Ik stond in de winkel toen het gebeurde.Vele jaren geleden, woonden er in ons dorpje een beenhouwer die tamelijk erg stotterde. Ze noemden hem "Jef den beenhouwer " Er kwamen veel mensen over de vloer, want hij was de enige beenhouwer in de omgeving en zijn vlees sneed hij uit zeer jonge beesten, zodat het steeds mals en vers werd verkocht.

Op een zekere dag, kwam er een onbekend oud vrouwtje binnen die ook hakkelde en die vroeg heel gewoon " be...been...beenhou....houwer... ge...geef...me...een po....pond pe...pen.....pensen ".

Jef, die dacht dat zij met zijn voeten aan 't spelen was, schoot in een franse koleire.

Het vrouwtje, geschrokken door zijn vloeken en tieren stoof vliegensvlug naar buiten.

Jef had inmiddels zijn grootste kapmes van zijn blok genomen, sprong gezwind over zijn toog en liep al zwaaiend met zijn wapen achter het oude vrouwtje aan.

Toen plots iemand aan de overkant riep " Jef laat dat vallen, dat vlees is niet mals genoeg ".

Besefte Jef wat hij aan het uitspoken was, werd zo rood als een tomaat en verontschuldigde zich wel duizend maal bij het vrouwtje.

Van de slag kreeg ze haar pond pensen gratis en voor niets en werd er nog hartelijk gelachen met dit voorval.

Eind goed, al goed.

pipopke