Ik werd opgehaald door de 100.

In allerheil voerden ze mij naar de dichtsbijzijnde kliniek.  Onderweg kreeg ik al vier spuitjes om te kalmeren. Ze reden als gekken op voetpaden. Door rode lichten, zonder sirene, Hotste en botste overal tegen. Vergisten zich van richting en kregen nog een klapband er bovenop. Aangekomen werd ik op een brancard gegooid, zodanig hard, dat ik er langs de andere kant terug afviel. 

Een stoere bonk raapte mij op, gooide mij over zijn schouder en liep regelrecht naar de operatiekamer.

Daar smeet hij mij op een houten plank. Zeker tien vrouwen begonnen mij te omkleden, bonden mijn armen en benen vast, deden een muts op mijn hoofd , knepen mijn neusgaten dicht, trokken mijn tong uit mijn mond staken er een dikke tut in, enz...enz...Een jonge heer, helemaal in het groen, met pots en masker stond aan mijn voeten en gooide, net zoals bij vogelpik, met verschillende spuiten naar mijn borst, om ze met behulp van zijn rechter teen leeg te spuiten.

Toen viel ik in een diepe slaap.

Ik werd wakker in de recoveryzaal omringt door vreemde wezens die boven mij vlogen en met hun grote vleugels voor afkoeling en een winderig briesje zorgden.

Af en toe prikte er eentje een haakje uit men borst, want ik was genaaid met veertig steken en na twee uur prikken lag mijn buik terug open

Weer moest ik naar de operatiezaal en werd er voor de tweede keer genaaid.

Toen plaatsten ze mij in een soort van UFO, vlogen naar een onbekende bestemming en in het midden van het firmament lieten ze mij als een baksteen naar beneden vallen.

Ik schoot wakker met een luide gil en bemerkte dat ik in een ziekenbed lag op kamer 401, met zes gaten in mijn buik en borst. Daar heb ik drie dagen gelegen zonder dat iemand mij is komen vertellen wat er gebeurde.

De dokters, de verpleegsters, de andere zieken wisten van niets.

Ik heb mij dan maar aangekleed en ben naar huis vertrokken.

Nu veertien dagen later zijn de littekens nog altijd zichbaar.

Kan er iemand mij vertellen wat dit betekend!!

Pipopke