Via mijn zoon ben ik terecht gekomen op seniorennet.be. Hij wist mij ook te vertellen dat het mogelijk was om hier mijn verhalen bij te houden. Normaal gesproken doe ik dat altijd via mijn Microsoft Word, maar het nadeel daarvan is dat ik mijn bestanden wel eens kwijtraak. Zonde voor het nageslacht zei hij. Vandaar dat ik mij dus heb aangemeld voor een blog, zoals dat dan heeft. Ik zou niet weet waar dat blog eigenlijk voor staat. Het klinkt meer als dat je je eten niet lekker vindt. Maar daar zal ik verder niet over uitweiden.
Mijn naam is Karel en ik ben sinds 4 jaar met pensioen. Mijn leeftijd is 66 dus je kan wel concluderen dat ik met de VUT ben gegaan. Op mijn 62e ben ik gestopt met werken. Gelukkig kon dat, want als je de vakbonden & overheid van tegenwoordig een beetje hebt gevolgd had het maar zo kunnen zijn dat ik tot mij 67e had door moeten gaan. Maar genoeg over dit onderwerp. Ik ben met pensioen en ik ben nog lang niet dood. Naar mijn idee zit ik in de voorherfst van mijn bestaan en heb ik gelukkig nog alle energie om wat van deze herfst te maken. Genoeg om over te vertellen trouwens en wel in dit blog. Mijn afdruk in de digitale wereld van het world wide web.
Wat houdt zo'n oude tak nu eigenlijk bezig in zijn pensioen. Meer dan je misschien zou denken. Ik geniet met mijn vrouw van elke dag die we krijgen. Natuurlijk genieten we van elke moment dat we onze kinderen en klein kinderen te zien krijgen. Daarnaast genieten we van ons heerlijke huis waar wij al zoveel jaren wonen. Bij ons huis hoort ook onze prachtige tuin, waar ik met trots over kan praten. Ondanks deze enorm hete zomer ligt deze tuin er uitermate fijntjes bij. De plantjes groeien als kool en onze groentetuin schreeuwt om gerooid te worden. Laatst hebben we nog een rode paprika van de plant gehaald. Het smaakte alsof het bij de groenteboer uit een verse oogst was opgehaald. Het zijn de kleine dingen die ons leven zo compleet en waardevol maken. En daar hoort onze uitgebreide groententuin goed bij.
Tot zover even mijn eerste brief naar het onzichtbare land. U hoort nog van mij.
