Het is zo stil aan de tijd van gaan ....... de zomer is gegaan , de lange dagen zijn gegaan we worden zo stilaan klaar gemaakt om in onze wintervacht te kruipen en eens te denken aan die ook zijn gegaan ........ we zien stilaan mensen met schrobber en emmer aftrekken naar de kerkhoven om...... ja het was vroeger zo ,de rustplaats van hun geliefden eens een beurt te geven en zo zag ik op een druilige dag in laat october .
Nevelslierten .......
Slierten nevels bewegen zich langzaam rond wazige gedaanten met kuis alaam Zij groeten devoot andere passanten Die schrijden naar de plaats der verwanten Ze zijn rustig kalm en ingetogen Hun lijven liggen krom gebogen Schobben het grauw graniet Van hen die hun reeds verliet Hun handelen is als een oud gebed door traditie in hun geest geprent Weldra vieren wij de dag der doden en word ons weer de kans geboden Om even met hen in gedacht te leven Hen vergeten liefde weer te geven Een traan van diep in het oog Welt zich naar omhoog Zijn het druppels van de dauw? de ik weg veeg me mijn mouw ? Of is het een traantje van berouw Men kijkt rond .....er word gezwegen Men plant een bloem , en vraagt een zegen voor zij die gingen voor zij die bleven ........... gedaanten verdwenen in de nevel zoals zij kwamen ........uit den hemel .
Een dansje met Sneewitje ..... een kinder droom van toen wij ......al grotere..
Verdraaid , ik zou ook soms een kabouter willen zijn ........zo echt genieten ......
Voor zij die me hielpen het balet der elfjes !!!!besten dank
daar gaan we
