Een onderwerp waar ik alle kanten mee uit kan , hoe gaat men hier op reageren ? neen geen zedepreken hoor maar een antwoord op een kortelings gestelde vraag waarop ik ben "beginne "op na te denken , het geen dan weer niet zo goed voor een "oude denker filosoof " maar we gaan het kort houden en vraagtekens aan u overlaten zodat ook u er eens over kunt denken ..........Die op de foto stelde mij de vraag ..... 't was precies nog 'n en hechte van voor den oorlog ....... die pastoor maar het gesprek was " seriuse "
............. die brengt de " the indian summer " Dat laatste stukje zonder kommer Al is het in de tiende maand toch is de zon nog niet versmaad Zij geeft haar licht aan 't herfst gebeuren en brengt het bos in kleuren Van eikeldop, tot kastanje rood van beukennoot tot bessen rood . Een dwarelend blad doet zijn laatse vlucht Legt zich op het bruin tapijt en zucht Maar het is geen treurnis dat het meent zijn taak is volbracht , en het nieuwblad gespeent Zo heeft ook deze maand haar mooie dagen die kleur en geuren dragen Roest bruin en goud geel de tover is de herfst zijn deel .....................
Het morgen klokje wekt met helder lied De mens die donkere nachten sliep het zingt de hymne aan de herboren dag met hem die eens temeer hem zag
Kijk hoe het zwart graniet zo wit omkuift gestreeld word door het gouden schijn de schooheid schenkt aan de azuur blauwe hemelzijn
Hoe schrijnend is mijn onmacht bij die dingen hoe pijnlijk dat ik geen woord kan vinden Om als de vogels kweelend te danken , Danken voor die mooie morgend vree .
Zo was ik nog even terug aan het denken toen mijn vrouw en ik in het zieken huis lagen na een aanrijding , en dacht aan die engelen van de nacht die gaven licht en toch bleef hun kaarsje branden ...... aan de verpleegsters van die stonden .
Het legioen der witte engelen
In een kluwen van kronkelende nevels in een waas van vernieling en bloed kwamen handen uit witte wezens en ogen vol liefde gloed
Van de zwarte nacht tot het krieken van de dag gewapend met streelende handen en lieve lach vecht U met wat mensen leed bracht leed ongemak en pijn heelde u zo zacht
Met ogen vol van liefde en ongedwongen goedheid bracht u in bange harten , een warme moederlijke vree vertrouwen en zin voor verder leven , met eigen moed de liefde voor het leven dragen jullie met je meee
Oh Heer, wij danken U voor het engelen legioen die u ons zond , uw engelen van de nacht Uw cherubijnen die ons in de dag van pijn ontdoen voor allen die hielden voor ons de wacht
Dank Legioen der witte engelen die doorliefde weer leven geven dank u schimmen van de nacht dank u allen voor uw zorgen .
Maar daar zijn wij terug door gekomen zij gaven weer licht van hun kaarsjes .
Mijn beste vrienden even weg geweest ..... neen niet in vakantie thuis werk , geprofiteerd van het weer om wat schilderwerken te doen de "boel " moet ge toch ook onderhouden hé ,en in den tuin begint ook al de herfst kuis van snoeien en knippen zo peterke weet wat doen , maar nu toch weer even naar mijn blokske ; ik weet niet wie aan huis komt maar ik schrijf voor ieder en voor me zelf als ik zo aan het klussen ben , dan kan ik aan veel denken over toen en nu , over grote en kleine problemen , maar wie leest al deze bedenkingen?......... zo als het volgende . Parijs .
Een vreemde in de stad .
Stad van licht vol duisternis stad vol van doode mensen stad vol schijn en ergernis stad van nooit vervulde wensen
Stad met straten vol rollend staal stad vol weelderig klater goud stad met kontrasten zonder paal stad die niet van mensen houd
Ratelend vloeit de mensen zee in het binneste van haar schoot en braakt ze in wezenloze vree als buit weer op als schroot
Staal beton pompuis gedoe hun ogen staren , zij zien het niet Moderne tijden , vervlogen roem verdwijnt voor hen in 't helse niet
Zij zoeken in de duistere nacht de rust , de vree van een goedig woord ze lopen , rennen weenen zacht maar de stad heeft hen vermoord .
Vandaag 21 september de herfst doet zijn intrede en schenkt ons duizende juwelen , parelsnoeren geweven door vlijtige pootjes met een gerafineerde zekerheid en acobatie , wat is het prachtig eens het resultaat te zien , van die duizend mistparels die als diamantjes fonkelen in de vroege herfstzon ; Mens maak eens één minuutje vrij want zo iets kunt je niet kopen .....................ik vond ze deze morgen in de tuin en bracht ze mee voor U .
Rijden is plezant , rijden is plezant , rijden op een karreke met vier wielen ......... en maar zingen en genieten van de "oude wijven zomer " groot en klein een waar festijn .
Onder Moeders paraplu zaten eens twee kindjes Anneke en Janneke dat waren dikke vriendjes en de regen deed van tik tak tok .......en de klompjes van klep klap top ........ zo klonk het liedje in de " papschool "weet U het nog ?
Ik zag hem weer , de oude philosoof op de stenen bank,bij 't Romaanse kerkje verdiept in zijn Gods geloof . Met natte ogen turend , naar het oude zerkje zijn lippen prevelden , de verzen uit zijn geest van hoe het vroeger was geweest . De speelse lach om zijn mond Was als een spiegel van zijn ziele grond. Het is als een spelende wind die tekent met de zon en het loof der bomen , dansende nimfen op gras en grond . Hoe fijn te luisteren naar zijn dichterlijk woord Over , hoop , liefde en te leven hoe het hoort over kwaad en gramschap en mensen haat , over de duivel en het werelse kwaad , over de bakker , de boer of de speelse hoer . Niet zelden roept hij de schipper terug naar zijn roer " Doe zo als ge zijt " leef zo als de Heer u schiep, want eens zal hij u vragen , over welke weg gij liep Was het enkel om uw eigen lief behagen of hielp u ook anders lasten mee te dragen ? Uren zou ik nog kunnen luisteren naar die oude philosoof die in zijn hart "God " in de mensen looft .
Neen het is niet de halverman , maar de schoenmaker van Bokrijk , als ik hem zo bezag begon mij een versje zich te spinnen .......
Herfst , Kan de herfst ook somber stemmen ? Doet hij niet de jaren tellen De herfst van het leven waar wij angst op kleven . Is alles nu gauw voorbij of brengt hij nog een rijp getij Zijn de dagen nu enkel nog verdriet en pijn ? of kan het ook nog vreugde zijn . Het is de tijd dat men warmte zoekt en geborgenheid voor zijn" IK " opdoet De tijd van samen leven zich mekaar de handen geven weg de tijd van zelfzucht en beheer het doel van de jaren van weleer. Leer rijp en ouder nu te "zijn " een begrepen liefde , een kusje klein Verdrijft de zwarte dagen die overkomen als regenvlagen achter de wolken schijnt immers altijd de zon Maak uw huis waar het begon Een tempel voor een mensen ziel waar eens je hart op viel ;
