Op mijn achtiende verjaardag, kon ik mij, door noestig te sparen, mijn eerste occasiewagen aanschaffen.

Het was een klein fiatje met een stuur, remmen, vier wielen, zetels voor- en achteraan....enfin, gij kent dat, met alles er op en er aan.

Je moest er wel benzine ingieten, anders ging hij niet vooruit en ook niet achteruit.

Fier als een gieter reed ik er mee naar mijn lief .

Zij woonde in een nogal drukke straat wat verkeer betrof en ik parkeerde mij juist voor hun voordeur.

Natuurlijk werd hij van binnen en van buiten betast, bekeken en goedgekeurd door lief en toekomstige schoonouders.

Geen vijf minuten later horen wij een luide knal en een bonk tegen de gevel.

Een handelsreiziger in olieverf, had verblind door het zonlicht mijn fiatje langs achter aangereden.

Het voorste en achterste gedeelte, waren volledig ingedeukt en van mijn wagen bleef niet veel meer over, 't was juist een platte accordeon.

Bij de handelsreiziger waren door de enorme klap enkele potten verf, van achter naar voor gekatapulteerd, open gekletst en zag hij en zijn intérieur eruit als een schilderij van Picasso. 

Ik heb terug vier jaar moeten sparen om mij een nieuw wagentje aan te schaffen.

Pipopke