Tijdservaring van een Nederlands astronautxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vrije vertaling van een voordracht in het kader van TEDx Amsterdam gehouden door de Nederlandse Professor Dr Wubbo Ockels
Titel : are we cosmic or are we earthlike :zijn we cosmisch of zijn we aards!
Hypothese: tijd is een creatie van leven in samenspel met graviteit
Ik leef dus de tijd loopt verder
We kunnen zelfs beweren: onze tijd wordt gecreëerd door ons leven in overeenstemming met onze graviteit dit wil ook betekenen dat in een systeem met verschillende graviteit verschillend leven een verschillend tijdsbegrip creëert. Dit leidt ook tot verschillende perceptie van de cosmos.
We zien de kosmos alleen vanuit ons tijdsbegrip en daardoor slechts een gedeelte van deze kosmos. We zien een fractie ervan en het andere deel niet (duistere materie?).
We leven in een soort chronocentrisme en bekijken alles enkel vanuit onze eigen tijdsperceptie. We zijn opgegroeid in deze aardse levensomgeving en voor ons brein is het mogelijk het begrip tijd te creëren : een tijd in samenhang met onze aardse graviteit . Dat onze hersenen het begrip tijd maken is best aan te tonen met volgend verhaal : in ons brein komt informatie binnen langs bvb. 2 wegen namelijk de ogen en voor graviteit de otholith, het evenwichtsorgaan achter de oren. Acceleratie ( in m/sec/sec) wordt gedetecteerd door het otholith terwijl informatie via de ogen wordt doorgegeven over beweging (m/sec) . Het centraal zenuwstelsel moet nu uit die 2 verschillende informaties iets zinnigs maken en kan dit doen door het begrip tijd (sec) te creëren. Alleen het begrip tijd is voor beide binnenkomende signalen aanneembaar . Het conflict tussen m/sec/sec en m/sec is daarmee opgelost.
Het is dus onze tijd in onze graviteit in ons leven!
Onze hersenen beschikken dus over een uniek programma , dat echter niet feilloos werkt. Kijkend naar de horizon naar een gebouw geeft de indruk dat dit groter wordt naarmate men het dichterbij nadert al weet men dat de afmetingen van het gebouwd zich niet wijzigen. Het gevaar bestaat dat ditzelfde programma ons kan bedriegen.
Een meting van de lichtsnelheid wordt waargenomen als constant ,hoe men de metingen ook uitvoert en dit is ook zo zelfs al bewegen we ons met grote snelheid . De reden is dat , cosmisch gezien de afstand vastligt , maar dat we deze meting uitvoeren in ons tijdsverloop of we nu in stilstand of in beweging zijn : op het eerste gezicht onzinnig maar wel degelijk theoretisch aangetoond .
We proberen alles te meten in onze tijd!
De lichtsnelheid is constant omwille van onszelf: we reizen als het ware met de lichtsnelheid.
Dit kan ook een serieuze ontgoocheling opleveren voor onze astronomen en verklaart wellicht ook waarom zoveel duistere massa wordt waargenomen in het heelal. De constante lichtsnelheid zoals wij die kennen uit ons chronocentrisch gedrag kan wel eens een andere waarde hebben voor niet-chronocentrische entiteiten (tijdsreizigers?).
Destijds is onze beschaving, met succes, maar met vallen en opstaan afgeraakt van de idee dat het centrum van het heelal achtereenvolgens onze aarde (geocentrisme) ,de zon (heliocentrisme ) en nu onze tijd (chronocentrisme) zou zijn. Het doorbreken hiervan zou weleens een breder zicht kunnen verschaffen van het ons omringend universum waardoor het mogelijk wordt het voor ons tot nu toe onzichtbare overgrote gedeelte waar te nemen en op die manier signalen te kunnen ontvangen van een voor ons verborgen gebleven intelligent leven.
Mijn eigen reactie is: onwillekeurig doet dit me denken aan vragen ¨wat is uw tijdscyclus ¨ uit ufologisch onderzoek.
Referentie: Voordracht Prof Wubbo Ockels tijdens TEDx Amsterdam gehouden op 20 September 2011.
58th International Astronautical Congress India September 2007
J.De.Ceuster
|