Bij ons vieren wij Moederdag , Moeder het mooiste woord op aarde. Moederdag ! Mijn grote vreugde zou zijn te kunnen vertellen, vertellen aan de mensen over , hoe een gewone man , de liefde voor de geest van zijn moeder tot een werkelijkheid is gekomen . Een liefde gegroeid uit een diep denken , over het alles omvattende leven , het leven dat toch steeds groeit in de schoot van een vrouw , of ze nu wit, zwart , geel bruin , of koolzwart is, steeds is het een vrucht van nieuw leven , een nieuw leven,.Niets komt tot iets ; als het niet de warmte van een schoot heeft gekend : en in barens weeen is gespeend. Het zijn de vreugde , de liefde en de pijn ; die zin aan het leven geven , en de misteries van zijn leven beter doen begrijpen , is het niet wonderbaar ; dat mensen steeds grijpen naar de hand van hun moeder , wanneer er nood is of leed ; wat zijn wij zonder haar troostende woorden , wat zijn wij zonder haar vreugde , zonder haar liefde .Wat zonder pijn ? hoe zouden wij het geluk van het leven kunnen begrijpen zonder al deze , Daarom zal een hart dat weent, zijn tranen drogen aan "de bron ". Zijn ogen zullen weer gaan stralen , en door zich te geven aan andere , zal zijn hart weer gaan slaan , door de glimlach van zijn Moeder , deze staling zal hem eeuwig doen leven ; Daarom is "De moeder " het leven van de gemeenschap .......;
Sorry ik was even aan het weg deemsteren maar daar om die bloemen voor alle Moeders ; Peter .
Regen in de stad........ Ook bij regen kan" het stad "er schoon bij zijn .... al is het dan wel anders Een kille , veregende stad Onder een bol geslagen regenscherm Zoeken twee mensen wadend een pad tussen plassen en modder berm; Koud verstijfd staan terrasstoelen tegen hun tafeltje gedrukt dicht bij mekaar om't nat niet tevoelen Hun ruggen voor de buien gebukt. Een stads duif trippeld dik gepluimd door het weerspiegelend nat haar donkeren schaduw, slecht geluimd Pikt nu lings , dan rechts maar wat . Ongelukkig staan gebouwen en torens zich te spiegelen vervormd en onthuts , in het nat , te wiegelen . Wat zijn wij toch veel mooier in het gouden zonnelicht dan nu met onze natte knoken zo vol jicht . . Toe klokken roept de lente zon !...... maar "Roeland" zucht ....als ik maar kon en weer stoomt de regen neer op mens en dier en oude steen als wilt hij ons knetterend tergen om ons verweer ons verkillen tot op het been Maar niets zal het u baten Weldra moet gij ons verlaten gij "oscar " der natte winden en... dan zullen wij een fijn terrasje vinden .
dat was even een tourtje in de veregende stad groetjes tot kijk . Peter .
