zoenen en de belofte dat ik zeker nog eens terugkom. Franco bracht me naar het station en hij bleef erbij toen ik een kaartje kocht voor de trein om maar zeker te zijn dat alles goed verliep. Ik wilde Milaan bezoeken omdat mijn vliegtuig pas om half acht vertrok. Jammer genoeg kon ik in Milaan nergens mijn koffer kwijt, dus die moest ik zo de hele tijd met me meezeulen. Ik mocht met mijn koffer ook de kathedraal niet in. Op een gegeven moment werd het zo druk op de Piazza Duomo dat het benauwd werd en ik de bus opgezocht heb naar het vliegveld. Wat ik wel mooi vond in Milaan was de prachtige overkapte winkelgalerij met merkkleding zo duur dat de prijzen er niet eens bij stonden. De reis naar huis verliep verder voorspoedig en om 10 uur was ik weer thuis. Ik heb mooie foto’s gemaakt. Ik bezorg ze je later wel.
