In December 2014, the European Space Agency’s (ESA) Venus Express probe was purposefully sent to its death in the atmosphere of Venus at the end of its mission. Now, scientists have revealed some of the science returned from that fatal plunge – and the results are truly fascinating.

The dip into the Venusian atmosphere began in June 2014. The spacecraft, which launched in November 2005, was nearing the end of its mission. With limited fuel available, scientists decided to make the most of a unique opportunity to probe unexplored regions of Venus, namely its upper atmosphere and its poles. The findings from this finale have now been published in the journal Nature Physics.

"None of Venus Express' instruments were actually designed to make such in-situ atmosphere observations,” said lead author Ingo Müller-Wodarg of Imperial College London, UK, in a statement. “We only realized in 2006 – after launch! – that we could use the Venus Express spacecraft as a whole to do more science."

What these results reveal is that parts of Venus are much, much colder than expected. The average temperature on Venus makes it the hottest world in the Solar System, with its thick atmosphere trapping heat and giving rise to scorching temperatures of 460°C (860°F) on the surface.

But measurements taken by Venus Express at an altitude of 130 to 140 kilometers (81 to 87 miles) above the surface have revealed the atmosphere near the poles has temperatures far below that on Earth. In fact, the polar atmosphere on Venus drops to -157°C (-251°F), which is 70 degrees colder than expected. It is also 22 to 40 percent less dense than thought.

"These lower densities could be at least partly due to Venus' polar vortices, which are strong wind systems sitting near the planet's poles,” said Müller-Wodarg. “Atmospheric winds may be making the density structure both more complicated and more interesting!"

^{Venus Express used the atmosphere of Venus to slow its velocity, known as aerobraking. ESA/C. Carreau}

Another interesting finding was that the polar region is dominated by something known as atmospheric gravity waves. Don’t be fooled by the name, though; these are nothing to do with the more widely-known gravitational waves. Instead, atmospheric gravity waves are ripples in the atmosphere that travel vertically, from low to high altitudes, as the density decreases. We actually have some of these on Earth.

Venus Express found that there were atmospheric waves originating from the upper cloud layer on Venus, about 90 kilometers (56 miles) above the surface. In addition, larger-scale waves caused by the planet’s spin, known as planetary waves, were also found to be present.

To make these findings, Venus Express was required to perform aerobraking maneuvers, using the Venusian atmosphere to slow the spacecraft’s velocity. And this maneuver could have implications for the European Trace Gas Orbiter, currently on its way to Mars, which will use a similar technique to measure the composition of various gases in the Martian atmosphere.

Venus Express may have died a fiery death more than a year ago, but results from the mission are still turning up some surprises. And with Japan’s Akatsuki mission recently beginning its own science mission around Venus, it's clear there is still much to learn about the second planet from the Sun.

{ http://www.iflscience.com/ }

Zeg jij nee tegen een chip in je brein waarmee je sneller kunt denken en werken? Wil jij geen sterkere ledematen als je eigen armen en benen versleten zijn? Zeg maar jawel, want ook jij wordt een cyborg!

Een cyborg is gedeeltelijk mens en gedeeltelijk machine. Al vanaf het begin van de Science Fiction films en series zien we regelmatig cyborgs op het witte doek. RoboCop is een cyborg, Iron Man is cyborg en Darth Vader uit Star Wars is ook een cyborg. In de toekomst lopen we cyborgs misschien wel gewoon tegen het ‘lijf’ op straat. En wie weet.. worden we er zelf een, zodat we nét wat beter kunnen denken, werken, ons voortbewegen en bouwen. Die toekomst is nabij, want cyborgs zijn al volop in de maak!

Nieuwe organen, pacemakers en gerepareerde zintuigen
De wetenschap komt steeds met nieuwe dingen om ons lichaam sterker en beter te maken. In principe wordt het nu alleen nog voor medische doeleinden gebruikt, bijvoorbeeld als je hart niet goed meer werkt of als je invalide bent. Je krijgt dan een pacemaker of een prothese. Op dit moment wordt er ook gewerkt om nieuwe organen te maken voor mensen waarvan het eigen orgaan niet (meer) goed functioneert. Voor die kunstorganen worden synthetische stoffen gebruikt die vervolgens in het lichaam geïmplementeerd worden. Een stukje kunststof smelt samen met het lichaam en het lichaam kan er langer tegenaan. Verder is er voor slechthorenden en doven de Cochlear en zijn wetenschappers aan het werk om blinden elektroden in het netvlies te geven waardoor ze weer kunnen zien. Met de wetenschap kunnen we dus flink aan het lichaam en de zintuigen sleutelen. Alleen ben je dan niet meer alleen mens; je bent deels gefabriceerd en dus een cyborg.

Protheses besturen met je brein
Zo leven er al duizenden mannen en vrouwen met een pacemaker bij hun hart. En krijgen mensen die bijvoorbeeld door een ongeluk een deel van hun been of arm kwijt zijn een prothese. Protheses zijn steeds minder goed van een echte armen en benen te onderscheiden. Sommige protheses smelten zelfs helemaal samen met het zenuwstelsel, waardoor de drager ze kan besturen met het brein. Gewoon alsof het een eigen arm of been is, met eigen bestuurbare vingers en tenen. Natuurlijk is bewegen nog niet zo gemakkelijk en soepel als bewegen met een echt menselijke ledemaat; het begin is gemaakt en dat betekent ook geen fantoompijn meer in de toekomst!

Jesse Sullivan leert zijn bionische prothese te besturen – DEKA Research and Development & The Rehabilitation Institute of Chicago

Voor de mensen die liever geen stalen arm aan hun lichaam laten monteren, is er een robot die je kunt besturen met je eigen gedachtes via een chip in je brein. De mogelijkheden door deze uitvinding zijn werkelijk eindeloos, want als we in de toekomst organen, weefsels, huiden etc. kunnen namaken, kunnen er levensechte robots gebouwd worden die je gewoon zelf kunt besturen via een ingebouwd chipje. Eigenlijk hoef je dan zelf niet eens meer de deur uit, als je daar geen zin in hebt.

Verlamde vrouw bestuurt robotarm met haar gedachtes – Nature Videos

IRON MAN OP WK 2014

Hersenonderzoeker Miguel Nicolelis maakte net zoals Iron Man een exoskelet. Hierin kon een volledig verlamde man het WK voetbal in 2014 aftrappen door het exoskelet te besturen met zijn brein.

Beter met meer vingers
Natuurlijk willen we wél zelf blijven bewegen en de deur uit gaan (meestal dan). Kunnen we dan misschien béter bewegen met wat elektronische toevoegsels? Met een pacemaker, prothese of robotarm verleg je namelijk niet de grenzen van de mens. Een robotarm is dan wel sterker dan de arm van een mens, en een pacemaker kan in combinatie met een nieuw, synthetisch hart misschien wel honderden jaren meegaan; deze uitvindingen geven je geen éxtra functies. Als je toch een cyborg wordt, wil je natuurlijk ook iets extra’s kunnen of iets beter kunnen. Protheses (bionische protheses) geven wel die extra functionaliteit. Je kunt dan met prothese beter functioneren dan met een normaal lichaamsdeel. Zo kreeg drummer Jason Barnes, die zijn onderarm verloor door elektrocutie, een speciale robotarm om mee te drummen. Hij kan nu dingen, die een normale drummer echt niet kan…

New Scientist

Met robotonderdelen, en dus als een cyborg, kunnen we in van alles beter worden! Maar heel bewonderenswaardig is zoiets nou ook weer niet, vindt wetenschapper Kevin Warwick, beter bekend als captain cyborg. “Ik wil onze mogelijkheden niet uitbreiden en verbeteren. Ik wil ons nieuwe mogelijkheden geven.” Warwick is sinds 1998 al bezig om zichzelf om te toveren tot een mens met extra functies, een cyborg dus. Want je bent toch past écht cyborg als je dingen kan die je als gewoon mens nooit zou kunnen en waarvan je misschien nooit zou durven denken dat je ze ooit zou kunnen.

Gedachtecommunicatie
Een droom van Warwick – waar hij zijn hele ziel en zaligheid in gooit – is om telepathisch te communiceren met zijn vrouw. “Met gedachtecommunicatie kunnen we onze hele manier van communiceren veranderen,” vertelt Warwick aan Scientias.nl. Onze communicatie via taal is eigenlijk heel traag. “Gedachtecommunicate zou een veel rijkere vorm van communicatie zijn. Het kan een hoop misverstanden uit de weg ruimen en het zou onze intelligentie ontzettend verbeteren.”

JEZELF UPLOADEN

In de film Transcendence maakt wetenschapper Will Caster een kloon van zichzelf die hij vervolgens uploadt met zijn eigen gedachten, ervaringen, herinneringen en zelfs gevoelens. Het is goed mogelijk dat we over niet al te lange tijd onszelf daadwerkelijk kunnen klonen en ons brein via een computer kunnen uploaden. Als dit lukt, kunnen we oneindig lang leven.

Warwick stopte in 1998 voor het eerst een chip in zijn lijf. De siliconenchip in zijn arm stond in verbinding met een computer, waardoor Warwick in de hallen en kamers van zijn universiteit alle deuren, lichten en computers kon bedienen door gewoon zijn vinger te bewegen. Nu vinden we dit in 2015 niet meer zo bijzonder, al kan zo’n chip in je brein je ook voorzien van allerlei informatie, je een immens geheugen geven en van je eigen brein een razendsnelle denkmachine maken. Met een chip in je brein kun je het brein een flinke uitbreiding geven. Maar Warwick wilde meer. Hij gaf zichzelf in 2002 een chip waarmee zijn zenuwstelsel verbinding maakte met een computer. Zijn vrouw kreeg er ook een. De informatie van het ene zenuwstelsel stuurde de computer door naar het andere zenuwstelsel. De vraag was of het brein deze informatie van een ander brein kon implementeren. “Dat kan,” vertelt Warwick. “We zijn nu zover dat onze zenuwstelsels met elkaar kunnen communiceren, als in een soort morse code. Heel apart en natuurlijk ook heel intiem. De volgende stap is de elektronen bij onze hersenen plaatsen, waardoor onze breinen met elkaar in verbinding staan. Hopelijk kunnen we dan communiceren in emoties, kleuren en gevoelens,” zegt Warwick.

Extra zintuigen
De gekste proef die Warwick op zichzelf heeft uitgevoerd was met het Utah Array implantaat. “Het was erg grappig om uit te proberen om als een vleermuis ultrasonische zintuiglijke informatie op te nemen. Het lukte, en mijn brein kon de nieuwe soort informatie gebruiken. Met een blinddoek om kon ik dingen voelen. Mijn collega’s kwamen met een bord op me af en dat was wel eng. Ik voelde dat er iets snel op me af kwam, maar ik zag niets.”

Ons brein is dus daadwerkelijk in staat om allerlei andersoortige prikkels te gebruiken als (zintuiglijke) informatie. Ons brein kan zich daarop aanpassen. Hierbij eindigen onze mogelijkheden niet bij zien, horen en voelen. We kunnen ingewikkelde informatie ook direct ‘weten’. Gedachtes, emoties en gevoelens kunnen in een fractie van een seconde bij je binnenkomen. Misschien hoeven we hierdoor in de toekomst helemaal geen moeite meer te doen om onze gedachtes, meningen en gevoelens onder woorden te brengen. Je kunt elkaar als cyborg, met een chipje in je brein, gewoon van alles toezenden. Telefoons? Whatsapp? Dat is straks zo 2015…