Het morgen klokje wekt met helder lied De mens die donkere nachten sliep het zingt de hymne aan de herboren dag met hem die eens temeer hem zag
Kijk hoe het zwart graniet zo wit omkuift gestreeld word door het gouden schijn de schooheid schenkt aan de azuur blauwe hemelzijn
Hoe schrijnend is mijn onmacht bij die dingen hoe pijnlijk dat ik geen woord kan vinden Om als de vogels kweelend te danken , Danken voor die mooie morgend vree .
Zo was ik nog even terug aan het denken toen mijn vrouw en ik in het zieken huis lagen na een aanrijding , en dacht aan die engelen van de nacht die gaven licht en toch bleef hun kaarsje branden ...... aan de verpleegsters van die stonden .
Het legioen der witte engelen
In een kluwen van kronkelende nevels in een waas van vernieling en bloed kwamen handen uit witte wezens en ogen vol liefde gloed
Van de zwarte nacht tot het krieken van de dag gewapend met streelende handen en lieve lach vecht U met wat mensen leed bracht leed ongemak en pijn heelde u zo zacht
Met ogen vol van liefde en ongedwongen goedheid bracht u in bange harten , een warme moederlijke vree vertrouwen en zin voor verder leven , met eigen moed de liefde voor het leven dragen jullie met je meee
Oh Heer, wij danken U voor het engelen legioen die u ons zond , uw engelen van de nacht Uw cherubijnen die ons in de dag van pijn ontdoen voor allen die hielden voor ons de wacht
Dank Legioen der witte engelen die doorliefde weer leven geven dank u schimmen van de nacht dank u allen voor uw zorgen .
Maar daar zijn wij terug door gekomen zij gaven weer licht van hun kaarsjes .
Mijn beste vrienden even weg geweest ..... neen niet in vakantie thuis werk , geprofiteerd van het weer om wat schilderwerken te doen de "boel " moet ge toch ook onderhouden hé ,en in den tuin begint ook al de herfst kuis van snoeien en knippen zo peterke weet wat doen , maar nu toch weer even naar mijn blokske ; ik weet niet wie aan huis komt maar ik schrijf voor ieder en voor me zelf als ik zo aan het klussen ben , dan kan ik aan veel denken over toen en nu , over grote en kleine problemen , maar wie leest al deze bedenkingen?......... zo als het volgende . Parijs .
Een vreemde in de stad .
Stad van licht vol duisternis stad vol van doode mensen stad vol schijn en ergernis stad van nooit vervulde wensen
Stad met straten vol rollend staal stad vol weelderig klater goud stad met kontrasten zonder paal stad die niet van mensen houd
Ratelend vloeit de mensen zee in het binneste van haar schoot en braakt ze in wezenloze vree als buit weer op als schroot
Staal beton pompuis gedoe hun ogen staren , zij zien het niet Moderne tijden , vervlogen roem verdwijnt voor hen in 't helse niet
Zij zoeken in de duistere nacht de rust , de vree van een goedig woord ze lopen , rennen weenen zacht maar de stad heeft hen vermoord .
