Woonachtig in het mooie Limburg , maar ik ben wel een inwijkeling. Ik ben geboren in 1940 en zoals mijn vrienden zeggen "niet veel thuis".Ik ga heel graag op reis, hou ook van een fietstocht en ontdek daardoor vele mooie plekjes in België en Nederland. Groetjes aan iedereen die mijn blog komt bezoeken.
Terug van Tenerife , wat is alles daar veranderd , mooie 9 dagen genoten van de zon , niet meer gefotografeerd met camera , maar zoals bijna iedereen met IPhone .
Wat is het toch moeilijk een geliefde te verliezen, elke dag bega je allerhande flaters, het is net of je niets meer kent en niets meer weet. Hopelijk wordt de pijn ooit milder.
Op 19 Juni is mijn lieve vriend overleden, we hebben 12,5 jaar een heel goede relatie gehad, veel van het leven genoten, nu heb ik veel pijn en verdriet, waarom konden wij niet wat langer van elkaar genieten?
Vorige Zondag thuisgekomen van onze vakantie op Tenerife. Men noemt het eiland wel eens de tuin van Europa , dat is werkelijk de waarheid. Wij zijn geen zonnekloppers , en hebben daarom 10 dagen een auto gehuurd , dan merk je pas hoe mooi het eiland is. Je vind er zoveel verscheidenheid , vulkanisch gebied , lavastranden, bergen met pijnbomen, bananenplantages , kortom echt de moeite om het eiland eens te verkennen. En dan het "weer" is er heerlijk , we hadden elke dag 23 a 24 graden
De Aanval Op 9 mei 1940 werd de Duitse luchtlandingsgroep in gereedheid gebracht. s' Nachts vertrokken de zweefvliegtuigen, getrokken door Junkers 52 transportvliegtuigen, vanaf de vliegvelden Ostheim en Butzweilerhof bij Keulen. Het sleeptouw van twee toestellen, waaronder dat van luitenant Witzig, die de leiding had over de aanval op Eben-Emael, brak echter snel. Zij moesten de operatie opnieuw beginnen en kwamen uren later aan. In de buurt van Aken werden de zweefvliegtuigen losgekoppeld en vlogen ze met een snelheid van 120 tot 140 km per uur verder. Om 04.25uur (5 minuten voor de landmacht de Belgische en Nederlandse grens zou oversteken) landden ze op de bovenbouw van Eben-Emael.
Deze onverwachte aankomst verraste het fortgarnizoen compleet. Voor de Belgische verdedigers goed beseften wat er gebeurde, was de strijd al in volle gang. De Duitsers sprongen meteen uit hun zweefvliegtuigen om de geschutskoepels en bunkers langs achter aan te vallen. Ze hadden als eerste opdracht de (schaarse) luchtafweer, de observatieposten en de mitrailleurbunkers te vernietigen. Daarna moesten de op Maastricht gerichte artillerieposten uitgeschakeld worden. Commandant Jottrand beval onmiddellijk om de bruggen van Kanne, Ternaaien en Klein-Ternaaien op te blazen. Vervolgens beval hij "Vuur met alle stukken!". De meeste koepels en kazematten bleven echter stil, want zij waren reeds uitgeschakeld. Minder dan een kwartier na de aanval was de bovenbouw van het "onneembare" fort grotendeels in Duitse handen. Granaten werden in de bunkers en koepels geworpen, de Belgische soldaten werden met vlammenwerpers uit de kazematten verdreven. In de gangen hing al gauw een verstikkende rook, terwijl ook de verlichting uitviel. Ondertussen waren de bruggen van Veldwezelt en Vroenhoven onbeschadigd veroverd door de Duitse parachutisten. Ook hier waren de Belgische soldaten volkomen verrast door de aanval
Eén keer per maand kan je het fort bezoeken , gisteren hebben wij een rondleiding gehad die 2 uur duurt. Wel jammer dat dit fort wat oninneembaar leek, zo vlug moest capituleren. Het is ook de moeite om boven op het plateau eens te wandelen tot punt 7 , daar zie je het Albertkanaal , de Maas en de Jeker.
Dit heb ik gevonden op internet
Dit fort is Het fort, uitgegraven in een mergelheuvel, heeft een driehoekige vorm en beslaat een oppervlakte van 800 bij 900 meter. Het werd aan de ene kant beschermd door een enorme wand die veertig meter hoog en steil oprees uit het Albertkanaal, terwijl de andere kant werd beveiligd door een grote tankgracht.
Het fort bestaat uit twee niveaus: het niveau O ligt 45 meter onder de grond, waar maar liefst 1200 soldaten voor langere tijd konden worden gehuisvest zonder dat ze bevoorraad hoefden te worden. Niveau 1 ligt 25 meter onder de oppervlakte en bestaat uit 4 km lange gangen die tot alle gevechtsposities toegang gaven. Op het dak tenslotte stonden de gevechtskoepels en de machinegeweerbunkers.
Het garnizoen van het fort bestond uit 1200 man, waarvan twee groepen van 500 artilleristen en nog eens 200 man militair personeel (elektriciens, keukenpersoneel,...). Ze stonden onder leiding van majoor Jean Jottrand. Het fort werd voortdurend bemand door één groep artilleristen, de andere had intussen buitendienst in het dorpje Wonck, een zevental kilometers verder gelegen.
De bewapening bestond uit twee batterijen. Batterij I bezat drie geschutskoepels met in totaal vier kanonnen van 75mm en twee van 120mm die 360° konden draaien, naast vier kazematten (betonnen bunkers) met samen twaalf 75mm kanonnen. Batterij II was uitgerust met verdedigingsbunkers. Elk van die bunkers had 60mm kanonnen, machinegeweren en zoeklichten. Het fort had ook nog enkele nepkoepels zonder bewapening om de vijand in te misleiden.
Sterke verdediging, zou je op het eerste zicht denken. De zwakke plek was echter dat er nauwelijks luchtverdediging was voorzien. Enkel aan de zuidzijde was een kleine batterij luchtdoelkanonnen geplaatst. Dit zou een fatale vergissing blijken. Daarnaast was de oppervlakte van het fort zelf ook niet ondermijnd
Betonnen koepel met een centrale opening (de oculus). Deze opening is ook echt open en het regent dus soms naar binnen. Ik heb slechts een gedeelte van de koepel gefotografeerd wegens de lichtinval.
Het is niet makkelijk om op een begeleide reis foto's te nemen. Je moet luisteren naar je gids , je hebt niet veel tijd om er bij stil te staan , en er is een massa volk in Rome. Je moet telkens aanschuiven , zelfs soms in de rij gaan staan , om de prachtige cultuur te bewonderen. Ik probeer hier enkele van mijn indrukken weer te geven.
De 21ste April zijn mijn vriend en ik met busreizen "Carolus" vertrokken via Frankrijk , Zwitserland en uiteindelijk Italië op weg naar Rome. Het was wel een busreis van twee dagen. Het is wel vermoeiend maar men ziet wel heel veel onderweg. We hadden een heel goede bus met voldoende beenruimte , en genoeg stoppauze. Vooraleer we op onze uiteindelijke bestemming waren hebben wij het stadje Orvieto aangedaan. Het is een stadje in de Regio Umbrië , gebouwd op een plateau van vulkanische tufsteen. Ik laat hier enkele foto's zien van de beroemde Domkerk , gebouwd in Gotische en Romaanse stijl.
Gisteren op een winterse dag nog eens naar Monchau gereden, we waren er al enkele jaren niet geweest omdat we vorige keer een proces hadden gekregen dat we nota bene in Vaals moesten gaan betalen. Er was toch weer heel veel volk aan het wandelen. Onderweg in de Hoge Venen zagen we ook weer veel wandelaars. In Monchau was ook een kleine carnavalstoet, we hebben verschillende neutjes gedronken uit diverse flessen.
Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat onze gids op het Chinese kerkhof na het bezoek weer meer trachte los te maken van ons , hij zei "ik heb u langer dan een uur rondgeleid" zo probeert hier iedereen geld van u af te troggelen. Het is vandaag Zondag, wij werden wakker van een hoop herrie, wat bleek , de vuilkar was daar. Ook in ons hotel was men vollop de ramen aan het poetsen. Eigenlijk moest elke westerling dit land eens bezoeken, dan beseffen we pas dat we het in ons eigen landje nog niet zo slecht hebben, maar ja binnen enkele dagen zijn we dat misschien al vergeten. Ik heb mezelf beloofd vandaag niet in de krottenwijken te gaan wandelen nog even naar de baai hier vlakbij, dan wat shoppen en alles beginnen gereed te maken voor onze vlucht morgen.......terug naar ons moederland.
Gisteren eerst naar Het Rizal park geweest, het viel wel mee maar ik had het anders verwacht. Dan met de taxi naar Makati......dan zie je een ander Manilla, grote buildings en prachtige warenhuizen, je kan er alles kopen. Vanmorgen wilde Wim naar China Town, iedereen maar dan ook iedereen waarschuwde ons voor hold-ups en zakkenrollers, maar we gingen het toch proberen. We hebben niets aan de hand gehad,maar we gingen op een gegeven moment met paard en koets een rondrit maken, we vroegen de prijs en het zou ons 200 peso kosten. Ja watte ......op het einde van de rit was het 200 peso per persoon en nog 60 peso voor eten van paard. Dan gingen we te voet door een markt in China Town, ik moest daar braken van de stank en de vuiligheid. Vlug terug een taxi genomen en naar het Chinese kerkhof.....begeleiding kost 350 peso. Je kan het niet geloven , buiten het kerkhof zijn het echte krottenwijken, en binnen het kerkhof is alles pracht en praal. Echte huizen met balkon ,airco, keuken ,w.c en daar dan in het midden een tombe met de overledene. Meestal voor man en vrouw. Op 1 November komt gans de familie hier op bezoek, eten ,drinken spelen schaak,scrabble en blijven bij hun dode de ganse dag, ook op zondag komt de familie op bezoek, ze verbranden dan namaakgeld in de oven en zetten er offers neer, bijvoorbeeld cola fruit enz. Zoiets had ik nog nooit gezien of gehoord. Allez dat was onze ervaring vandaag, tot.....
We zijn er geraakt......Eerst uitchecken in Subic en dan aan de gate onze boete betalen....dat viel erg mee het was slechts 100 Peso. Toen op weg naar Manilla , ik had de avond tevoren heel het plan van Manilla geraadpleegt , wat was ik blij dat we dat plan voor 100 Peso gekocht hadden. Ik moet zeggen Wim is een heel goede chauffeur ik had dit nooit aangekund , maar...hij begon de Filippijnse gewoonte al na te doen hij stak rechts voorbij. Ik moest dan als begeleider fungeren....het is ons gelukt vanaf einde highway tot Nayong Pilipino zonder iets te vragen bij Budget aangeland. Wat waren we gelukkig....geen brokken gemaakt , de wagen in even goede staat als toen we hem afgehaald hadden ,en slechts 1 boete ha...ha. We hadden ook al gebeld en een hotel gereserveerd , dus alles oke, we zijn nu in de Mabinistr. hotel Las Palmas en zijn tevreden, nu vertrekken we naar het Rizalpark zoals het boek het beschrijft een van de mooieste parken van Azie....we zijn benieuwd
.We zijn nog steeds in Subic bay, maar je wordt hier gek van de politieagenten.Op elke hoek staat er een. Je mag hier blijkbaar niets, je moet bijna op elke hoek stoppen en in eerste terug beginnen te rijden. Gisterenavond toen het reeds donker was en we de straat naar ons hotel weer aan het zoeken waren, is Wim per ongeluk verkeerd ingedraaid , oei oei er stond weer een agent, we moesten aan de kant en er werd een ticket gemaakt. Natuurlijk problemen met de naam te schrijven, welke is uwe roepnaam en welke uwe familienaam!!!! Allez vooraleer we Subic morgen uitrijden moeten we aan de gate onze boete betalen , we zijn benieuwd wat ze ons gaan vragen. Zojuist hebben we de gehuurde auto laten wassen 60 peso's moesten we betalen, de jongens moesten alles met de hand doen en hij blinkt als een spiegel , aan de jongens 40 peso fooi gegeven ,zij hebben heel goed gewerkt. Morgen wordt het weer een ervaring , we gaan de gehuurde auto terugbrengen in Manilla , ben eens benieuwd hoe dat gaat aflopen. Het hotel wat we morgen eigenlijk wilde is volzet , dus nu maar een ander gereserveerd , hopelijk valt dat wat mee wat netheid betreft. Hier hebben wij ook een 4 sterrenhotel , de lamp is kapot , op verschillende plaatsen is er papier van de muur , en veel vlekken op het vasttapijt , wat properheid aangaat............?????? Tot..............
Op 31 December zijn we nog even naar Mines vieuw geweest in Baguio, daar waren echte souveniersstalletjes + daar waren kinderen op een podium aan het dansen en zingen. Wim werd daar aangesproken door een koppel die hem gelukkig wilde maken, hij zei"ik ben al happy" Aan mij vroeg iemand of we de oudejaars avond bij hem wilde doorbrengen , ik weigerde ook want dat kan een heel brave man geweest zijn, maar kan ook andere bedoelingen gehad hebben. We zijn dan op tijd naar ons hotel gegaan, want toen we zagen welk gevaarlijk vuurwerk werd verkocht waren we er niet gerust in. Heel de nacht door vuurwerk, bijna niet kunnen slapen. s'Morgens dan om 8 uur vertrokken naar Subic. Ging eigenlijk zeer goed, niet zo hecktisch als gewoonlijk. We hebben gelijk een hotel gevonden en ik ben dan even gaan rusten.Wim had een andere ervaring: .....hij ging met de taxi naar het dorp, taxi had geen meter, de chauffeur vroeg maar eens eventjes 400 Peso voor enkele kilometers, Wim dreigde om naar de politie te gaan, weigerde zoveel te betalen en gaf hem 50 Peso's, wat we normaal voor die afstand in Baguio ook betaalde. Je moest maar eens een dutske zijn ......dan was je 400 peso's kwijt. Subic is eigenlijk zeer mooi, is ook weer een basis van de Amerikanen geweest. Vanmorgen door een prachtig woud gereden, er ligt hier ook een mooi jachthaven, en het is hier goed geordend. Het is ons deze maand opgevallen dat alle Filippino' en Filippina"s zeer goed zichzelf verzorgen, ze mogen uit een verschrikkelijk hutje komen maar hun t'shirts zijn hagelwit, hoe ze het doen begrijpen we niet. Ze hebben geen douche's geen warm water, maar ze zijn heel proper. Poetsen daar kennen ze niet veel van , dat merk je in de hotels.Maar allez we kunnen ons wassen en slapen ...... tot morgen misschien
We hebben hier veel in dit stadje bekeken, vanmorgen weer de taxi genomen en naar de Bel Chinese Church geweest. Echt mooi en rustig, als je boven bij de kerk staat kan je bijna niet geloven dat het verkeer beneden er zo hecktisch aan toe gaat, als ik het goed begrepen heb maken de chinezen geen afbeelding van God omdat nooit iemand hem gezien heeft, maar er staan 5 beeltenissen acher glas ik denk een soort beschermengel en daarvoor staan heel wat offers, dozen ananas, meloen madarijnen enz. Dan gingen we de katholieke cathedral van Baguio bezichtigen,.volk......ze staan buiten aan te schuiven. De mensen zijn hier verschrikkelijk gelovig, ik heb nog geen enkele taxi meegemaakt waar geen heiligen aan de voorruit ophangen. We kunnen trouwens ook niet meer tellen hoeveel taxi"s we al genomen hebben. Spijtig dat we geen mondmasker bijhebben want de stank van de uitlaten is niet te harden. Als hier de mensen geen kanker krijgen dan weet ik het niet meer. We zijn juist gaan eten in "le Chalet" een zwitser die hier een eethuisje uitbaat.Natuurlijk veel netter dan de andere restaurants, Wim heeft nog eens een braadworst kunnen eten. Ondanks dat het zondag is, is het overal verschrikkelijk druk, alles is hier open, men heeft ons al gewaarschuwd vanavond op tijd in het hotel te zijn want hier wordt gevaarlijk vuurwerk afgeschoten. Dus we zullen dan maar vanuit ons bed kijken. Ik hoop dat we morgen rustig kunnen vertrekken want we gaan weer door die gevaarlijke bochten, hopelijk komen we geen dronken chauffeurs tegen. Ik hoop ook dat we morgen een hotel vinden in Subic, want er zijn zoveel hotels bezet doordat vele mensen uit Manilla de stad ontvlucht zijn........dus tot morgen
Gisteren lekkere gegrilde kip met frietjes gegeten. Dan met de taxi naar Botanic garden, mooie plaats om rond te wandelen, veel verschillende planten, echt de groene long in Baguio. Als je midden in het centrum rondwandeld ga je bijna dood aan de stank van uitlaten, in het bijzonder van de jeepneys. In de Botanical garden ook weer kraampjes waar Wim een petje koopt en ik een masker. Aan de uitgang is Wim weer aan het onderhandelen met een jonge Filippijn over een broeksriem, hij zei later tegen mij "je had moeten zwijgen dan had ik hem nog goedkoper gekregen" Ik kan dat niet dat afdingen ik krijg er het van op mijn heupen. Vanmorgen na een goede nachtrust met de taxi naar Trinidad, ik had gelezen dat er een museum was, dus dat wilde we wel eens gaan bekijken. Jammer genoeg was het gesloten, gaat pas terug open na nieuwjaar. Plots zagen we een blanke man wandelen,hij keek heel vriendelijk en sprak ons aan. Hij was van oorsprong een Australier maar woonde nu in Hong-Kong voor zijn werk, hij werkte daar op de universiteit en deed allerlei opzoekingen in verband met medicijnen. Hij nodigde ons uit om een kop koffie bij zijn schoonzus te komen drinken. Hij was gehuwd met een Filippina en zij waren nu op vakantie bij haar zus Imelda. Imelda is ook een gehuwde Filippijnse met drie kinderen, zij wekt in Hong-Kong laat haar gezin achter hier in Trinidad en komt elk jaar op vakantie bij haar gezin. Dat kunnen wij ons niet voorstellen een moeder die een gans jaar haar gezin niet ziet om te gaan weken in een ander land , zodat haar gezin er financieel beter van wordt. Daardoor was hun huisje mooi in orde met mooie deuren een ingerichte keuken enz. Wat een opoffering......Zo zullen haar kinderen later de kans krijgen om hogere studies te doen. Het was weer een prachtige ervaring tot.....
Gisterenmorgen vertrokken rond 8 uur te Angeles, de eerste 100 km.was zoals overal hier in de Filippijnen, oponthoud in elk dorp. Wat in de omstreken van Lucena tot Manilla onderweg werd aangeboden in de kraampjes was meestal cocosnoot taart, azijn en alle soorten chips. Op de weg van Angeles naar Baguio werden bijvoorbeeld heel grote krabben verkocht,heel veel uitlaten van auto's remschijven, assen en je kan je het niet voorstellen wat je hier allemaal kan vinden. Alles wordt hier gerepareerd, zelfs GSM's kan je hier overal laten repareren. De mensen kunnen hier alles maken. De laatste 36 km.waren heel indrukwekkend, ik ben al in Oostenrijk en Zwitserland geweest maar de bergen die ik hier zag heb ik nog nooit gezien. Ik.... dus voor mijn part vond het bangelijk indrukwekkend. We kwamen dan uiteindelijk aan in Baguio, allemaal heuvels en dalen, dit hadden we niet verwacht. Nu op zoek naar een hotel, de eerste viel mij echt tegen heel donker, de tweede heel vuil, de derde die ik uiteindelijk wilde was volzet. Nu bleek dat alle goede hotels bezet waren door veel mensen van Manilla die het oude jaar hier willen doorbrengen. We waren al bang dat we in de auto moesten slapen.We hebben dan wat gevonden , heel oud en wel niet naar mijn goesting maar ja we moeten ergens slapen. Vier nachten blijven we hier en dan zien we wel.
Wij die dachten een rustige nacht te hebben......dat viel ferm tegen. Omdat we maar 2 nachten bleven hadden we een economy kamer voor de eerste nacht en een economy kamer + voor de tweede nacht. Wat schrokken we ons rot gisterenavond....al de muren daverden, mijn vriend naar de balie.... dit bleek dus heel normaal te zijn, we sliepen naast de keuken....dus moesten we met dit hels lawaai proberen te slapen. Het is dus een verschrikkelijke nacht geweest, hopelijk is economy + vanavond beter. Gisterenavond nog even de rosse buurt doorlopen, men heeft mijn vriend verscheidene keer viagra aangeboden......wij lachen natuurlijk. Dus nog 1 nacht in Angeles en dan verder naar het noorden.
Na 14 dagen in Lucena doorgebracht te hebben zijn we vandaag om 8 uur vertrokken via Manilla naar Angeles. In Manilla waren we even de weg kwijt ,aan twee politieagenten de weg gevraagd, de eerste was ons behulpzaam zonder iets te vragen, de tweede zei"als je me een christmasgift geeft dan rijd ik een stukje voor je" ik heb hem dan uiteindelijk 150 peso gegeven. De derde keek bijna de peso's uit mijn geldbeugel, dus heb ik hem ook maar wat gegeven. We logeren hier in Angeles 2 nachten, midden in de rosse buurt, Amerikanen hebben vroeger de Filippijnen bezet en hadden hier een militaire basis. Wat natuurlijk heel veel vertier meebracht, de basis is nu gesloten, maar de meisjes lokken liefst de buitenlandse mannen binnen. Ik heb nog nergens zoveel blanke mannen gezien dan hier in Angeles. Er wordt hier ook veel gebedeld, je moet echt de bedelaars van je afschudden, en de verkoop van namaak rolexen is ook weer heel erg. We hebben wel een mooi hotel gevonden in de fields.av. Sinds October heeft men hier ook een SM, morgen gaan we daar weer een kijkje nemen. Tot morgen.....
Afgelopen Zaterdag zijn we met vrienden om 10 uur s'morgens vertrokken naar Calauan, dat heeft enkele uren geduurd vooraleer we ongeveer 70 km hadden afgelegd. Het was echt heel druk op de weg en je zou eigenlijk ogen op je rug moeten hebben. Het was wel weer een hele ervaring, planten die je onderweg tegenkomt gewoon langs de weg , staan bij ons in de living. We kwamen dan ook in de streek waar de ananas groeit, natuurlijk veel standjes onderweg waar je verse ananas kan kopen, straks ga ik de verse vrucht proberen. We zijn dan bij een Belg met zijn filippina op bezoek geweest die heel veel doet voor de gehandicapten in de Filippijnen. Er zijn door een zekere papa Peter reeds 24 huizen opgericht voor gehandicapten, veel mensen zonder armen en benen. Deze papa Peter (een Belg) met onze gastheer komt elk jaar 3 maanden in Belgie doorbrengen om kunstbenen, kunstarmen en rolstoelen te ronselen voor deze gehandicapten. Je mag hen alles brengen wat nog in goede staat is, zij staan op de camping in Herselt, tijdens de maanden Juni tot Augustus. Ze doen daar dan ook een Bingo avond inrichten en een etentje om geld te verzamelen om de container te kunnen betalen, wat ongeveer een 1000 Euro kost. Afgelopen vrijdag hadden zij een kerstfeest ingericht en weer veel mensen gelukkig gemaakt met de Belgische en Nederlandse giften.
Gisteren ben ik dan naar de SM geweest om slippers te kopen voor mijn kleinkinderen, maar ondanks dat mijn kleinkinderen 10 en 12 jaar zijn moet ik bij de teenagers gaan zoeken, want hun voeten zijn groter dan van de filippijnse kinderen. Ik ben dan ook even naar de kapper geweest om te fohnen, je wordt eerst goed gemaseerd op je rug en je nek vooraleer ze aan het fohnen beginnen.Ik was ongeveer 2 Euro kwijt. En dan zegt men hier dat dat een dure kapper is. Dus dan weet men hoeveel de mensen hier verdienen. Het verwonderd mij niet dat vele Filippijnse vrouwen met een buitenlander willen huwen. Ik heb enkele dagen geleden nog met een vrouw gepraat, zij en haar man werkten beiden , maar zij zijn niet in de mogelijkheid hun kinderen verder te laten studeren, als zij het middlbaar afkrijgen, dan zijn ze gelukkig. Allez voor vandaag stop ik, het is nu kerstdag maar veel winkels en kappers zijn open, ook dit internetcafe. tot......
Het is vandaag 21 December, gisteren was ik niet in het internetcafe geraakt, ik ben s'morgens eerst naar de kapper geweest , daarna naar een Belgische vriend gereden , ik begrijp nog steeds niet dat ik de weg al kan vinden naar Talim, het is echt de brousse, maar we zijn er geraakt. Om 15 uur moesten we thuis zijn om ons te kleden om naar het kerstfeest te gaan in de private school waar het nichtje van mijn vriend school loopt. Het was een zeer grote tunzaal waar het feest plaats vond, alle klassen voerden een dansje op. Wat ons geweldig opviel dat zelfs jongens van het middelbaar onderwijs, 15 a 16 jarige meededen aan de dansen.Bij ons zou dat niet waar zijn, die jongens zouden gauw zeggen"aan zulke flauwigheid doe ik niet mee" Het was een mooi kerstfeest.
Vandaag zijn we om 9.30 vertrokken naar Sant Pablo, de villa Escudera hebben we bezocht. Dat is een rijke familie die hun tuin en museum opengesteld hebben voor het publiek. De eerst Escudera was een spanjaard die huwde met een Filippijnse, zij kregen 1 zoon, die vervolgens weer huwde met een Filippijnse en deze laatste kregen 7 kinderen. 5 van die kinderen leven nog en wonen op het domein. Wij hebben gegeten met onze voeten in het water en het zicht op de waterval, was echt prachtig. De tuinen in het domein waren ook mooi met allerlei soorten bloemen en bomen. Het was een leuke rit en uitstap.
Het is nu 19 December 14.30uur, vanmorgen eerst de band laten repareren, kostprijs 3.17 Euro, fooi inbegrepen. Rond 9.30 vertrokken naar het national park, zeer mooi onderweg, maar je ziet heel veel armoede, veel mensen wonen in hutjes, hoe ze eten en slapen begrijp ik niet. Wat heel mooi was dat men onderweg van bamboestokken heel mooie bedden ,stoelen enz.maakten We zijn ook een kerkje binnengegaan. Elke dinsdag is er een dienst,.... een dinsdag voor de ouders, een andere dinsdag om zwanger te worden weer een andere dinsdag voor de zieken enz.enz. Er was heel veel volk in de kerk, mensen kwamen met jeepneys toe. Wij weer verder gereden maar we vonden nergens de ingang naar het nationaal park, dan maar teruggedraaid en ja hoor eindelijk vonden we de weg. Maar.......elke 50 meter stonden kinderen te bedelen op de weg, het was onmogelijk te stoppen want dan ben ik er zeker van dat we 100 kinderen achter ons aan hadden. Is wel heel jammer want dan ben je ook niet in de gelegenheid om foto's te nemen. Nu zijn we in de SM het grote shoppingcenter, een spaghetti gegeten inclusief bij die spaghetti krijg je een gebakje, weer ongeveer 3 Euro betaald. Het eten is hier niet zo duur, maar als je dan weet wat de mensen verdienen, dan schrik je toch. Straks gaan we weer naar ons logeeradres , en ga ik nog wat zwemmen. Misschien morgen wat meer
Het is vandaag maandag 18 December 13 uur, normaal gingen wij morgen naar Banaui, maar de buurman heeft ons gewaarschuwd dat er een tyfoon op komst is, dat zou de 5de al zijn dit jaar. We wachtten eerst het weerbericht vanavond af vooraleer we beslissen of we wel of niet vertrekken. Deze morgen toen we met onze gehuurde auto wilde vertrekken hadden we reeds pech.....platte band. Ook bij onze familie was de electriciteit uitgevallen dus moeten we wachtten om de band te laten repareren tot er opnieuw electriciteit is. Ik zit nu in een internetcafe waar een generator staat dus zij hebben wel stroom. Zoals ik in het vorige verslag reeds vertelde moet men hier heel veel geduld hebben. Het verkeer is hier zeer hectisch dus oppassen geblazen. Dit is het voor vandaag, ik zie wel of ik morgen iets kan schrijven
Sinds 11 December ben ik in Lucena, een grote stad in de Filippijnen. Ongeveer 17 uur heb ik in het vliegtuig doorgebracht. Het is een lange vlucht , zondag in Belgie vertrokken en rond 16 uur in Manilla toegekomen. Er is een verschil van 7 uur.Dus in het moederland is het bijvoorbeeld 12 uur s'middags dan is het hier 19 uur s'avonds. Het is erg warm hier meer dan 30 graden, en dat in December! Ik heb me al goed laten masseren , heb reeds enkele keren gezwommen , geluierd en geshopt. Er is sinds de laatste keer dat ik hier was veel veranderd , er is een Metro bijgekomen en een SM dat is een redelijk groot shoppingcenter. Ik leer hier echt bier drinken , regelmatig zit ik aan de St. Michael , dat is het merk van bier wat hier het meest verkocht wordt. Gisteren zijn mijn vriend en ik terug naar Manilla gegaan om een auto te huren. Dit is slecht een 150 km. maar je rijd er wel 4 uur over. Het is erg druk op de weg , er rijden heel veel trycycels , jeepneys en vrachtwagens , deze laatste zijn niet in zo'n goede staat. Vooraleer we die huurauto eigenlijk hadden kwam er heel wat bij kijken. Alles gaat hier redelijk langzaam dus je moet geduld hebben. De mensen zijn hier vriendelijk en het is hier ook te warm om gestreseerd en gejaagd rond te lopen. Dinsdag gaan we de streek rond Baguio verkennen, ook weer 8 uur rijden , maar je moet toch het land wat verkennen. Dus volgende week maak ik een verslag van onze trip.
Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat onze gids op het Chinese kerkhof na het bezoek weer meer trachte los te maken van ons , hij zei "ik heb u langer dan een uur rondgeleid" zo probeert hier iedereen geld van u af te troggelen.
Gisteren eerst naar Het Rizal park geweest, het viel wel mee maar ik had het anders verwacht.
We zijn er geraakt......Eerst uitchecken in Subic en dan aan de gate onze boete betalen....dat viel erg mee het was slechts 100 Peso.
We hebben hier veel in dit stadje bekeken, vanmorgen weer de taxi genomen en naar de Bel Chinese Church geweest.
Gisteren lekkere gegrilde kip met frietjes gegeten.
Gisterenmorgen vertrokken rond 8 uur te Angeles, de eerste 100 km.was zoals overal hier in de Filippijnen, oponthoud in elk dorp.
Wij die dachten een rustige nacht te hebben......dat viel ferm tegen.
Na 14 dagen in Lucena doorgebracht te hebben zijn we vandaag om 8 uur vertrokken via Manilla naar Angeles.
Afgelopen Zaterdag zijn we met vrienden om 10 uur s'morgens vertrokken naar Calauan, dat heeft enkele uren geduurd vooraleer we ongeveer 70 km hadden afgelegd.
Het is vandaag 21 December, gisteren was ik niet in het internetcafe geraakt, ik ben s'morgens eerst naar de kapper geweest , daarna naar een Belgische vriend gereden , ik begrijp nog steeds niet dat ik de weg al kan vinden naar Talim, het is echt de brousse, maar we zijn er geraakt.
Het is nu 19 December 14.30uur, vanmorgen eerst de band laten repareren,
Het is vandaag maandag 18 December 13 uur, normaal gingen wij morgen naar Banaui, maar de buurman heeft ons gewaarschuwd dat er een tyfoon op komst is, dat zou de 5de al zijn dit jaar.
Sinds 11 December ben ik in Lucena, een grote stad in de Filippijnen.
