1966 ben ik naar Duitsland gegaan en omdat ik Jenaer Glass kende, ben ik daar gewoon naar toe gegaan en heb gesollici-teerd. Ik werd onder gebracht in een hotel dat van de fabriek was en kon de maandag daarop al in dienst treden als Auslandskorrespondent. Ik moet daar alle handelingen veriichten die voor de Engels sprekende landen nodig waren.

Dat heb ik enkele weken gedaan tot er op een dag een delegatie uit Australie op bezoek was en ze mij vroegen om ze te begelei-den en als tolk/vertaler op te treden.

Ik moest een aantal fabrieken met ze bezoeken, zorgen voor het onderkomen etc. Ik had de beschikking over twee auto’s met chauffeur en reisde zo met ze rond. Veel in restaurants gegeten en ‘s avonds borrelen in de bar.

In het begin vond ik het leuk en toch gaat het op den duur vervelen omdat je geen tijd voor jezelf hebt. Je bent konstant bezig met je gasten.

Regelmatig moest ik met allerlei delegaties rondreizen met als gevolg dat mijn werk op kantoor bleef liggen. Ik heb ze toen wel voorgesteld om mij of als korrespondent of als tolk/vertaler aan te stellen. Uiteindelijk werd het tolk/vertaler. In die tijd groeide mijn gewicht naar een respectabel volume van 125 kilo. Alleen maar in de auto zitten, veel dineren dat had zijn tol geeist.

17-02-2013 om 16:51 geschreven door Pieter1936

Letterbox en Litterbox

Londen had veel last van de zogenaamde “Fogg” een dikke mist, veroorzaakt door de rook uit de vele schoorstenen van de industriele bedrijven die toen nog met steenkolen stookten.. Zij veroorzaakten daarmee een dikke vettige walm die in de mist bleef hangen. Deze kon zo dik zijn dat je nog geen meter voor je uit kon kijken.

Op een avond wilde ik een brief posten en juist toen was er “Fogg” Bij het verlaten van het hotel vroeg een van de gasten wat ik ging doen.

“Een brief posten” zei ik.

Maar je kunt haast niets zien en straks verdwaal je. In ieder geval, ik waagde de gok want op de hoek van de straat had ik een rode box zien staan en ik dacht als ik nu links langs de huizen loop, de brief post en dan een de rechterkant weer terug ga, red ik het wel. Enfin, alles ging goed en na een kwartier was ik terug. De eerder genoemde gast zei : “Ben je nu al terug ?”

“Ja, zei ik, de bus is vlakbij, hier op de hoek. Toen barstte de man in lachen uit en zei: “Dat is geen letterbox maar een litterbox!””Ja”, zei ik en wat is dan het verschil ?

“Nou’zei hij “ in een litterbox gooien ze ouwe kranten en tijdschriften en de brieven gaan in een letterbox.:”

Goed, later bleek dat na veertien dagen de brief toch was aangekomen en ik had wat geleerd.

17-02-2013 om 15:53 geschreven door Pieter1936

In 1964 heb ik in Londen gewoond en gewerkt. Ik ontmoette een Engelse ondernemer die een export kantoor had.. Hij was onder de indruk van mijn talenkennis en mijn  bekendheid met de exportwerkzaamheden.

Aanvankelijk zou ik bij hem op kantoor werken en hij zou zorgen voor een workingpermit. In die tijd kon je in Engeland alleen een workingpermit krijgen als je domestic work (huishoudelijk werk) dee. Hij bezwoer me echter dat dat geen probleem zou zijn want hij had relaties.

Enfin, ik ben begonnen en na drie weken kwamen ze van de vreemdelingenpolitie om mij mee te delen dat ik daar niet meer mocht werken.

Probleem dus ! Nu woonde ik in een hotel in Seven Sisters Road en de eigenaar was een Hollander. Ik vertelde hem dat ik nog een maand zou blijven en dat ik weer terug moest naar Holland omdat mijn geld dan op was.

Nu had ik al diverse malen bijgesprongen in de receptie als tolk en hij stelde voor dat ik bij hem kwam werken als receptionist, maar op de vergunning zou zetten dat ik als hulpkok fungeerde.

Zo gezegd zo gedaan. Ik heb daar twee jaar gewerkt met plezier en zo kon ik ‘s avonds naar school gaan om mijn taal te perfectioneren.

‘s Morgens bij het ontbijt kregen we altijd “bacon and eggs “De bacon was altijd slap en niet echt lekker. Op een morgen vroeg ik aan Lilly, het dienstmeisje of de kok het spek eens goed kon uitbakken. Ze ging het vragen en de kok wist niet hoe dat moest. Toen heb ik aangeboden om het hem voor te doen. Bij mijn tafeltje aangekomen begon ik te eten. Een andere gast die alles gevolgd had, wilde dat ook wel. Ik heb toen voor hem ook zo’n ontbijtje gemaakt. En vanaf die dag heb ik elke morgen de ontbijten klaar-gemaakt voor die stijve Engelsen.

Op een gegeven moment heb ik voorgestgeldm om een Hollandse week te organiseren. Dat zag hij wel zitte, dus ik heb een week lang Hollands gekookt en op woensdagavond een lezing gehouden over de Deltawerken. Ik kreeg daar veel hulp bij van het Nederlandse consulaat. Ik heb die Engelsen nog nooit zo zien eten. Eindelijk kregen ze eens een goeie prak. Boerenkool, zuurkool, nasi en Hollandse pudding erbij. Ze hebben genote en ik kreeg  veel complimentjes.            Leuke tijd geweest.

In 1966 ben ik daar weggegaan en na een paar weken Holland, ging ik op de bonnefooi naar Duitsland waar ik direct kon werken als tolk vertaler. Dat vertel ik later.

17-02-2013 om 15:51 geschreven door Pieter1936

17-02-2013 om 00:00 geschreven door Pieter1936