Het gaat om precies te zijn om de hippocampus en parahippocampale regio in de hersenen. Dit ontdekte neurowetenschapper Lucia Talamini van de Universiteit van Amsterdam (UvA), in samenwerking met onderzoekers van het AMC en de Vrije Universiteit Amsterdam (VU). De onderzoeksresultaten worden binnenkort gepubliceerd in PloS One.

In een gezonde situatie worden de verschillende onderdelen van een gebeurtenis (bijvoorbeeld mensen, voorwerpen, geuren en locaties) met elkaar verbonden en opgeslagen door gebieden diep in de temporale lob van het brein, namelijk de hippocampus en parahippocampale regio. Deze hersengebieden zorgen ervoor dat wij een gebeurtenis als een samenhangend geheel opslaan en de betekenis ontlenen aan de samenhang tussen de onderdelen. Bijvoorbeeld, wanneer wij een man op straat zien liggen en wij zien iemand hard weglopen met een knuppel dan zullen wij eerder vermoeden dat de man is neergeknuppeld dan dat hij een dutje doet. Wij maken dus gebruik van de context bij het interpreteren van dingen.

In een recente studie toonden de onderzoekers (Talamini van de UvA; Lieuwe de Haan, Dorien Nieman en Don Linszen van het AMC en Martijn Meeter van de VU) aan dat patiënten met schizofrenie minder dan gezonde proefpersonen gebruik maken van contextuele informatie. Deze nieuwe bevindingen zijn van belang voor het ontwikkelen van behandelwijzen voor denkstoornissen in schizofrenie.
Het verminderde gebruik van contextinformatie in schizofrenie komt waarschijnlijk voort uit subtiele afwijkingen van de structuur van de (para)hippocampale regio. Bij schizofreniepatiënten is namelijk gevonden dat de hersencellen in dit gebied minder onderlinge connecties hebben dan normaal. De onderzoekers toonden aan dat dit kan zorgen voor een gefragmenteerde opslag van gebeurtenisinformatie. Hierbij worden de onderdelen van een gebeurtenis wel opgeslagen, maar slecht met elkaar in verband gebracht. De gedachtegang van patiënten wordt daardoor meer geleid door individuele voorwerpen, personen of concepten dan door het verband tussen verschillende stukjes informatie.

Schizofrenie is een ziekte met ingrijpende gevolgen voor de patiënt, die vaak levenslang psychiatrische zorg nodig heeft. De behandeling ervan in Nederland kost meer dan een half miljard per jaar, wat het de duurste psychiatrische ziekte maakt na depressie.

Het onderzoek draagt bij aan een ommekeer in het denken over schizofrenie. Sinds de jaren vijftig is veel nadruk gelegd op een neurochemische dysfunctie in schizofrenie; één van de signaleringsmoleculen in het brein, dopamine, zou in verhoogde mate aanwezig zijn. Deze ‘dopaminehypothese' werd met name ingegeven door de toevallige vondst van de eerste antipsychotica die de werking van dopamine bleken te remmen. Het onderzoek aan de UvA maakt aannemelijk dat een afwijkende structuur van een deel van de hersenen verantwoordelijk is voor een belangrijk probleem in de informatieverwerking bij patiënten met schizofrenie. De structurele afwijkingen lijken al voor de geboorte te ontstaan en krijgen een steeds prominentere rol in theorieën over het ontstaan van de ziekte en de bijbehorende symptomen.

 

 

Bron: Universiteit van Amsterdam