Oud . . . en weg er mee . . . wat denkt U als men ziet hoe zestigers en . zeventigers worden geveld ? ? ? ? wat flits er door het hoofd . . . . hoeveel winden en stormen hebben zij getrotseerd ? ? ?
wat hebben zij gezien in al die jaren , en wat gebeurd er nu met hen ? ? , ja al hun warmte hebben zij opgespaard en gaan ze terug geven aan de menskes , gezelligheid brengen aan de open haard . . . zij hebben hun taak volbracht
en ziet een nieuwe generatie treed aan en de lente brengt mooie bloemen langs die waterkant .
Tot daar een paar blz. uit mijn boek " Oorlogherinneringen " van een kleine jongen die groot werd die dan op het einde van die oorlog dan als oorlogsvrijwilliger naar Engeland trok en dienst nam in in de R.A.F. Royal air Force .Over die oorlog kan ik blijven vertellen maar wie luistert er mee ???? morgen Vrijdag 13 mei veel geluk er mee ! ! ! !
. . . . . . en het was in een brandend en rokend Mortsel dat ik in de gruwel werd gestuurd . . . overal doden , verhakkelde mensen ; die werden geëvacueerd of afgevoerd ....... alles wat in mijn jong mens zijn , diende worden weg gecijferd , hier was het helpen met wat wij hadden , met wat ons werd terbeschikking gesteld , een chaos die mij , mijn verder leven is bijgebleven . de ganse nacht werd door gewerkt en getroost en gelopen verzorgt en gespalkt ; om dan in de late nacht door te brengen in een gebombardeerd huis , dat als hulppost was ingericht , het huis van dokter Geerts aan het oude gemeentehuis . Wat er toen in mij omging was moeilijk te beschrijven , maar op die nacht ben ik wel een paar jaar ouder geworden in het relativeren van wat oorlog is , het beeld van die brandende huizen , het over en weer lopen van zoekende mensen , het leed van ouders op zoek naar hun verloren kinderen , het doel loos voort schrijden van in verband gehulde gekwetsten ,op zoek naar . . . . . . . God weet wat , en dan die nacht waar het geluid van slaande kapotte ramen en deuren de angstige stilte doorbraken terwijl een stinkende reuk van verbranding ons pijn in de neus deed ,, neen nooit heb ik dat vergeten . . . . het maakte me plots iemand anders ? Ik beleefde een verdriet van haat en liefde , een verdriet van medevoelen voor de slachtoffers een haat tegen geweld en onrecht . Waarom zoveel leed ; voor niets ! Het was moeilijk voor een jong Rood kruis kadet , zo in eens onder gedompeld te worden in de werkelijkheid van het slachtveld van Henri Dunant .
Dienen ???? een woord dat reeds vroeg in mij was doorgedrongen het was de leuzen van de "rood kruis" kadetten onder de oorlog , wij werden bij gebracht hoe en wat er diende gedaan in geval van dienst getoon bij eventuele rampen bombardementen ? Het E.H.B.O. pakket de eerste hulp bij ongevallen . Was een onderdeel van deze onpartijdige jeugd groep toegelaten door de bezetter en in overeenkomst met de Internationale conventie van Genève . en zo werd ik na een paar maanden "Brancardier " en klaar gestoomd voor .............. het was in 1941 de eerste grote actie was 2 mei 1942 de ramp van Tessenderloo 250 doden en verschillende honderden gekwetsten bij een ontploffing in de fabriek van "Des Produits Chimique de Tessenderloo " niet alleen de fabriek maar heel het dorp was verwoest , grote hulp acties werden op touw gezet en gelden ingezameld , mijn eerst actie met de collecte bus . Maar de goed florende jeugd organisatie werd in 1943 door de bezetter dan toch verboden werdt verboden . Punt ander lijn , ............
De " Rood Kruis soldaat " In 1943 werd de strijd alsmaar grimmiger, de propaganda aan de eene zijde en de bombardementen aan de andere zijde ? Zo was begin april van dat jaar dat ik mijn vuurdoop als brancardier en estafette van de eerste mobiele ploeg zou krijgen , op die namiddag het volgend comuniqué " Op 5 april 1943 verschenen bij klaarlichten dag boven het Antwerpse Mortsel een groot aantal zware amerikaanse bommenwerpers ? Hun doelwit was " De Erla-fabriek "een herstellangs plaats voor Duitse jachtvliegtuigen , de geviseerdebommen werd een bommen tapijt , de bommen misten hun doel en zaaiden dood en vernieling onder de burger bevolking 936 mensen vonden de dood waaronder 200 kinderen weer eens een resultaat van die beestige oorlog , een oorlog voor wie voor wat ? ? Voor het recht op leven voor alle volkeren , want in feite zijn het niet de mensen of volkeren die strijden tegen mekaar , maar regimes die het goede verdreven en het slechte aan moedigen .
Het gebeurde meer en meer dat alle transport werd gecontroleerd langs de weg om de smokkelaars te onderscheppen het gebeurde daar een "controleur " en een " gendarm " dit in de eerste jaren maar" nen belg "kan zijn plan trekken hé ;
De eerste maanden ging het nog al van de hand ieder had zowat zijn eigen voorraad , maar na de eerste winter begonnen we toch al uittekijken waarmee we ons rantsoentje zouden kunnen aanvullen , met vereende krachten werd een braakstuk liggend land onder de hand genomen en bewerkt ; de oude Brabantseboer kwam boven bij ons "Pa" groenten en aardappelen werden geteeld tot zelfs een plekje graan deed ons boer worden ? Mama met haar geitjes , zorgde voor melk en de bokjes voor vlees . konijntjes gefokt , ieder kreeg zijn job , en ik kan u zeggen zo een dertig konijen is geen klein bier , een hoop gras en hooi dienden te worden aan gesleept , na schooltijd was er altijd wat te doen ; om een dikkere boterham moest er wat worden gedaan want de "Winterhulp ". . . . dat was van de nieuwe orde , van "den Duits " en daar moesten wij niets van hebben zo werd het ons ingeplant . . . .
. . . . . . en toen begon voormij als jong ventje de oorlog , met al zijn verschrikking , angst , avontuur en man worden , een versnelde cursus om door oorlog volwassender te worden , van die vier jaar pende ik "mijn memoires " samen en wil ik wel een paar bladzijden tot de uwe maken ........... ik hoop dat het u er iets in vind van hoe het alles kon in die tijd . . . ....
Tot daar een paar blz. uit mijn boek 
. . . . . . en het was in een brandend en rokend Mortsel dat ik in de gruwel werd gestuurd . . . overal doden , verhakkelde mensen ; die werden geëvacueerd of afgevoerd ....... alles wat in mijn jong mens zijn , diende worden weg gecijferd , hier was het helpen met wat wij hadden , met wat ons werd terbeschikking gesteld , een chaos die mij , mijn verder leven is bijgebleven . de ganse nacht werd door gewerkt en getroost en gelopen verzorgt en gespalkt ; om dan in de late nacht door te brengen in een gebombardeerd huis , dat als hulppost was ingericht , het huis van dokter Geerts aan het oude gemeentehuis . Wat er toen in mij omging was moeilijk te beschrijven , maar op die nacht ben ik wel een paar jaar ouder geworden in het relativeren van wat oorlog is , het beeld van die brandende huizen , het over en weer lopen van zoekende mensen , het leed van ouders op zoek naar hun verloren kinderen , het doel loos voort schrijden van in verband gehulde gekwetsten ,op zoek naar . . . . . . . God weet wat , en dan die nacht waar het geluid van slaande kapotte ramen en deuren de angstige stilte doorbraken terwijl een stinkende reuk van verbranding ons pijn in de neus deed ,, neen nooit heb ik dat vergeten . . . . het maakte me plots iemand anders ? Ik beleefde een verdriet van haat en liefde , een verdriet van medevoelen voor de slachtoffers een haat tegen geweld en onrecht . 
Dienen ???? een woord dat reeds vroeg in mij was doorgedrongen het was de leuzen van de "rood kruis" kadetten onder de oorlog , wij werden bij gebracht hoe en wat er diende gedaan in geval van dienst getoon bij eventuele rampen bombardementen ? Het E.H.B.O. pakket de eerste hulp bij ongevallen . Was een onderdeel van deze onpartijdige jeugd groep toegelaten door de bezetter en in overeenkomst met de Internationale conventie van Genève . en zo werd ik na een paar maanden "Brancardier " en klaar gestoomd voor .............. het was in 1941 de eerste grote actie was 
De " Rood Kruis soldaat "
. . . . . . en toen begon voormij als jong ventje de oorlog , met al zijn verschrikking , angst , avontuur en man worden , een versnelde cursus om door oorlog volwassender te worden , van die vier jaar pende ik "mijn memoires " samen en wil ik wel een paar bladzijden tot de uwe maken ........... ik hoop dat het u er iets in vind van hoe het alles kon in die tijd . . . ....
